اهمیت حضور قدرت‌های خاورمیانه در توافق هسته‌ای ایران

در twitter به اشتراک بگذارید
در whatsapp به اشتراک بگذارید
در telegram به اشتراک بگذارید

گزارش‌هایی مبنی بر اینکه عربستان سعودی با حمایت چین، اقدام به ساخت تأسیسات صحرایی برای باز فراوری کیک زرد اورانیوم، ماده اولیه چرخه سوخت هسته‌ای کرده زمینه نگرانی کشورهای غربی را فراهم ساخته است.

«جی سولومون» در این گزارش ضمن تأکید بر حضور بازیگران منطقه‌ای مانند عربستان سعودی و اسرائیل در توافق‌نامه جدید آمریکا با ایران؛ بر این تأکید دارد که دولت بایدن باید ساختار دیپلماسی دو دهه‌ای آمریکا در مقابل ایران را تغییر دهد.

جو بایدن رئیس‌جمهور منتخب متعهد شده که ورود مجدد آمریکا به برجام مقدمه‌ای برای مذاکرات گسترده‌تر در زمینه برنامه موشکی و سیاست‌های منطقه‌ای ایران است.

دولت بایدن برای اجرای طرح گسترده‌تر در قبال ایران باید ساختار دیپلماسی دو دهه گذشته خود با تهران را تغییر دهد. در این راستا باید کشورهای عربی و اسرائیل در مذاکره و دیپلماسی آمریکا با ایران حضور داشته باشند زیرا آن‌ها در مذاکرات منجر به برجام به صورت آشکار و پنهان به اقدامات خرابکارانه متوسل شده بودند.

اقدامات ریاض برای توسعه چرخه سوخت هسته‌ای که شامل فن‌آوری‌هایی که ذاتاً نظامی و غیرنظامی است منجر به ایجاد هراس در زمینه رقابت منطقه‌ای تسلیحات اتمی شده است و ریاض از این طریق خواهان این است تا در حوزه هسته‌ای از رقیب خود یعنی ایران عقب نیفتد.

گزارش‌هایی مبنی بر اینکه عربستان سعودی با حمایت چین، اقدام به ساخت تأسیسات صحرایی برای باز فراوری کیک زرد اورانیوم، ماده اولیه چرخه سوخت هسته‌ای کرده زمینه نگرانی کشورهای غربی را فراهم ساخته است.

نقشی که کشورهای منطقه خاورمیانه ممکن است در دیپلماسی آمریکا با ایران داشته باشند می‌تواند اشکال مختلفی داشته باشد. این لزوماً به معنای مذاکره مستقیم آن‌ها با دیپلمات‌های ایرانی نمی‌شود. تهران تمایل خود را برای گفتگوهای امنیتی با عربستان سعودی و دیگر کشورهای عربی خلیج‌فارس اعلام کرده است، اما از به رسمیت شناختن اسرائیل به صورت دیپلماتیک خودداری می‌کند.

دلیل اصلی پیشرفت‌های دیپلماتیک بین عربستان سعودی و اسرائیل نگرانی مشترک آن‌ها در مورد رفتار منطقه‌ای تهران است. اسرائیل و کشورهای عربی برای تشکیل یک بلوک منطقه‌ای برای مقابله با ایران در امتداد محور ناتو صحبت می‌کنند.

و این امر می‌تواند همکاری پنهان اطلاعاتی و نظامی را که در طی سال‌های اخیر بین این دو کشور ادامه داشته را رسمیت ‌بخشد؛ بنابراین دولت بایدن برای مذاکرات و دیپلماسی مستقیم با ایران باید از این ائتلاف جدید بهره ببرد.

منتقدان بر این استدلال هستند که حضور کشورهای عربی و اسرائیل، دپیلماسی را متوقف می‌کند اما بدون حضور آن‌ها، چشم‌انداز هرگونه امید به تأمین و اجرای توافق بلندمدت با ایران تقریباً تضعیف می‌شود.

 

منابع پژوهش در دفتر پژوهشکده موجود است.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *