آمریکا خاورمیانه ای شد؛نه خاورمیانه آمریکایی

مردمان خاورمیانه ممکن است قبایل بزرگ خود را شیعه و سنی بنامند و آمریکایی ها را جمهوری خواه و دموکرات خطاب کنند، اما به نظر می رسد هر کدام به شکل فزاینده ای با یک طرز تفکر سازگار به اشکال و سطوح مختلف به سان ما عمل می کنند.امروز قبیله گرایی افراطی در میان جمهوری خواهان شتاب و سرعت گرفته است. قبیله تحت سلطه عمدتا سفید پوستان بودند؛ چرا که می ترسیدند با تغییر سریع هنجارهای اجتماعی، گسترش مهاجرت و جهانی شدن، اولویت های بلندمدتشان در ساختار قدرت آمریکا در حال از بین رفتن باشد تا جایی که دیگر در کشور خود احساس این که در خانه هستند را نکنند.برای نشان دادن این وضعیت آنها به دونالد ترامپ پیوستند؛ همانی که با اشتیاق به تاریک ترین ترس ها و تحریکات قبیله ای، پاسخ داد تا خواسته شان را برای پیگیری حق جهت حکومت اقلیت تشدید کنند. از همین رو نه تنها فشارهای معمول را ترویج می کند، بلکه نظریه های توطئه در باب انتخابات 2020 را نیز یادآور می شود، تصویب قوانین سختگیرانه ای برای مانع تراشی در برابر رای دهندگان و جایگزینی تنظیم کننده های بی طرف رای گیری ایالتی با هک های قبیله ای که آماده نقض قوانین هستند. از آنجایی که این جناح حامی ترامپ بر مرکز مسلط شد، حتی یک جمهوری خواه معتقد به اصول و مبادی، فلسفه اصلی حاکم بر سیاست های قبیله ای در افغانستان و جهان عرب را پذیرفت. این که دیگری دشمن است نه همشهری و تنها دو گزینه وجود دارد، حکم راندن یا مرگ.یا ما حکومت می کنیم و یا از پذیرش نتایج مشروع سر بازمی زنیم.توجه داشته باشید، باستان شناسان همچنین این مسئله را لحاظ خواهند کرد که دموکرات ها هم علاقه مندی غیر عقلانی شان را نشان دادند، مانند تفکر گروهی از چهره های مترقی در دانشگاه های آمریکایی قرن بیست و یک. به طور خاص شواهدی مبنی بر کنار گذاشته شدن اساتید، مدیران و دانشجویان وجود داشت که به واسطه ابراز دیدگاه های غیر متعارف یا محافظه کارانه نسبت به مقوله هایی چون سیاست، نژاد، جنسیت یا هویت جنسی سکوت کرده یا اخراج شدند. اپیدمی درستی سیاست قبیله ای در چپ تنها به تقویت همبستگی قبیله ای در سمت راست کمک کرد. اما چه چیزی موجب چرخش از پلورالیسم سنتی به قبیله گرایی وحشیانه در ایالات متحده و بسیاری از دموکراسی های دیگر شد؟ پاسخ کوتاه من این است، امروزه حفظ دموکراسی بسیار سخت تر شده چرا که شبکه های اجتماعی به شکل دائمی در حال قطبی سازی میان مردم هستند و با جهانی شدن، تغییرات آب و هوایی، جنگ با تروریسم، افرایش شکاف در آمدی و تغییر سریع نوآوری ها در عرصه فن آوری که مدام بر آن تاکید می شود، از همه مهم تر یک بیماری همه گیر، کار دشوارتر هم شده است. در حال حاضر بیش ازچند رهبر دموکراتیک منتخب در سراسر جهان اسان تر می توانند با درخواست های قبیله ای بر هویت متمرکز شوند تا این که وظیفه سنگین ائتلاف سازی و سازش در جوامع پلورالیستی در یک زمان پیچیده را عهده دار شوند.وقتی این اتفاق رخ می دهد، همه چیز تبدیل می شود به یک نشانگر هویت قبیله ای. ماسک زدن در دوران همه گیری، واکسیناسیون کورید 19، ضمایر جنسیتی و تغییرات آب و هوایی. موقعیت شما در هر نقطه ای به عنوان چالشی مضاعف برای دیگران تبدیل خواهد شد، این که شما در قبیله من هستید یا نه؟ بنابراین تمرکز کم تری بر روی منافع عمومی وجود دارد و در نهایت هیچ زمینه مشترک برای انجام کارهای سخت تعریف نخواهد شد. ما یک بار مردی را به ماه فرستادیم، امروز در باب تعمیر پل های شکسته به سختی قادریم به توافق دست پیدا کنیم.از قضا هیچ موسسه ای در زندگی آمریکایی وجود ندارد که بیشتر در جهت ایمن سازی آمریکا از این ویروس قبیله ای تلاش کند.در سفری که سال 2005 به عراق داشتم، ستونی در باب یک شب در یو اس اس چاشین در کنار فرماندهی نیروهای دریایی ایالات متحده در سواحل عراق نوشتم. همانجا با مصطفی اهسنسال، ملوان آمریکایی -مراکشی مصاحبه ای داشتم؛ همانی که در زمان متوقف کردن کشتی های مشکوک به دزدی دریایی یا در ارتباط با فعالیت های دریایی بازیگران دشمن نقش مترجم را ایفا می کرد.برای نخستین بار که سوار قایق شدم به من گفت که شش، هفت نفری هستیم، یک اسپانیایی زبان، یک سیاه پوست، یک سفید پوست، شاید یک زن. ملوانانشان به من گفتند، تصور می کنم همه آمریکایی ها سفید پوست هستند، سپس یکی از آنها پرسید، ایا شما در ارتش هستید؟. آهنسان به من گفت که یک افسر گارد ساحلی عراق یک بار به وجد آمده بود که چگونه افراد از مذاهب و نژاد های مختلف می توانند چنین نیروی دریایی قدرتمندی را تولید کنند؛ در حالی که اینجا( عراق) ما در شمال و جنوب می جنگیم و همه ما پسرعمو و برادر هستیم.رهبری مهم است، جمعیت آمریکا به سان ارتش این کشور دارای تنوع ها مشابهی است، اما اخلاق پلورالیستی و کار گروهی که بسیاری از زنان و مردان ما با لباس های متحد شکل انجام می دهند موجب شده تا اختلاف های قبیله ای در نیروهای مسلح کاهش یابد.این مقوله کامل نیست اما واقعی است، رهبری اخلاقی مبتنی بر پلورالیسم اصولی با اهمیت است. به همین دلیل ارتش ما آخرین حامل بزرگ اصل پلورالیسم در زمانی است که سیاستمداران غیر نظامی گزینه قبیله گرایی پوچ را انتخاب می کنند.آنچه برای من هولناک است، این است که این ویروس قبیله گرایی در حال حاضر برخی از پر تحرک ترین دموکراسی های چندقومیتی در جهان چون هند همچنین برزیل، مجارستان و لهستان را آلوده کرده است. داستان هند برایم غم انگیز است چرا که بعد از 11 سپتامبر پلورالیسم هندی را به عنوان مهم ترین مثال در باب آن مطرح کردم که بفهمانم اسلام فی نفسه مسئول ایجاد انگیزه در تروریست های القاعده نیست.به باور من همه چیز به زمینه های سیاسی، اجتماعی، فرهنگی که هر باور دینی دیگری در آن نهادینه شده، وابسته است، طبیعتا زمانی که اسلام در جامعه ای دموکرات و متکثر نهادینه شده باشد، به سان هر دین دیگری شکوفا خواهد شد.اگرچه هند در اختیار اکثریت هندو است اما در داگاه عالی اش رئیس مسلمان و زن مسلمان حضور داشت، مسلمانان از جمله زنان، فرماندار بسیاری از ایالت های هند بودند و از جمله موفق ترین کارآفرینان این کشور.متاسفانه امروز ناسیونالیسم هندی اصل پلورالیسم را تضعیف کردند. این که دموکراسی ها در سراسر جهان به این ویروس قبیله ای آلوده شدند، در بدترین زمان ممکن رخ داد، زمانی که هر جامعه و کشوری می بایست خود را با شتاب تغییرات تکنولوژیک، جهانی شدن و تغییرات آب و هوایی سازگار کند. از همین رو ما باید هر چه سریع تر پادزهر این زهر قبیه گرایی را بیابیم؛ در غیر این صورت آینده دموکراسی ها مبهم خواهد شد.