آمریکا عامل تقویت تسلیحات راهبردی چین

 
در twitter به اشتراک بگذارید
در whatsapp به اشتراک بگذارید
در telegram به اشتراک بگذارید
نقش آینده چین در کنترل تسلیحات و ثبات راهبردی چیست؟ دولت ترامپ در ماه آوریل اعلام کرد که تلاش خواهد کرد چین را در چارچوب آینده کنترل تسلیحات و ثبات راهبردی جای بدهد. بحثی قابل‌توجه درباره معقول بودن و آثار چنین اقدامی به راه افتاده است.

فرانک ای. رز در مقاله‌ای که بر روی وب‌سایت موسسه بروکینگز منتشر شد، نوشت: در سخنرانی اخیرم در موسسه امور بین‌الملل فنلاند در هلسینکی گفتم که واردکردن  چین در چارچوب‌ آینده هدف صحیحی است اما ظاهراً برنامه‌ای برای رسیدن به آن  وجود ندارد. در آن سخنرانی درباره این موارد صحبت شد. 1- سیاست، برنامه‌ها و دکترین هسته‌ای چین 2- توسعه قابلیت‌های نظامی نامتقارن این کشور به‌ویژه نیروی موشکی بالستیک و کروز با برد متوسط و میان برد، قابلیت‌های ضد ماهواره و تسلیحات سایبری تهاجمی 3- ارزیابی شخصی من از پیشنهاد دولت ترامپ و 4- برخی توصیه‌های عمل‌گرایانه در خصوص این‌که آمریکا چطور می‌تواند به این هدف در بلندمدت دست یابد.

برنامه‌ها و چالش هسته‌ای چین

نیروهای هسته‌ای چین برای آمریکا چالشی متفاوت از چالش روسیه است. چین از زمانی که در سال 1964 به تسلیحات هسته‌ای دست‌یافت، سیاست «عدم استفاده اول» را دنبال کرده است؛ به این معنا که چین در هیچ زمان و تحت هیچ شرایطی اولین کشور استفاده‌کننده از تسلیحات هسته‌ای نخواهد بود. بااین‌حال همان‌طور که وزارت دفاع آمریکا در گزارش اخیرش اعلام کرده است، «شرایطی که تحت آن دیگر این سیاست چین اعمال نخواهد شد، همچنان مبهم است». اگرچه چین نیروهای هسته‌ای راهبردی خود را در یک دهه گذشته به‌طورجدی مدرنیزه کرده است اما هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد این کشور می‌خواهد فراتر از نیروی بازدارندگی حداقلی حرکت کند یا این‌که به دنبال برابری هسته‌ای راهبردی با آمریکا باشد.

درواقع در کل برنامه مدرنیزه‌سازی هسته‌ای چین بر این مسئله متمرکز است که اطمینان حاصل شود با کاهش میزان آسیب‌پذیری نیروهای هسته‌ای چین، امکان بقای این نیروها در برابر حمله اول بیشتر خواهد شد. چین در حال افزایش تعداد موشک‌های بالستیک بین‌قاره‌ای قابل بقاء در زرادخانه‌ این کشور است. هم‌چنین به بهبود بازدارندگی مستقر در دریا نیز ادامه می‌دهد. موشک بالستیک قابل پرتاب از زیردریایی JL-2 نیز وقتی تکمیل شود، اولین قابلیت هسته‌ای دوربرد مستقر در دریا را برای چین فراهم می‌کند. این کشور همچنین یک وسیله سبک مافوق صوت را آزمایش کرده و قصدش را برای تولید نسل بعدی بمب‌افکن‌های دارای قابلیت هسته‌ای اعلام کرده است.

چین مانند روسیه، نگران توسعه دفاع موشکی آمریکا و تأثیر احتمالی آن بر بازدارندگی هسته‌ای راهبردی این کشور است. آرایش دفاع موشکی آمریکا به‌احتمال‌زیاد محرک اصلی تصمیم چین برای استقرار کلاهک‌های MIRV بر روی برخی موشک‌های بالستیک قاره‌پیما است. طبق گزارش 2017 موسسه پژوهش صلح بین‌المللی استکهلم «چین استقرار MIRV را در اولویت قرار داده است تا در پاسخ به پیشرفت‌های دفاع موشکی آمریکا و تا حدود کمتری هند، قابلیت نفوذ کلاهکی خود را بهبود بخشد.»

درهرصورت برخی کارشناسان این امر را زیر سؤال می‌برند. به‌عنوان‌مثال رابرت اشلی، مدیر آژانس اطلاعات دفاعی آمریکا در یک سخنرانی در ماه مه 2019 ادعا کرد: «در دهه آینده، احتمالا چین قصد دارد در جریان سریع‌ترین گسترش زرادخانه هسته‌ای تاریخ این کشور، انبار مهمات هسته‌ای خود را دو برابر کند.» اگرچه چین درصورتی‌که قصدش را داشته باشد از توان و منابع گسترش قابل‌توجه نیروهای هسته‌ای خود برخوردار است اما تصمیمش در خصوص گسترش قابل‌توجه ابعاد تسلیحات هسته‌ا‌ی به شرایط راهبردی، به‌ویژه توانایی مفروضش برای حفظ یک قابلیت ایمن و قابل بقاء برای حمله دوم، بستگی خواهد داشت. چین به‌ویژه هنگام تصمیم‌گیری درباره ابعاد و ترکیب زرادخانه هسته‌ای خود به تحول دفاع موشکی راهبردی آمریکا توجه خواهد داشت.

منبع:https://www.scfr.ir/

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

آیا مطمئن هستید که می خواهید قفل این پست را باز کنید؟
باز کردن قفل باقی مانده : 0
آیا مطمئن هستید که می خواهید اشتراک را لغو کنید؟