حزب اتحاد دموکرات مسیحی، یا راست انعطاف پذیر آلمان

 
در twitter به اشتراک بگذارید
در whatsapp به اشتراک بگذارید
در telegram به اشتراک بگذارید

حزب اتحاد دموکرات- مسیحی آلمان، که نامزد آن آقای آرمین لاشت، رودررو با سیل هایی که رخ داده در وضعیتی ناگوار است، بدون اشتیاق به انتخابات ٢۶ سپتامبر نزدیک می شود. چهره برجسته این حزب، خانم آنگلا مرکل، پس از ١۶ سال در رأس قدرت ماندن، کناره گیری می کند. این حزب آشنا با شکاف های بزرگ، در کشاکش بین رشد محافظه کاری و روآوردن به میانه روی ، درجستجوی جان تازه است.

آقای جو شیالو، در دفتر خود پوستری را به ما نشان می دهد: این پوستر مربوط به کارزار انتخاباتی غرب آلمان در سال ١٩۵٧ حزب اتحاد دموکرات- مسیحی آلمان (CDU) است. در آن صورت گرد لودویگ ارهارد، با موهای بوری که پشت سر ریخته و با لباس و کراوات سیاه و شعار نمادین «سعادت برای همه» دیده می شود. آقای شیالو، ۵٠ ساله، نامزد حزب خانم آنگلا مرکل در انتخابات مجلس قانونگذاری ٢۶ سپتامبر است. او کراوات ندارد و در عکس های انتخاباتی اش درحالی که یک رایانه قابل حمل روی زانو دارد دیده می شود. او که عامل تماس با موسیقی دان ها در یک گروه بزرگ بین المللی است، در فاصله یک جلسه عکس برداری و «دیدار فوری با یک هنرمند» با ما سخن می گوید. او فرزند یک دیپلومات تانزانیایی است که در محیطی کاتولیکی در نزدیکی شهر کلن درحالی بزرگ شده که والدینش در سفارت خانه های کشورهای مختلف، این کشور جوان شرق آفریقا را نمایندگی می کردند. او که از سال ٢٠١۶ هوادار حزب دموکرات مسیحی شده، می گوید: «پیشتر، من در سال های تحصیل عضو حزب “سبز” بودم. آن را به این خاطر ترک کردم که در عین داشتن مزیت اهمیت دادن به محیط زیست و کشاندن آن به مرکز بحث اجتماعی، به نظر من خیلی ایدئولوژیک بود. چیزی که در حزب دموکرات- مسیحی (CDU) دوست دارم این است که حزبی بسیار عمل گرا است و می خواهد قدرت را در دست داشته باشد».

حداقل دستمزد، ازدواج برای همه…

در کتابی که درمورد این حزب نوشته شده آمده است که (١): حزب دموکرات- مسیحی آلمان (CDU) یک «دستگاه تولید صدراعظم» است. در ٧٢ سال موجودیت جمهوری فدرال آلمان (که تا سال ١٩٩٠ محدود به آلمان غربی بود و سپس به آلمان متحد گسترش یافت)، ۵٢ سال یک صدراعظم از حزب دموکرات- مسیحی مصدر کار بوده است. خانم آنگلا مرکل و سلفش هلموت کوهل، هریک مدت ١۶ سال صدراعظم بودند. خانم مرکل، به عکس هلموت کوهل که دراثر شکست دربرابر حزب سوسیال- دموکرات (SPD) در ششمین انتخابات ناگزیر کنار رفت، خود تصمیم گرفته که عرصه سیاست را ترک کند. در انتخابات ماه سپتامبر، رئیس حزب دموکرات- مسیحی (CDU) آقای آرمین لاشت، هدایت کارزار انتخاباتی را به عهده دارد. برنامه او (که با حزب برادر «اتحاد مسیحی- سوسیال باویر» -CSU – مشترک است) و عنوان «برای ثبات و نوآوری» را دارد، نشانگر شکاف های بزرگی است که حزب با آن الفت دارد. این حزب که در زمان بحران بدهی یونان (٢٠١۵- ٢٠١٠) حاضر به کنار آمدن با آن کشور نشد، در زمان بحران مهاجرت سال ٢٠١۵ صدها هزار پناهجو را پذیرا شد. این حزب در طول چند دهه از دیدگاهی سنتی درباره خانواده دفاع کرده که در آن مادران تنها جایگاهشان در خانه است، و بعد یک زن را به عنوان صدر اعظم برگزید.

