موسسه مطالعات امنیت ملی رژیم صهیونیستی درباره پیامدهای بحران کرونا

مهم‌ترین تأثیر این بحران در میان ساکنان سرزمین‌های اشغالی، کاهش شدید اعتماد به رهبران سیاسی و عمومی و نیز نهادهای دولتی است، که البته نشان دهنده میزان الزام شهروندان برای رعایت محدودیت‌های اعمالی نیز هست. این نظرسنجی همچنین نشان داد که اعتراض نه‌تنها میان طرفداران جناح میانه و چپ، بلکه در سراسر سپهر سیاسی دارای مشروعیت عمومی است. همچنین در زمینه آسیب‌های اساسی بحران کرونا، عمدتاً این آسیب در سطح اقتصادی برای افراد ملموس تر بوده است. این نظرسنجی همچنین نشان از عمق یک بحران اجتماعی دارد که به تضعیف تاب‌آوری اجتماعی رژیم صهیونیستی انجامیده است.

نخستین سوال این نظرسنجی درباره میزان اعتماد شهروندان رژیم صهیونیستی به 6 نهاد عمومی (به ترتیب «کنست»، «دولت»، «وزارت دارایی»، «پلیس رژیم»، «دستگاه قضایی» و نهایتاً «وزارت بهداشت») در سرزمین‌های اشغالی طرح شده است. پاسخ ها به این سوال بسیار جالب توجه است: کنست در حال حاضر با 26 درصد اعتماد و 74 درصد عدم اعتماد بدترین وضعیت را داراست که احتمالاً این عدم اعتماد نتیجه چنددستگی سیاسی طولانی در یک‌سال گذشته و اختلافات درون جناح های قدرت در 6 ماه گذشته می باشد. کابینه رژیم  با بی اعتمادی 70 درصدی در رتبه دوم جای دارد. وزارت دارایی با 63 درصد بی‌اعتمادی در جایگاه سوم قرار گرفته است. پلیس رژیم با 51 درصد بی‌اعتمادی و 49 درصد اعتماد در جایگاه چهارم، دستگاه قضایی در وضعیتی 50 – 50 پنجمین نهاد و وزارت بهداشت با تنها 53 درصد اعتماد در رتبه آخر جای دارد. به نظر می‌رسد تداوم بحران کرونا در اینکه اعتماد به وزارت بهداشت هنوز بالای 50 درصد است، تأثیر داشته، زیرا شهروندان باوجود نگرانی از سیاست‌های این وزارتخانه به دلیل موج‌های ابتلا ناچار از اجرای توصیه‌ها و محدودیت‌های این وزارتخانه هستند.

دومین سوال این نظرسنجی می‌کوشد تا مقصران بحران کرونا را بیابد؛ به‌طور کلی «سیاستمداران» از منظر 70 درصد مشارکت‌کنندگان مقصران وضع موجود هستند. نخست وزیر رژیم نیز با 60 درصد تقصیر در جایگاه دوم قرار دارد. وزیر بهداشت 56 درصد مقصر ارزیابی شده و وزیر دارایی با 39 درصد در جایگاه بعدی قرار گرفته است.

سومین سوال نظرسنجی موسسه مطالعات امنیت ملی از روش‌های تغییر اوضاع موجود پرسیده که 61 درصد انتخابات را بهترین روش برای ایجاد تغییر دانسته‌اند. به نظر می‌رسد این طیف بزرگ به صورت غیرمستقیم دیدگاه‌ خود درباره برگزاری انتخاباتی جدید در سرزمین‌های اشغالی را نیز بیان کرده‌اند و احتمالاً حمایت از برگزاری انتخابات مجدد به دلیل بن‌بست‌های موجود در حال افزایش یافتن است. از سوی دیگر 57 درصد از مشارکت کنندگان «طرح دادخواست به دادگاه عالی» را روشی مناسب برای پاسخگویی به مطالبات شهروندان دانسته‌اند. در این میان 42 درصد از راست‌گرایان، 50 درصد از حامیان راست میانه، 63 درصد از میانه‌روها و نیز 63 درصد از چپ‌گرایان، این روش را موثر و مفید دانسته‌اند.

همچنین 54 درصد اعلام کرده‌اند که اعتقاد دارند اعتراضات می‌تواند به تغییرات سیاسی بینجامد. در این خصوص اما میان طرفداران ایدئولوژی‌های سیاسی مختلف برداشت‌های متفاوتی حاکم بوده است؛ 37 درصد از دست‌راستی‌ها، 49 درصد از طرفداران ایده‌های راست میانه، 67 درصد از میانه‌روها و نهایتاً 78 درصد از چپ‌گرایان، اعتراضات قانونی را یکی از مهم‌ترین و مفیدترین روش‌ها برای تغییرات سیاسی قلمداد کرده‌اند. در این زمینه همچنین سکولارها بیش از مذهبی‌ها به تظاهرات گرایش نشان داده‌اند.

درکنار سوال فوق از مشارکت‌ کنندگان خواسته شده که نظرشان را درباره اعتراضات فزاینده علیه سیاست کابینه بیان کنند؛ 53 درصد خود را معترض به خط مشی دولت معرفی کرده‌اند و 43 درصد اعلام کرده‌اند که از اعتراضات حمایت نمی‌کنند. در تحلیل گرایش‌های سیاسی درقبال اعتراضات نیز یافته‌های با ارزشی توسط موسسه مطالعات امنیت ملی به دست آمده است؛ 90 درصد چپ‌گرایان و 75 درصد میانه‌روها خود را هوادار اعتراضات علیه کابینه بی بی معرفی کرده‌اند، اما تنها 24 درصد راست‌گرایان و 37 درصد طرفداران راست میانه با این اعتراضات همراهی می‌کنند که نسبت به جناح مقابل بسیار کم‌تر است. همچنین یک سوم افرادی که خود را متعلق به طیف راست قطب‌نمای سیاسی دانسته‌اند در مجموع باوجود ماهیت ضد دولتی اعتراضات اخیر و تمرکز آن بر نخست وزیر، موافقت خود را با اعتراضات اعلام داشته‌اند. این میزان در میان جماعت عرب ساکن سرزمین‌های اشغالی به 65 درصد می‌رسد.

همچنین وقتی کار به توسل به خشونت در اعتراضات می‌رسد نیز پاسخ‌های جالبی ارائه می‌شود. تقریباً 85 درصد یهودیان با توسل معترضان به اعمال خشونت‌ بار حتی برای دستیابی به وضعیتی بهتر برای کشور مخالفت کرده‌اند، اما نزدیک به 60 درصد عرب‌های ساکن سرزمین‌های اشغالی با ایده خشونت‌ورزی همراهی نشان داده‌اند که به نظر می‌رسد رقمی در سطح هشدار شدید باشد.

چهارمین سوال نظرسنجی اخیر از مشارکت کنندگان می‌پرسد به‌ترتیب درباره اقتصاد، سلامت، دموکراسی و امنیت خود تا چه اندازه نگرانی دارند؟ 84 مشارکت‌ کنندگان اعلام کرده‌اند که نگرانی اقتصادی دارند. همچنین 78 درصد، نگرانی حوزه سلامت، 68 درصد در خصوص دموکراسی و 59 درصد در قبال امنیت نیز نگرانی خود را ابراز کرده‌اند. به‌نظر می‌رسد هیچ‌گاه چنین برداشت‌هایی میان ساکنان سرزمین‌های اشغالی وجود نداشته و از این حیث شاهد یک نقطه عطف هستیم.

پنجمین و آخرین سوال این نظرسنجی‌نیز به موضوع آسیب‌های ناشی از کرونا در میان افراد مختلف اختصاص دارد. درحالیکه 52 درصد مشارکت کنندگان از آسیب اقتصادی کرونا خبر داده‌اند، 44 درصد آسیب عاطفی کرونا را نیز شاخص دانسته و تنها 16 درصد آسیب کووید – 19 در سطح سلامتی را قابل توجه دانسته اند.