” نگرانی از تحمیل هزینه های نامعقول به ارتش آمریکا برای مهار منطقه­ای ایران”

در این مقاله نویسنده در دو محور، اعزام ناو هواپیمابر دوایت آیزنهاور به خلیج فارس را نقد می­کند:
اولین نقد، ناظر به بحث فنی اعزام است. نیروهای نظامی این ناو هواپیمابر پس از سفری ۷ ماهه، ۶ ماه مشغول استراحت بوده و سپس اعزام شده­اند. این اقدام از نظر نویسنده از این منظر درست نیست که اولاً طبق (طرح بهینه­سازی ناوگان نیروی دریایی آمریکا) این ناو هواپیمابر باید به مدت ۳۶ ماه برای تعمیرات اساسی و همچنین فرآیندهای آموزش، در بندرگاه مستقر باشد. این کشتی ۴۳ ساله، به دلیل قدیمی بودن، پیشتر به مدت ۲۴ ماه تحت تعمیر بود.
دومین نقد به موضع­گیری ژنرال مکنزی باز می­گردد که حضور این کشتی را عاملی بازدارنده در برابر شیطنت­های ایران دانسته است. از نظر هلمز ورود این ناو هواپیمابر به خلیج فارس، چگونه می­تواند بازدارندگی را در برابر ایران حفظ کند حال آنکه ایران از گروه های نیابتی خود در منطقه بهره می برد و انهدام این گروه ها نیز به وسیله نیروی هوایی زمین محور کاملا قابل انجام است و نیازی به نیروی هوایی دریامحور نیست.

منابع پژوهش در دفتر پژوهشکده موجود است.