سرانجام بحران کشمیر چه خواهد شد؟: گزارش فارین پالیسی

در twitter به اشتراک بگذارید
در whatsapp به اشتراک بگذارید
در telegram به اشتراک بگذارید
در روزهای اخیر نگاه اغلب مردم و رسانه‌های دنیا به جامو و کشمیر بوده است. منطقه خودمختار در میان هندوستان و پاکستان؛ که هفته گذشته نخست‌وزیر هندوستان، نارندرا مودی با تصمیم خود در زمینه لغو استقلال تاریخی جامو و کشمیر از دولت هند، این مناطق را به سمت آینده‌ای جدید و نامشخص سوق داد.

به گزارش سرویس ترجمه شفقنا از فارین پالیسی؛ بحران حاکم بر کشمیر در این چند روزی که از آغازش می‌گذرد، چنان شدت و سرعت گرفته که کارشناسان سیاسی معتقدند بازگشت شرایط در این مناطق به شرایط دو هفته پیش به این زودی‌ها مقدور نخواهد بود. یعنی که تنش‌ها و بحران کشمیر حداقل تا مدت زمان قابل توجهی این منطقه بحران‌خیز را درگیر نگه خواهد داشت و این خود چالشی بزرگ در منطقه می‌تواند باشد که در شرایط عادی هم خود مثل باروت در آستانه انفجار است، چه برسد به این‌که پای دو دولت اتمی هم در بحرانش گیر باشد!

بحران زمانی آغاز شد که نارندرا مودی در اقدامی بی‌سابقه خودمختاری جامو و کشمیر را لغو کرده و ارتباط این منطقه را با دنیا قطع کرد. اتفاقی که علاوه بر دولت‌های خارجی، نارضایتی مردم این مناطق را نیز موجب شد و آن‌ها را به خیابان‌ها کشاند. حضور مردم در خیابان‌ها هم با واکنش پلیس مواجه شد و در درگیری‌هایی که پیش آمد، تعداد بی‌شماری مجروح و زندانی شدند. گفته می‌شود که در حال حاضر بیش از پانصد نفر از رهبران سیاسی کشمیری زندانی هستند، خطوط اینترنت و تلفن قطع است و دولت هند برای این‌که خیالش را از جانب پاکستان راحت کند، بیش از ده هزار نیروی نظامی به کشمیر اعزام کرده است.

اهمیت اتفاقات رخ داده در کشمیر (که گفته می‌شود دولت هندوستان به قصد تغییر ترکیب جمعیتی در کشمیر آن را کلید زده)، چنان است که در روزهای اخیر اغلب رسانه‌ها یادداشت‌ها و تحلیل‌های فراوانی را در این مورد منتشر کرده‌اند. نشریه فارین پالیسی هم از این قاعده مستثنی نیست و اکثر نویسندگانش به این موضوع پرداخته‌اند. آن‌چه در پی می‌آید، گزیده نظرات نویسندگان فارین پالیسی درباره وضعیت و شرایط و بحران کشمیر است.

الیاس گرول با اشاره به این‌که «هدف دولت هند گرفتن استقلال کشمیر است» می‌نویسد:

کشمیر. هفته گذشته دولت هند به‌طور رسمی سلب استقلال محدود منطقه مورد مناقشه کشمیر را اعلام کرد و تصریح کرد که بعد از این، کشمیر تحت نفوذ و کنترل مستقیم دهلی نو اداره خواهد شد. اقدامی که ممکن است باعث بروز خشونت در منطقه‌ای شود که از لحاظ سنتی و تاریخی مرجع درگیری بین هند و پاکستان بوده است.

بعد از اعلام رسمی این قضیه مقامات کشمیر تحت اداره هند، رهبران سیاسی محلی را بازداشت کرده و نیروهای نظامی بیشتری را به منطقه اعزام کردند. خبرگزاری هندو گزارش می‌دهد که تظاهرات و اجتماع عمومی در کشمیر ممنوع و کلیه خدمات تلفن نیز قطع شده است.

دولت نارندرا مودی اعلام کرده که برنامه‌ریزی شده که آن‌چه به‌عنوان ماده ۳۷۰ قانون اساسی هند شناخته می شود، که به کشمیر خودمختاری محدودی را اعطا کرده است، لغو شود.

حالا این نگرانی وجود دارد که دو کشور هسته‌ای هند و پاکستانکه هر دو ادعای تصاحب این منطقه را دارند و تاکنون هم دو بار بر سر آن جنگیده‌اند، به‌واسطه بحران حاکم بر منطقه به سمت درگیری دیگری حرکت کنند. برای آغاز، روز دوشنبه بلافاصله بعد از اقدام دولت هندوستان دولت پاکستان از این اقدام انتقاد کرد.

اودری ویلسون دبیر خبری فارین پالیسی در مطلبی تحت عنوان «افزایش تنش‌ها در کشمیر: واکنش پاکستان بحران کشمیر را جنجالی‌تر می‌کند» می‌نویسد:

روز چهارشنبه دولت پاکستان در قبال اقدامات هند در کشمیر واکنش دیپلماتیک نشان داد و اعلام کرد که سفیر هند در پاکستان را اخراج و سفیر خودش را که تازه منصوب شده بود، به پاکستان فرا می‌خواند. پاکستان همچنین اعلام کرد که بعد از زیر پا گذاشتن خودمختاری کشمیر توسط دهلی‌نو هر گونه روابط تجاری را با این کشور متوقف می‌کند. چنین به‌نظر می‌رسد که چشم‌انداز پیش‌روی روابط این دو کشور را دیپلماسی روشن نخواهد کرد!