خانم مرکل در سال ٢٠٠۵ در «ماشین لباسشویی» – نامی که به اقامتگاه بزرگ و رسمی شماره ١ خیابان ویلی برانت در برلین داده شده- با یک برنامه لیبرالی نو مستقر شد. این درحالی بود که در یکی از دولت های تحت سرپرستی او بود که در سال ٢٠١۴ حداقل دستمزد برای همه حرفه ها تصویب شد که پیش از آن وجود نداشت. همچنین، در دوران مرکل، در سال ٢٠١١ خدمت نظام وظیفه اجباری نیز به پایان رسید (موضوعی که در کارزار انتخاباتی حزب در دو سال پیش از آن مطرح نشده بود) و نیز در همان سال درمورد کنار گذاردن استفاده از نیروی هسته ای برای تولید برق تصمیم گرفته شد. این تصمیم که درپی وقوع فاجعه فوکوشیما در ژاپن گرفته شد، موجب شگفتی گردید زیرا یک سال پیش از آن دولت تصمیم به طولانی تر کردن زمان استفاده از مراکز تولید برق هسته ای گرفته بود. سرانجام، دادن اجازه ازدواج به زوج های همجنس گرا در سال ٢٠١٧، کاملا با محافظه کاری شناخته شده حزب در تضاد بود. البته، حزب سوسیال- دموکرات (SPD) که شریک حزب دموکرات- مسیحی (CDU) در یک «ائتلاف بزرگ» در سال های ٢٠٠۵ تا ٢٠٠٩ و سپس باردیگر در سال ٢٠١٣ بود، در برخی از این چرخش ها نقش داشت. اما، حتی درمورد ازدواج برای همه، اگرچه حرکتی حداقلی بود ، جوانه آن در حزب کنراد ادنائر روئیده بود. آقای الکساندر وگت به یاد می آورد که: «من در زمان رأی گیری در مجلس آلمان (Bundestag) حضور داشتم. به محض آن که ما جایگاه را ترک کردیم، در آغوش کسانی افتادیم که به ما پیشنهاد ازدواج می دادند». آقای وگت از بیش از ٢٠ سال پیش هوادار CDU و رئیس «اتحاد همجنس گرایان حزب» (LSU) است. او می گوید: «در طول سال ها، طرح خواسته هایمان در حزب آسان تر شد». بیش از دو سوم نمایندگان حزب مخالف ازدواج همجنس گرایان بودند. اما همچون سوسیال دمکرات ها ، سبزها و حزب لیبرال دموکرات (FDP) که با آن موافق بودند شریک های ممکن خانم مرکل برای تشکیل یک ائتلاف به حساب می آمدند، خانم مرکل موضوع را دو ماه پیش از انتخابات به رأی گیری گذاشت.

آقای کلاوس- دیتر گروهلر، عضو حزب از سال ١٩٨٢ و نماینده برلن از سال ٢٠١٣ می گوید: «حزبی که دگرگون نشود دوام نمی یابد، امروز بسیاری می گویند قلب محافظه کار CDU از دست رفته چون تصمیم گرفته نیروگاه های هسته ای را تعطیل کند و به خدمت نظام وظیفه پایان دهد. اما شیوه تولید برق و خدمت نظامی موضوع هایی زیست محیطی و اجتماعی است. در اینجا مسئله ارزش های سیاسی مطرح نیست». آقای ماتیاس زیمر، نماینده فرانکفوت در مجلس از سال ٢٠٠٩ هم می گوید: «دلیل این که در دوره خانم مرکل حزب همواره در انتخابات برنده شده این است که ما خود را از شرّ این گونه مسائل خلاص کرده ایم. حزب هنگامی به موفقیت دست می یابد که در مسیر جنبش تغییر در جامعه باشد. اما برخی از اعضای حزب که شیفته روزگار خوش گذشته هستند این را نمی پذیرند». «روزگار خوش گذشته» زمانی است که CDU در سال های دهه های ١٩۵٠، ١٩۶٠، ١٩٧٠ و حتی ١٩٨٠ تقریبا بدون حضور زنان و بیشتر مخالف مهاجرت بود.

