«جیل مورسیانو» مدیر این مؤسسه هدف اصلی کابینه جدید را توانبخشی مخصوصاً به روابط خارجی اسرائیل با کشورهایی میداند که برای آینده و شکوفایی این رژیم بسیار مهم هستند(آمریکا و دموکراسیهای غربی). از نظر او اولین دستور کار دولت جدید بازسازی روابط حیاتی با اردن است. توانبخشی، از نظر وی، به معنای یکپارچگی خدمات مدنی و مدیریت سالم در زمینه سیاست خارجی نیز هست.
«نیمرود گورن» توافق گستردهای درباره مسائل سیاست خارجی میان احزاب متعدد ائتلاف را مطرح میکند که آنها را قادر میسازد تفاوتهای ایدئولوژیکشان را کنار بگذارند.
«لیور لِهرس» شکاف بین رویکرد «کاهش منازعه» نفتالی بنت و اقدامات یکجانبه کنونی اسرائیل را تشریح میکند و برخورد احتمالی در آینده، هم درون کابینه و هم بین نفتالی بنت و دولت بایدن را گوشزد میکند.
«روئی کوبریک» معتقد است علیرغم محدودیتهای منازعه اسرائیل-فلسطین، دولت جدید هنوز قابلیت مانور زیادی در سیاست خارجی دارد.
«مایا زیدکیاهو» سقوط نتانیاهو را فرصتی برای گفتگوی سطح بالا با اتحادیه اروپا میداند مشروط بر این که کابینه جدید لحن جدیدی درباره فرایند صلح اتخاذ کند.
«ناداو تامیر» فرصت باز شدن صفحه جدیدی در روابط با دولت آمریکا را در دولت جدید نشان میدهد و «کِسِنیا سِوِتلوا» خواستار اولویتبندی مجدد روابط اسرائیل با اردن میشود.
اندیشکده جریان، جریانی است نواندیش از جوانانی که باور به تحول در حوزه سیاست ورزی جهانی دارند.
جمعی از جوانان تحصیلکرده در رشته های علوم سیاسی و علوم اجتماعی و ارتباطات و اقتصاد و باورمند به اصول اخلاقی شریعت رهایی بخش حضرت دوست گرد هم آمده اند تا با انگیزه های غیر انتفاعی و غیر جناحی جهت بهبود اوضاع حیات جمعی بشر به تشریک مساعی پرداخته و با رویکردی دانش بنیان، مسئله محور، زمینه نگر و آزاداندیشانه امکان ایجاد یک هویت جمعی فضیلت خواهانه و معطوف به بازاندیشی در سیاست های جهانی را فراهم آورند.