آمریکا و مسئله اتحاد چین و روسیه

در twitter به اشتراک بگذارید
در whatsapp به اشتراک بگذارید
در telegram به اشتراک بگذارید
سیاست آمریکا مستحکم باقی می­ماند و خطر تبدیل شدن چین و روسیه به متحدان نظامی با خصومت مشترک علیه واشنگتن را به جان می­خرد.

روابط سیاسی بین مسکو و پکن نزدیک­تر از همیشه به نظر می­رسد و ارتش چین و روسیه با یکدیگر همکاری می­کنند. اگرچه این دو مقتدر تصمیمی برای کمپین فتح جهانی ندارند؛ اما واشنگتن برخلاف سیاست آمریکا، کارهای زیادی برای گرد هم آوردن این دو شریک انجام داده است.

در ماه اکتبر، یک ناوگان دریایی روسیه و چین، دور ژاپن را طی کرد. طبق گزارش سی­ان­ان، مسیر طی­شده توسط گشت‌زنی مشترک چین و روسیه از طریق تنگه اوسومی و همچنین تنگه باریک سوگارو بین جزایر اصلی هونشو و هوکایدو، مورد توجه واقع شده است.

آرتیوم لوکین از دانشگاه فدرال خاور دور اظهار داشت: «واضح است که رزمایش‌های نظامی روسیه و چین فقط نمایش نمادین رفاقت نیستند، بلکه به طور فزاینده‌ای با هدف افزایش قابلیت همکاری در میدان جنگ انجام می‌شوند.»

یک اتحاد نظامی در مقیاس کامل، بسیار بعید است. نخست اینکه، روسیه و چین طرح‌های امپراتوری مانند آدولف هیتلر ندارند. او بعد از پنج سال قدرت، شروع به استفاده از همسایگان خود یعنی اتریش و چکسلواکی کرد. اما پوتین پس از دو دهه حکومت، تنها به کریمه و برخی از ضایعات ژئوپلیتیک دسترسی پیدا کرد. شی جین پینگ به مدت یک دهه در پکن مسئولیت دارد و تهدیدهای او علیه تایوان هنوز عملی نشده است.

دوم اینکه، پکن و مسکو منافع ارضی مشترکی ندارند. هیچ نیروی دریایی و هوایی روسیه در حمله آبی و خاکی به تایوان به ارتش آزادی­بخش خلق نخواهد پیوست. همچنین نیروهای چینی از فرزندان ارتش سرخ در حمله رعدآسا به اوکراین حمایت نخواهند کرد. هر دو دولت به خشونت تمایل دارند، اما طرحی مشترک جهت تقسیم جهان ندارند.

سوم اینکه، به نظر می­رسد این دو، علاقه­ای به استفاده از نیروی نظامی ندارند. پوتین و شی هر دو جانب احتیاط را رعایت می­کنند.

با این وجود، حکومت مشترک چین و روسیه چندان بی­خطر نیست. مسکو این روابط را یک رابطه متحدانه به معنای کامل مشارکت استراتژیک چندوجهی خواند. و پکن به یک مشارکت همه‌جانبه و تعامل استراتژیک اشاره کرد.

با پولی که کنگره هر سال به پنتاگون می­دهد، آمریکا از نظر نظامی رتبه اول و روسیه و چین رتبه دوم و سوم را در اختیار دارند. آن­ها با هم، یک ائتلاف قدرتمند تشکیل می­دهند.

دو دولت می­توانند در زمینه آموزش نیرو، توسعه و فروش تسلیحات، تمرینات نظامی، اشتراک اطلاعات و سایر اقدامات برای آماده­سازی بهتر جهت اقدام احتمالی علیه نیروهای آمریکایی همکاری کنند.

طرفداران تداوم امپراتوری آمریکا معمولا اهمیت همکاری بین پکن و مسکو را نادیده می­گیرند.

بحث این است که آمریکا کاری برای همکاری چین و روسیه انجام نمی­دهد، پس نگران آن نباشید. هر دو کشور، متخاصم به حساب می­آیند و نمی­شود خلاف آن را ثابت کرد.

چین و روسیه جدی نیستند و صرف­نظر از روابط فعلی آن­ها، ناگزیر از هم خواهند پاشید. بنابراین نیازی به انجام کاری نیست، زیرا مسکو در نهایت در کنار آمریکا خواهد بود.

روسیه ارتباطات زیادی با غرب، به­ویژه اروپا دارد. و اختلافات بین چین و این کشور بر سر تاریخ، قلمرو، نفوذ و موارد دیگر، واقعی است.

اگر تضاد با آمریکا از اصول سازماندهی روابط نظامی چین و روسیه باشد، این ارتباط عمیق­تر خواهد شد.

علاوه بر این، همکاری کوتاه‌مدت بین دو قدرت متخاصم می‌تواند پیامدهای منفی عمیقی شبیه به جنگ­جهانی دوم داشته باشد.

بنابراین، واشنگتن باید به دنبال جدایی چین از روسیه باشد. این بدان معناست که انتظار نداشته باشیم یکی از آن­ها با آمریکا در برابر دیگری هماهنگ شود.

روسیه به­عنوان قدرت ضعیف‌تر، مستحق محبت و توجه بیشتر متحدان است. دولت پوتین و جانشینان آن باید باور داشته باشند که بیش از یک گزینه دارند و اگر شرایط یاری کند، می­توانند به غرب تکیه کنند.

البته اعضای حزب جنگ، مخالفت خود را در جهت مقصرشمردن آمریکا برای وضعیت بد روابط چین و روسیه با این کشور، نشان دادند. در واقع، واشنگتن کارهای زیادی برای شعله­ور کردن دشمنی روسیه انجام داد.

 

منبع:http://souriancss.com

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

آیا مطمئن هستید که می خواهید قفل این پست را باز کنید؟
باز کردن قفل باقی مانده : 0
آیا مطمئن هستید که می خواهید اشتراک را لغو کنید؟