خانم سمیل گیوسوف، ترک تبار و نماینده مجلس در سال های ٢٠١٣ تا ٢٠١٧ می گوید: «مدتی طولانی CDU حزبی نبود که مهاجران بتوانند با آن هویت مشترک داشته باشند ». به رغم همه چیز، او در سال های دهه ٢٠٠٠ در یک همایش آلمانی- ترکی که در شعبه رنانی- وستفالی شمالی حزب برگزار شد، به فعالیت در این حزب روی آورد. در آن زمان آقای لاشت وزیر جذب مهاجران این ایالت بود و سپس به ریاست این حزب محافظه کار این ایالت – که پرجمعیت ترین ایالت آلمان است- رسید. خانم گیوسوف به یاد می آورد که: «در سال ٢٠١٣، من نخستین زن مسلمان انتخاب شده از طرف حزب در مجلس آلمان بودم. آرمین لاشت کوشش زیادی به نفع مهاجران و جذب آنها در ایالت ما کرد. او تا حدودی اوبامای ما بود». یک چهره دیگر نوگرایی در حزب در غرب آلمان که او نیز تبار ترک دارد، نزد آقای لاشت آموزش دیده است: خانم سراپ گولر، همکار وزارت جذب مهاجران ایالت و سپس نماینده منتخب مجلس محلی، امروز نامزد نمایندگی مجلس آلمان از حوزه انتخابی لوورکوزن است. آقای کورستن اوپلاند استاد علوم سیاسی دانشگاه اینا می گوید: «لقب آقای لاشت در حزب “ارمین تُرکه” بود».

رئیس جدید حزب CDU در سخنرانی و مصاحبه هایش مرتب تکرار می کند که او حزب را به سوی «میانه» هدایت می کند. به نظر آقای سباستین فیشر، نماینده مجلس منطقه ساکس در شرق کشور از سال ٢٠٠٩ تا ٢٠١٩ و نامزد نمایندگی مجلس آلمان: «میانه برای هرکس معنایی متفاوت دارد. آقای لاشت از منطقه اکس-لا-شاپل می آید که در آن سوی آلمان و شرایط آن کاملا با ما در اینجا متفاوت است. من هم میانه رو، اما بیشتر متمایل به راست هستم».

CDU از ٣ ریشه اصلی محافظه کار، لیبرال و سوسیال – مسیحی آب می خورد که به آنها یک آتلانتیسم(طرفداری از امریکا) سرسختانه نیز افزوده می شود. هواداران و نمایندگان آن، برحسب مناطق و جریان ها، بیشتر هویت خود را در یکی از این ریشه ها می یابند. به عنوان نمونه، آقای فردریک مِرز، رئیس پیشین هیئت مشاوران صندوق سرمایه گذاری بلک راک (BlackRock)در آلمان و دوبار نامزد ناکام جانشینی خانم مرکل در رأس حزب، آشکارا در جناح لیبرال نوی محافظه کار است. آقای زیمر هم در جناح طرفداری از حقوق اجتماعی است. خانم باربارا بومباخ، که در یک محله مرفه نشین پایتخت از سوی سازمان زنان حزب فعالیت می کند، توضیح می دهد که: «در حزبی مانند CDU، همواره جریان های متفاوتی وجود دارد. این حزب را زنده و جذاب می کند. به همین خاطر است که یک حزب مردمی جالب توجه می ماند».

«حزب مردمی» (Volkspartei) تعریفی است که هواداران CDU همواره به آن علاقمند هستند. به نظر فرانک دکر، استاد انستیتو علوم سیاسی دانشگاه بُن: «”حزب مردمی” حزبی است که در همه قشرهای مردم پایگاه دارد، همه به آن رأی می دهند و برنامه ای گسترده پیشنهاد می کند (٢)». CDU از زمان تأسیس خود خواسته که گروه های متفاوت و حتی آشتی ناپذیر را با هم پیوند دهد.

حزب در سال ١٩۴۵ در آلمانی که هنوز به ۴ بخش تحت اشغال متفقین (به ترتیب شوروی، آمریکا، انگلیس و فرانسه) تقسیم شده بود، تأسیس شد. در آن زمان، اتحاد دموکرات- مسیحی بر روی میراث حزب کاتولیک مرکزی (Zentrum ) که از پایان قرن نوزدهم و در دوران جمهوری وایمار فعالیت داشت بنا نهاده شد. حزب به سرعت به جذب پروتستان ها که عمدتا در شمال کشور اکثریت داشتند نیز پرداخت که به گفته فرانک بوش، استاد تاریخ معاصر دانشگاه پوتسدام (٣) «در آن زمان محافظه کارتر بودند». در طول سال های دهه ١٩۵٠، زمانی که آدنائر صدراعظم بود، CDU دست به ائتلاف هایی با حزب هایی زد که گرایش های شدید دست راستی داشتند (۴). این تاریخ دان ادامه می دهد: «سرانجام آدنائر این حزب ها را با دادن سمت و نیز توفیق در جذب حلقه های سیاسی دست راستی تر آلمان غربی به سوی خود کشید. اما، بدیهی است که برای انجام این کار باید بهایی می پرداخت و از مواضع آنها دفاع می کرد. تا مدتی طولانی آلمان سیاستی سختگیرانه نسبت به پناهندگان داشت و این سیاست ناشی از فشاری بود که از سوی حزب اِعمال می شد». پس از یکپارچه شدن دو آلمان، «حزب مردمی» که در آن زمان تحت رهبری هلموت کوهل بود، CDU شرق که در دوران «جمهوری دموکراتیک آلمان» (RDA) تحت کنترل «حزب سوسیالیست متحد آلمان» (SED) در رأس قدرت بود را جذب کرد.

بوش می افزاید: «بین این تکیه بر یک پایگاه دست راستی تا حد امکان بزرگ، و دهه ها قدرت را در دست داشتن، CDU همواره از نظر برنامه ریزی انعطاف پذیر بوده است . چون این حزب توسط صدراعظم هدایت می شود و نه از طریق برنامه ها و این امر تا امروز هم صادق است. بسیاری از مدرن سازی های دوران خانم مرکل در نقشه راه او وجود نداشته و ناشی از تصمیم و عملکرد دولت بوده است». درواقع، CDU تا سال های پایانی دهه ١٩٧٠ برنامه ای واقعی تدوین نکرده بود. این دورانی بود که حزب برای نخستین بار خود را در اپوزیسیون یافت و با «سیاست گشایش به روی شرق» (Ostpolitik) صدراعظم ویلی برانت روبرو شد (۵). با این حال، محورهای بزرگ هرگز تغییر نیافت: باور به گرایشی اجتماعی در اقتصاد بازار و سیاستی به نفع موسسات، یا حتی اصل سخت گیری بودجه ای، که در دوران هلموت کوهل از آن حمایت می شد، و در قانون اصلی آلمان در سال ٢٠٠٩ با «ترمز برای بدهی» درج و در برنامه کارزار انتخاباتی آن سال برآن تأکید شد ولی خانم مرکل از سال ٢٠٢٠ بخاطر رویارویی با همه گیری کووید-١٩ آن را تعلیق کرد.

رقابت راست افراطی

در عرصه بین المللی، نگاه به ایالات متحده (آتلانتیسم) که در دوران ادنائر مورد تأکید بود هرگز از بین نرفت. در برنامه آقای لاشت هم بر اتحاد ممتاز با ایالات متحده و تعهد نسبت به «سازمان پیمان اتلانتیک شمالی» (ناتو) تأکید شده است. با این حال، دراینجا نیز، منافع اقتصادی در حزبی که از سال ١٩۶۶ (۶) وزیر امور خارجه تعیین نکرده وزنی خاص دارد. تحلیل آقای دکر این است که: «به معنای واقعی کلمه، درگیری واقعی در داخل حزب درمورد سیاست خارجی وجود ندارد، اما عدم انعطاف های مختلفی، عمدتا بین کسانی که حقوق بشر را مدنظر دارند و کسانی که از سیاست خارجی هدایت شده توسط منافع اقتصادی دفاع می کنند وجود دارد. این خط فکری اخیرمدافع منافع اقتصادی، که آقای لاشت هم از جمله آنها است غلبه دارد. او دشمن روسیه نیست».

موضوع ثابت دیگر در حزب CDU گرایش مسیحی و به ویژه کاتولیک آن است: ۵٢ درصد از ۴٠٠ هزار عضو حزب (رقمی که از سال ١٩٩٠ رو به کاهش است زیرا در آن زمان شمار اعضاء ٧٨٩ هزار بوده) کاتولیک، ٣٨ درصد پروتستان، ١ درصد مذاهب دیگر و تنها ١٠ درصد بدون تعلقات مذهبی هستند (٧). این پایگاه حتی در بدترین نتایج رأی گیری نیز دیده می شود و حزب نیمی از آرای خود را از کاتولیک ها و یک سوم آن را از پرتستان ها کسب می کند. درمورد ترکیب حرفه ای پایگاه رأی، کشاورزان با رغبت بیشتری به حزب رأی می دهند (جای تعجب نیست که نسبت رأی دهندگان حزب در شهرهای بزرگ کمتر از مناطق روستایی است). در طول سال های دهه ٢٠٠٠، حتی کارگران نیز بیش از حزب سوسیال دموکرات (٨) به دموکرات مسیحی ها رأی داده اند، درحالی که آنها فقط ٧ درصد از پیوستگان به CDU را تشکیل می دهند. همچنین، حزب آرایی بیش از حد متوسط از سوی دارندگان مشاغل آزاد به دست می آورد. همچنین، حزب از سالمندی جمعیت کشور و مشارکت بیشتر سالمندان در انتخابات بهره می برد. به علاوه، بیش از نیمی از پیوستگان به حزب بیش از ۶٠ سال دارند.

همچنین، درسال ٢٠١٨، نتیجه یک بررسی نشان داد که بخشی از آرای مهاجران به حزب سوسیال دموکرات (SPD) به سوی CDU سرازیر شده است: بیش از ۴٠ درصد از مهاجران می گفتند که CDU یا متحد باواریایی آن CSU را ترجیح می دهند و فقط ٢۵ درصد به حزب سوسیال دموکرات و ١٠ درصد به دی لینکه (چپ) یا حزب سبز تمایل داشتند. نتیجه این بررسی نشان می داد که: «این وضعیت عمدتا ناشی از سلب اعتماد آشکار افراد ترک تبار [از SPD] بوده است». ظرف دو سال، میزان اعتماد آنها به نصف رسید (٩). خانم گیوسوف می گوید: «در برخی از شهرهای آلمان، نسبت جمعیت ناشی از مهاجرت امروز ۴٠ تا ۵٠ درصد است. اگر ما این افراد را جذب نکنیم، با مشکلی دموکراتیک و انتخاباتی روبرو خواهیم شد». اما، در سلسله مراتب حزب محافظه کار هنوز تنوع غالبی وجود ندارد. تنها ٧ تن از ٢۴۶ نماینده کنونی گروه CDU- CSU در مجلس آلمان از نسل های مهاجر هستند که ٣ درصد را تشکیل می دهد: این ضعیف ترین نسبت در میان گروه های سیاسی مجلس است (١).

همچنین، CDU بسیار مردانه است: تنها ۴۴ تن از ٢٠٠ نماینده حزب در مجلس آلمان، یعنی ٢٢ درصد (١١) زن هستند، درحالی که تعداد نمایندگان زن در گروه های «سبز» و «دی لینکه» بیش از نیمی از نمایندگان آنها و در حزب سوسیال دموکرات ۴۴ درصد است. در سال ١٩٩۶ CDU اصلی غیرالزام آور را تصویب کرد که یک سوم از سمت های مسئول در حزب و مشاغل انتخاباتی باید به عهده زنان باشد. اما، یک ربع قرن بعد، هنوز این اصل رعایت نشده است. خانم سابین ولفر، کارگر مستقل در ساکس- آنهالت و فعال در حزب از سال ١٩٩٧ می گوید: «هنگامی که من به حزب وارد شدم، مخالف سهمیه بندی الزامی بودم. فکر می کردم که بدون الزام می توان به آن رسید و مردان جوانتر را آسان تر می شود متقاعد کرد. من به سرعت به صورت داوطلب عهده دار مسئولیت شدم، اما به محض آن که به موضوع نامزدی برای یک کار غیرداوطلبانه می رسید، به یک سقف شیشه ای برخورد می کردیم». در CDU اتحاد زنان (مطلب ضمیمه ١ را بخوانید) بیش از دو سال است که خواستار یک سهمیه الزام آور و برابری مطلق در فهرست های عرضه شده در انتخابات شده اما تاکنون موفقیتی نداشته است (١٢).

هنگامی که ما در آغاز ژوئن با خانم ولفر در گروه زنان متعهد به حزب در ساکس- آنهالت دیدار کردیم، بیش از آن که دغدغه سهمیه زنان را داشته باشد، نگران بالا رفتن آراء حزب «جایگزین برای آلمان» (AfD) بود. در انتخابات منطقه ای ۶ ژوئن، این حزب راست افراطی ٢٠ درصد آراء را به دست آورده بود که البته چند درصد کمتر از ۵ سال پیش از آن بود، اما همچنان پس از CDU – که ٣٧ درصد از آراء را داشت – و با فاصله زیاد جلوتر از «دی لینکه» و «حزب سوسیال دموکرات» (SPD) بود. حزب دموکرات مسیحی (CDU) برای در دست داشتن دولت به ائتلاف های مختلفی در شرق کشور تن داده که نمونه آن با حزب سوسیال دموکرات (SPD) و «سبزها» در دولت پیشین منطقه ای ساکس- آنهالت است (١٣). نمونه ای دیگر نیز در ساکس و در براندنبورگ است. خانم کریستیان دیهل، دانشگاهی فعال در بخش محلی هال توضیح می دهد که: «از یک سو، ما می خواهیم چهره ای محافظه کار از خود نشان دهیم تا بخش بزرگ تری از رأی دهندگانمان به سوی حزب راست افراطی (AfD) نروند. از سوی دیگر، باید موضعی روشن دربرابر این حزب راست افراطی داشته باشیم. این کار آسانی نیست».

خانم دیهل از انحراف برخی از اعضای حزب خود نگران است. دو سال پیش، دو نماینده منتخب CDU در مجلس منطقه ای ساکس- آنهالت دعوت به این می کردند که به اتحاد با حزب راست افراطی (AfD) اندیشیده شود. در یک سند داخلی حزب، که به سرعت درز پیدا کرد، آنها پیشنهاد می کردند که «سوسیال و ناسیونال باهم آشتی داده شود (١۴)». مفهومی که در آلمان بخاطر «ناسیونال سوسیالیسم» [حزب نازی] آشنا است. حزب دموکرات- مسیحی چند ماه پیش از آن قطعنامه روشنی را مبنی بر عدم همکاری با حزب راست افراطی (AfD) و حزب چپ دی لینکه تصویب کرده بود. با این همه، آن دو نماینده سمت خود را حفظ کرده و حتی در ماه ژوئن برای بار چهارم نامزد شدند.

در تورینگ – واقع در آلمان شرقی سابق- یک سیاستمدار دیگر حزب مناقشه برانگیخت: آقای هانس – گئورگ ماسن، نامزد نمایندگی مجلس آلمان در یک حوزه محلی بود. او پیشتر مدیر دستگاه اطلاعات داخلی «دفتر حفاظت از قانون اساسی» بود و سپس در زمان بازنشستگی به عرصه سیاست روآورد. او قاطعانه با پذیرش مهاجران مخالف بود و به هیچ وجه ایده توافق با حزب راست افراطی (AfD) را رد نمی کرد. همچنین، او عضو «اتحاد ارزش ها» بود که انجمنی وابسته به CDU با مواضع خیلی دست راستی است که در سال ٢٠١٧ ایجاد شده است. در بسیاری از موارد، به زحمت می توان «بیانیه محافظه کار» این گروه را از برنامه (AfD) تمیز داد. آقای ماکس اوت، که از ماه گذشته رئیس «اتحاد ارزش ها» است، تا همین چندماه پیش در هیئت مدیره یک بنیاد سیاسی نزدیک به (AfD) یعنی «بنیاد دزیدریوس- اراموس» (ّFondation Desiderius- Eramus) حضور داشت. «اتحاد ارزش ها» مدعی داشتن ٣٩٠٠ عضو است. آقای اوت می گوید: «انگیزه آنها مبارزه با خط سیر وحشتناک اقتصادی- اجتماعی چپ آنگلا مرکل است. مرکل CDU را به شکل یک حزب سوسیال دموکرات درآورده است. این امر تاحدی نتیجه مثبت داشته و حزب سوسیال دموکرات را تضعیف کرده و حالا او می خواهد CDU را به صورت یک حزب محیط زیستی درآورد. این کار عملی نمی شود».