حرکت هند احتمالاً تنش‌ها را افزایش خواهد داد: جدا از این‌که این‌کار وضعیت منطقه را که در قانون اساسی ذکر شده است، تغییر می‌دهد، بلکه با تقسیم جامو و کشمیر به دو منطقه، درواقع به‌طور موثری نقشه کشمیر را هم تغییر داده و در ضمن با صدور اجازه برای سکونت غیر ساکنین بافت جمعیتی منطقه را هم عوض خواهد کرد.

در حال حاضر، اما همه‌چیز قفل شده است: نه تنها ده‌ها هزار سرباز اضافی هندی وارد منطقه شده‌اند، بلکه مردم و ساکنین نیز درگیر حکومت نظامی شده‌اند و تنها در ساعات معدودی اجازه خروج از منازلشان را دارند.

قفل کامل. محدودیت‌های سفر در منطقه زندگی روزمره مردمان را تحت تأثیر قرار داده است. اینترنت مسدود است و صدها کارگر مهاجر از منطقه فرار کرده‌اند، چرا که کارفرماهاشان ازشان خواسته‌اند شغل خود را ترک کنند. در حالی که اعتراضات بزرگی در دهلی نو و پاکستان رخ داده است؛ اما تنها تعداد معدودی جرات حضور در خیابان‌های کشمیر را دارند و خیابان‌ها به تسخیر سربازان هندی درآمده است.

رسانه‌ها هم خاموشند. خاموشی رسانه‌ها خروج اطلاعات را دشوار کرده است. روزنامه‌ها در سرینگار، بزرگ‌ترین شهر کشمیر هندی، از روز دوشنبه به این‌سو منتشر نشده‌اند. تا جایی که روزنامه‌نگاری در فیسبوک نوشته: «کشمیر، حتی در داخل کشمیر نامرئی شده است».

در سرمقاله فارین پالیسی با عنوان «پایان ماجرای کشمیر چه خواهد شد؟» به قلم شورای سردبیری نشریه آمده است:

بعد از یک دوره آرامش در سال‌های آغازین قرن بیست‌ویکم، در حالی که امیدواری‌ها مبنی بر ایجاد یک توافق مسالمت‌آمیز بین دهلی نو و شورشیان طرفدار استقلال افزایش یافته بود، حالا می‌بینیم که در دهه جاری اوضاع به‌مراتب بدتر شده است. اکرام اولاه، روزنامه‌نگاری که سال‌هاست در کشمیر سکونت دارد، در این مورد نوشته: «قیام غیرنظامیان در سال ۲۰۱۰ و واکنش وحشیانه هند نشان از تغییر اوضاع سیاسی در این منطقه داشت. در سال‌های بعدی هم می‌بینیم که شمار جوانان کشمیری که علیه نیروهای هندی سلاح در دست گرفته‌اند، مرتبا در حال افزایش بوده است».

همان‌طور که دانشگاه هندی سامیت گانگولی اشاره کرده « در ماه فوریه امسال تنش‌ها به اوج خود رسید و حاصلش این بود که که یک خودروی حامل مواد منفجره سر راه کاروان پلیس هند منفجر شد و حداقل ۴۰ نیروی امنیتی را به قتل رساند. یک گروه شبه نظامی پاکستانی مسئولیت این حمله را برعهده گرفت، با این‌حال پاکستان هرگونه درگیری در این عملیات تروریستی را انکار کرد. چند روز بعد هم دو کشور در مناطق تحت کنترل خود حملات هوایی انجام دادند».

مایکل کوگلمن معاون برنامه آسیا در مرکز بین‌المللی تحقیقاتی وودرو ویلسون در این زمینه می‌گوید: «تحریک شورشیان کشمیر توسط پاکستان، از طریق گروه‌های شبه نظامی، سابقه‌ای دیرینه دارد و پاکستان مکررا از این طریق این هدف را دنبال کرده که کشمیر را به هر نحوی از هندوستان جدا کند». در عین‌حال باید این را هم گفت که ماهیت شورشیان در سال‌های اخیر تغییر کرده و محلی‌تر شده است. قتل برهان وانی ، یک مبارز کشمیری در سال ۲۰۱۶ باعث شد اعتراضات خشن در کشمیر انجام شود که این نیز منجر به سرکوب خشونت‌آمیز شد. مسایلی از این دست با تشدید نارضایتی‌های دیرپای محلی علیه نیروهای امنیتی هند، یکی از مهم‌ترین دلایلی است که رادیکال شدن این منطقه را در پی دارد.

گزارش سامیت گانگولی ادامه می‌دهد که نخست‌وزیر هند، نارندرا مودی اما این موضوع را نمی‌پذیرد که کشمیری‌های جوان عمیقا از دولت هند بیگانه‌اند و در حقیقت مخزن عظیمی از نارضایتی هستند.

این نارضایتی ، به نوبه خود ناشی از تجربه رشد و زندگی آن‌ها در یک محیط نظامی بسیار خشن است که در آن به کرات از سوی نیروهای امنیتی هند مورد آزار و اذیت قرار گرفته‌اند.

حالا در شرایطی‌که ظاهرا هندی‌ها قصد دارند تکلیف این منطقه را روشن کنند، به‌نظر می‌رسد که این جوانان که شرایط آن‌ها را تبدیل به شورشیان بالقوه کرده است، نقش مهمی در میزان رسیدن هندی‌ها به اهداف اولیه‌شان خواهند داشت…

منبع:https://af.shafaqna.com

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *