فهرست
فهرست
در twitter به اشتراک بگذارید
در whatsapp به اشتراک بگذارید
در telegram به اشتراک بگذارید
روز شنبه مصادف با 10 اسفند 1398 جهان شاهد یکی از عجیب ترین و در عین حال تاریخی ترین توافقنامه های صلح بین یک بازیگر غیردولتی بنام طالبان و بازیگر دولتی یعنی ایالات متحده آمریکا بود. مقدمات این توافقنامه که از 18 ماه قبل آغاز شده بود سرانجام با امضای زلمی خلیلزاد، نماینده ویژه آمریکا برای صلح افغانستان و ملا عبدالغنی برادر، معاون سیاسی گروه طالبان به سرانجام رسید.
توافقنامه روی چهار بخش عمده متمرکز است؛ ضمانت گروه طالبان در عدم استفاده خاک افغانستان علیه امنیت آمریکا و متحدان آن، ارائه جدول زمانی خروج کامل نیروهای آمریکایی و ناتو ظرف ۱۴ ماه آینده، برگزاری مذاکرات بین‌الافغانی دردهم مارس وبحث روی یک آتش‌بس همه‌جانبه در جریان مذاکرات بین‌الافغانی. بر اساس مفاد این توافقنامه آمریکا متعهد شده است که ظرف ۱۳۵ روز نیروهای خود را به ۸۶۰۰ نفر کاهش دهد و بقیه نیروهای خود را ظرف ۹.۵ ماه آینده از افغانستان خارج کند.همچنین آزادی ۵ هزار زندانی طالبان از زندان‌های دولت افغانستان و یک هزار تن از کسانی که در دست طالبان اسیرند تا ده روز پس از توافق در این توافقنامه ذکر شده است. آمریکا همچنین تعهد کرده است با آغاز مذاکرات بین‌الافغانی عملا تحریم‌ها علیه اعضای گروه طالبان را بررسی کند و تا ۲۷ آگوست ۲۰۲۰ تحریم‌ها علیه اعضای این گروه برداشته شود. جزئیات قطع روابط طالبان با گروه های تروریستی و تلاش آمریکا برای به تایید رساندن این توافقنامه در شورای امنیت سازمان ملل از دیگر مفاد این توافق نامه هستند. این گزارش به بررسی چشم انداز این توافقنامه برای آینده افغانستان و چالش های امنیتی آن می پردازد.
توافق نامه صلح آمریکا-طالبان؛ خیلی نزدیک خیلی دور
منبع:https://iiwfs.com
درباره ما
مشاور سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران
اندیشکده جریان، جریانی است نواندیش از جوانانی که باور به تحول در حوزه سیاست ورزی جهانی دارند.
جمعی از جوانان تحصیلکرده در رشته های علوم سیاسی و علوم اجتماعی و ارتباطات و اقتصاد و باورمند به اصول اخلاقی شریعت رهایی بخش حضرت دوست گرد هم آمده اند تا با انگیزه های غیر انتفاعی و غیر جناحی جهت بهبود اوضاع حیات جمعی بشر به تشریک مساعی پرداخته و با رویکردی دانش بنیان، مسئله محور، زمینه نگر و آزاداندیشانه امکان ایجاد یک هویت جمعی فضیلت خواهانه و معطوف به بازاندیشی در سیاست های جهانی را فراهم آورند.