آقای فیشر می گوید: «بسیاری از پیوستگان به جنبش ما از اعضای “اتحاد ارزش ها” هستند». او در دفتر روستایی خود در گروسهاین – که شهری در ایالت ساکس با ٢٠ هزار جمعیت است- به زبان فرانسه با ما سخن می گوید. او که حرفه اصلی اش آشپزی است، در سوئیس، نروژ و فرانسه کار کرده و در آشپزی از شیوه های ابتکاری استفاده می کند: «در منطقه ما، ساکس، مردم در مجموع با خارجی ها مخالفند. این موضوع در زمان بروز بحران پناهندگان دیده شد و مثل پوسته سخت نان از داخل شکست». او پیشتر در سال ٢٠١٩ انتخابات را دربرابر AfD درحالی باخت که برای سومین بار نامزد نمایندگی مجلس محلی می شد. امروز هم در حوزه انتخابی برای مجلس آلمان، راست افراطی حریف اصلی او است. آقای زیمر تأکید می کد که درعوض، در غرب آلمان «سبزها» رقیب CDU هستند. او انتخابات مقدماتی حزب برای تعیین نامزد را به یک هوادار محافظه کارتر از خود باخته است. او درمورد ظهور یک جریان مشابه «تی پارتی» جمهوری خواه در ایالات متحده در CDU هشدار می دهد: «در این جریان عدم رضایت ناشی از ١۶ سال در قدرت بودن آنگلا مرکل، عوام گرایی و افکار لیبرالی درهم آمیخته است». آقای زیمر خواهان جدایی «روشن و سریع» از «اتحاد ارزش ها» است و با تأکید می گوید: «برنده شدن در انتخابات مجلس آلمان بخاطر آراء غرب کشور است. اگر برای تسلیم دربرابر این دورخیز محافظه کارانه، خیلی به AfD نزدیک شویم، هنگامی که بگوئیم در مواضع خود با این حزب راست افراطی حد ومرز داریم، رأی دهندگان غرب آلمان باورمان نمی کنند. این در حالی است که در شهرهای بزرگ غرب کشور، از هم اکنون “سبزها” نیروی اصلی سیاسی شده اند. این امر برای ما نگران کننده است زیرا شهرهای بزرگ تعیین کننده تغییرات سیاسی آلمان هستند». در ماه مارس، حزب بدترین نتایج انتخاباتی تاریخ خود را در انتخابات محلی باد- ورتمبرگ در جنوب غربی کشور داشت و «سبزها» بهترین نتایج را داشتند. هواداران محیط زیست برتری خود در این ایالت را حفظ کردند و محافظه کاران ناگزیر به نقش شریک کوچک در ائتلافی که از سال ٢٠١۶ پاگرفته بسنده کردند.

در باویر، که CDU وجود ندارد، شریک آن CSU از سال ١٩۵٧ بی وقفه برتری داشته است. این حزب همراه با CDU در مجلس آلمان گروهی مشترک تشکیل داده و اتحاد دو تشکل سیاسی در سطح دولت فدرال هم وجود دارد. به عنوان نمونه، آقای هورست شیهوفر، وزیر کشور خانم مرکل از سال ٢٠١٨، از حزب CSU است که دوبار نامزد مشترک سمت صدراعظمی از این حزب باواریایی بوده است. فرانتز- جوزف اشتراوس در سال ١٩٨٠ و آقای ادموند استویبر در سال ٢٠٠٢ که هردوی آنها دربرابر حزب سوسیال دموکرات (SPD) باختند. امسال هم، رئیس کنونی حزب CSU، آقای مارکوس سودر کوشید که در انتخابات مقدماتی حزب های CDU- CSU بر آقای لاشت غلبه کند.

اتحاد دموکرات – مسیحی (CDU، علاوه بر رقابت با متحد خود، با راست افراطی و «سبزها» نیز رقابت دارد و از بهار گذشته با چالش چهارمی نیز درگیر شده که مسئله فساد است. نمایندگانی از هردو حزب متهم به دریافت کمیسیون های چرب و نرم در جریان مذاکره برای خرید دولتی ماسک جهت مقابله با ویروس کورونا شده اند. دو نماینده حزب CDU در این مورد ناگزیر از ترک سمت خود شدند. یکی از هواداران باد- ورتمبرگ می گوید: «ما در محل برای حزب فعالیت می کنیم و در برلن رسوایی هایی مانند موضوع ماسک به وجود می آید…». کارفرمایان که این موضوع را نقطه ضعفی برای CDU دیده اند، از حزبی که پیشتر هم در سال های دهه ١٩٩٠ درگیر رسوایی های فسادآمیز شده بود و ممکن است رأی دهندگان را عصبی کند، فاصله می گیرند.

١- Volker Resing, Die Kanzlermaschine : Wie die CDU funktioniert, Herder, Fribourg-en-Brisgau, 2013. ٢- Frank Decker et Viola Neu (sous la dir. de), Handbuch der deutschen Parteien, Bundeszentrale für politische Bildung, Bonn, 2018.

٣- Frank Bösch, Macht und Machtverlust : Die Geschichte der CDU, Deutsche Verlags-Anstalt, Stuttgart-Munich, 2002 ; Frank Bösch, Die Adenauer-CDU : Gründung, Aufstieg und Krise einer Erfolgspartei (1945-1969), Deutsche Verlags-Anstalt, 2001.

۴- Il s’agissait du Deutsche Partei et du Bund der Heimatvertriebenen und Entrechteten (BHE).

۵- Le SPD a gouverné en coalition avec le parti libéral FDP de 1969 à 1982.

۶- در دولت های ائتلافی ، وزارت خارجه معمولاً به شرکای ائتلافی تعلق می گیرد ، از سال ١٩۶۶ در دولت های تحت رهبری CDU ، وزیر امور خارجه از FDP یا SPD بوده اند.

٧- عضویت در یک کلیسا امری اداری در آلمان است و افراد برحسب تعلق به کلیساهای کاتولیک و پروتستان، مالیات کلیسا به دولت می پردازند. در کل جمعیت ، ٢٧ درصد کاتولیک ، ٢۵ درصد پروتستان ، ۵ درصد مسلمان ، ۴ درصد از دیگر ادیان و ٣٩ غیر مذهبی هستند (منبع: Forschungsgruppe Weltanschauungen در Deutschland ، آمار برای سال ٢٠١٩).

٨- Frank Decker et Viola Neu (sous la dir. de), Handbuch der deutschen Parteien, op. cit. ; Frank Decker, « Wahlergebnisse und Wählerschaft der CDU », Bundeszentrale für politische Bildung, 15 février 2021 ; Oskar Niedermayer, « Die soziale Zusammensetzung der Parteimitgliederschaften », Bundeszentrale für politische Bildung, 26 août 2020.

٩- Henriette Litta et Alex Wittlif, « Parteipräferenzen von Zuwanderinnen und Zuwanderern : Abschied von alten Mustern Kurzinformation », Sachverständigenrat deutscher Stiftungen für Integration und Migration, Berlin, 2018.

١٠- « Abgeordnete mit Migrationshintergrund », Mediendienst Integration, Berlin, 28 septembre 2017.

١١- « Bericht zur politischen Gleichstellung von Frauen und Männern » (PDF), CDU, Berlin, 15-16 janvier 2021.

١٢- Mariam Lau, « Die CDU und die Frauen », dans Norbert Lammert (sous la dir. de), Christlich Demokratische Union : Beiträge und Positionen zur Geschichte der CDU, Siedler Verlag, Munich, 2020.

١٣- La nouvelle coalition de gouvernement de Saxe-Anhalt n’a pas encore été constituée à l’heure où nous mettons sous presse.

١۴-

Ulrich Thomas et Lars-Jörn Zimmer, « Denkschrift : Erste Analyse der Kommunal- und Europawahl für Sachsen-Anhalt » (PDF), CDU, document interne.

 

 

 

منبع:https://ir.mondediplo.com

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

آیا مطمئن هستید که می خواهید قفل این پست را باز کنید؟
باز کردن قفل باقی مانده : 0
آیا مطمئن هستید که می خواهید اشتراک را لغو کنید؟