آیا چین، خلأ آمریکا را در افغانستان پر می‌کند؟

در twitter به اشتراک بگذارید
در whatsapp به اشتراک بگذارید
در telegram به اشتراک بگذارید
با خروج نیروهای نظامی آمریکا، تداوم بی‌ثباتی در افغانستان اجتناب‌ناپذیر به نظر می‌رسد؛ زیرا ذینفعان خارجی از افغانستان به‌عنوان بخشی از یک رقابت راهبردی بزرگتر برای تقویت نفوذ و قدرت خود در آسیای مرکزی بهره می‌برند.

نشریه نشنال اینترست در تحلیلی به قلم «میکا دی پترسون و آدیسون مک لامب» در تبیین و بررسی خروج نیروهای نظامی ایالات‌متحده از افغانستان و تأثیر آن بر کنشگری چین در این کشور می‌نویسند: «با خروج نیروهای نظامی آمریکا، تداوم بی‌ثباتی در افغانستان اجتناب‌ناپذیر به نظر می‌رسد؛ زیرا ذینفعان خارجی از افغانستان به‌عنوان بخشی از یک رقابت راهبردی بزرگتر برای تقویت نفوذ و قدرت خود در آسیای مرکزی بهره می‌برند. در این میان، چین به‌صورت منحصربه‌فرد آماده است تا خلأهای قدرت افغانستان را پرکند و اهداف سیاست خارجی خود را در افغانستان در قالب ابتکار کمربند و جاده (با حمایت پاکستان) تحکیم ببخشد.»

در بخش ذیل به نکات و گزاره‌های اصلی این یادداشت اشاره خواهیم کرد

  • با کنترل بیشتر طالبان بر افغانستان، پکن می‌تواند از سرمایه‌گذاری زیرساختی و نفوذ خود در سازمان ملل متحده برای حمایت و پشتیبانی از افغانستان تحت حاکمیت طالبان بهره ببرد. حمایت و پشتیبانی از رژیم طالبان می‌تواند به چین این امکان را بدهد که خود را از اتهامات خارجی مبنی بر تعصب ضد اسلامی معاف کند. از نظر چین، افغانستان به‌احتمال‌زیاد نشان‌دهنده یک فرصت سرمایه‌گذاری و حصاری معتبر در مقابل انتقادات از جانب‌داری ضد اسلامی و فرصتی شگفت‌انگیز برای نمایش رهبری بین‌المللی است. از نظر افغانستان، چین نشانگر سرمایه‌گذاری مستمر، حامی دلسوز در شورای امنیت سازمان ملل و احساس مشارکت پایدار در سرتاسر آسیا است. این‌که آیا رابطه شکوفا می‌شود تا حد زیادی به بازده واقعی تعهد هر طرف بستگی دارد.
  • ساخت و راه‌اندازی فرودگاه‌های چین در زیمبابوه و دیگر کشورهای آفریقایی نشان‌دهنده علاقه به کنترل و مدیریت شبکه‌های حمل‌ونقل افغانستان است. طالبان فاقد هرگونه تجربه در زمینه استفاده از میدان‌های هوایی بین‌المللی است و چین احتمالاً تخصص مدیریتی خود را به امید ایجاد کنترل مشابه بر شبکه‌های حمل‌ونقل که با کشورهای آفریقایی فوق‌الذکر دارد، ارائه می‌دهد.
  • توسعه زیرساخت‌ها در افغانستان به چین این امکان را می‌دهد که هم‌سود و هم امنیت خود را تأمین کند. طالبان سابقه حمایت از جنبش ترکستان شرقی را دارند که بزرگ‌ترین تهدید تروریستی چین در سین کیانگ است. چین با استفاده از اهرم سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های افغانستان می‌تواند طالبان را مجبور سازد تا از حمایت و پشتیبانی از جنبش ترکستان شرقی اجتناب کند.

نویسنده در بخش پایانی یادداشت می‌نویسد:

«محور اصلی مداخله چین در افغانستان در وهله نخست مربوط به اهداف امنیتی، اقتصادی و کاهش ریسک تهدیدات برای آرمان رهبری جهانی می‌باشد. چین احتمالاً با استفاده از سرمایه‌گذاری‌های زیربنایی موجود و اتحاد قوی با پاکستان، این ریسک را کاهش می‌دهد. علاوه بر این، با قدرت‌یابی طالبان در افغانستان، چین تنها عضو دائمی شورای امنیت سازمان ملل متحد است که روابطش با طالبان می‌تواند برای هر دو طرف منافع گسترده‌ای داشته باشد.»

 

 

https://nationalinterest.org/blog/reboot/america-gone-will-china-move-afghanistan-194802?page=0%2C1

 

منابع پژوهش در دفتر اندیشکده موجود است .

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

آیا مطمئن هستید که می خواهید قفل این پست را باز کنید؟
باز کردن قفل باقی مانده : 0
آیا مطمئن هستید که می خواهید اشتراک را لغو کنید؟