حرکت چراغ خاموش ناتو از کانال ترکیه

سالها است یکی از اعتراضات بسیار شدید در اکثر کشورهای اسلامی حضور نیروهای آمریکایی و نیروهای غیر مسلمان در سرزمین های اسلامی می باشد.

زمانی که آمریکایی ها از خاک عربستان سعودی برای حمله به عراق استفاده کردند بسیاری از مسلمانان مذهبی و مردم سعودی معترض بودند که عربستان نباید خاک خود را در اختیار آمریکا برای حمله به یک کشور مسلمان دیگر قرار می داد.

در دیگر کشورهای اسلامی هم بحث مقابله با حضور ناتو و یا آمریکایی ها نکته بسیار پر تنشی است و جنبش های اسلامگرا در حال مبارزه با حضور آمریکایی ها می باشند، امری که موجب آن شده تا آمریکایی ها مجبور شوند از منطقه عقب نشینی کنند.

اما سوال اصلی در این است که آیا آمریکا هفت تا هشت هزار ملیارد دلار خرج کرده و قرار است همینجور بدون هیچ چشم داشتی منطقه را ترک کند؟

به نظر می آید که چنین نیست، بلکه ظاهرا آمریکایی ها سیاست جدیدی را در پیش گرفته اند تا از بزرگترین شریک مسلمان خود در ناتو استفاده کنند.

بر کسی پوشیده نیست که هنوز در ترکیه ارتش حرف اول را می زند و می توان گفت زمانی که آمریکایی ها با همکاری برخی کشورهای حوزه خلیج فارس توطئه کودتای بر علیه آقای اردوغان را می چیدند یکی از اهدافشان این بود که به دولت اسلامگرای ترکیه بفهمانند اگر حرف آنها را گوش ندهد سرنگون می شود.

شعار دادن برای آمریکایی ها مهم نیست، دولت ترکیه می تواند هر چه قدر می خواهد بر علیه آمریکا یا اسرائیل یا … و یا سیاست هایشان شعار دهد، مهم فقط پیاده کردن سیاست های مد نظر آنها است.

البته برخی باور دارند آقای اردوغان هم بدش نمی آید ارتش ترکیه را درگیر مسایل دور افتاده کند تا تهدید را از خود دور کند و افسران عالیرتبه که می توانند برای وی تهدید ایجاد کنند دور از هم باشند.

از شمال تا جنوب آفریقا گرفته تا یمن و سوریه و عراق و لبنان و افغانستان وقطر و آذربایجان و غرب چین و قفقاز روسیه تا اوکراین و شرق مدیترانه و … هر جا که می روید این روزها اثری از ترکیه مشاهده می کنید.

اخیرا پس از شکست گفتگو های آمریکا و طالبان در دوحه قطر ترک ها پیشنهاد میانجی گری میان دولت افغانستان و طالبان را داده اند و حتی برخی منابع اظهار می دارند که شاید نیروهای ترک به عنوان میانجی بخواهند وارد افغانستان شوند.

در درگیری های اخیر قره باغ هم مشاهده کردیم که چگونه ترک ها به زور خود را به عنوان میانجی وارد صحنه کردند در حالی که برای همه محرز بود که ترکیه طرف آذربایجان بود و نمی توانست نقش میانجی را بازی کند.

این روزها هم آذربایجان در حال انجام تحرکاتی در ارمنستان است و بسیاری باور دارند این تحرکات با پشتیبانی اسرائیل و ترکیه انجام می شود تا راه ارتباطی ارمنستان با ایران قطع شود.

همه متفق القول هستند که پیشروی های آذربایجان در منطقه قره باغ همه گرو حمایت تسلیحاتی اسرائیل و مزدوران ترک که در سوریه می جنگند بود.

یعنی عملا علیرغم اینکه ترکیه به ظاهر حامی فلسطینی ها و مخالف اسرائیل در جهان اسلام معرفی می کند ولی عملا پشت پرده همکاری های فیما بین ترکیه و اسرائیل حد اقل در سطح امنیتی و نظامی بسیار مستحکم می باشد.

طی چند سال اخیر ترکیه موفق شده مزدورانی را تربیت کند که جنگجویان حقوق بگیر ترکیه هستند و همه جا برای حفظ منافع ترکیه از آنها بهره گرفته می شود.

امروزه ترکیه خود یک طرف جنگ در لیبی به حساب می آید و همین مزدوران برای ترکیه در لیبی می جنگند.

در شمال عراق هم برخی در حال روز شماری هستند که حمله ترکیه به کوه های سنجار کی قرار است شروع شود.

در شمال سوریه هم می بینیم که محدوده گروه های مخالف دولت سوریه یا صحیح تر بگوییم دشمنان ایران و سوریه و روسیه تحت حفاظت ترکیه و آمریکا است.

در یمن هم این روزها بحث ورود مزدورانی که ترکیه در تمام جنگ ها از آنها استفاده می کند به جنوب یمن داغ شده.

در اثیوپی هم ترکیه سرمایه گذاری زیادی روی ایجاد سد النهضه که امنیت حیاتی مصر و سودان را تهدید می کند انجام داده و هم در اثیوپی و هم در اریتره پایگاه نظامی ایجاد کرده.

زمانی که بحث گفتگو ها و نزدیکی فیما بین ایران و عربستان مطرح شد و بیم آن می رفت که احتمال حل اختلافات ایران و عربستان سعودی فراهم شده مشاهده کردیم که وزیر خارجه ترکیه بلا فاصله به مصر و عربستان سفر کرد تا پیش از اینکه روابط ایران با عربستان سعودی و احتمالا مصر بهبود یابد کانال روابط با این دو کشور را باز کند.

در حالی که برخی کشورهای عربی در حال جنگ با ترکیه در لیبی هستند، ظاهرا ایرانی ها فعلا فقط در حال تماشای این تحرکات می باشند.

منبع:https://ir.sputniknews.com