اصلاحات جدید قانون اساسی به شکلی که برنامهریزی شده است تا شرایط لازم برای ابقای قدرت در خاندان بردیمحمداف تسهیل گردد. بدین ترتیب که پس از پایان دوره قانونی ریاست جمهوری بردیمحمداف در سال 2024، وی جایگاه خود را ترک کرده و ریاست مجلس مصلحت خلق را بر عهده گرفته و فرزند ارشد وی، سردار بردیمحمداف بهعنوان رئیسجمهور آینده این کشور به قدرت برسد.
«قربانقلی بردیمحمداف، رئیسجمهور ترکمنستان نسخه نهایی اصلاحات قانون اساسی این کشور را تأیید کرد». این، عنوان مطلبی است که پنجشنبه هفته جاری، 21 اوت 2020 بر روی خروجی خبرگزاریهای مرتبط با آسیای مرکزی قرار گرفت. باوجود این، بحث اصلاحات قانون اساسی از یکسو و بهروزآوری و تدوین قوانین موضوعه جدید از سوی دیگر، از ماههای پایانی 2019 در ترکمنستان مطرح شده و اعمال تغییرات ناشی از آن نیز از ابتدای سال 2021 محقق خواهد شد. اما ماهیت این تغییرات چیست و اساساً، علت این تغییرات و انگیزههای پیرامون آن چه میتواند باشد؟ برای پاسخگویی به این پرسش، میبایست نگاه دقیقتری به محتوای این تغییرات، بهویژه اصلاحات قانون اساسی این کشور انداخته شود. در ادامه متن، ابتدا به تغییرات قوانین موضوعه و سپس به اصلاحات قانون اساسی ترکمنستان پرداخته شده است.
در زمینه تغییرات قوانین موضوعه، در دیدار فوقالعاده رئیسجمهور ترکمنستان از مجلس این کشور در ماه فوریه 2020 که با همراهی معاون رئیس هیئت دولت، مسئولان نظامی، وزرا، نمایندگان گروههای جامعه مدنی و اصحاب رسانه صورت گرفت، بردیمحمداف از نمایندگان خواست تا برخی از قوانین موجود را اصلاح کرده و برای تدوین قوانین جدید در موضوعاتی که پیش از این قانونی در مورد آنها وجود ندارد، برنامهریزی کنند. اهم موضوعات مورد اشاره رئیسجمهور (در زمینه قوانین موضوعه) شامل این موارد است:
پس از زمزمههای اصلاحات جدید در قانون اساسی ترکمنستان از پاییز 2019، نشست کمیسیون قانون اساسی این کشور به ریاست قربان قلی بردی محمداف در 25 فوریه 2020 برگزار شد. در این نشست، کارشناسان به همراه رئیسجمهور، مجموعه اصلاحات جدید قانون اساسی را بررسی کردند. بردی محمداف در این نشست مدعی شد برنامه اصلاحات با هدف نوسازی سیستم قانونگذاری ترکمنستان انجام خواهد شد که طبق آن اختیارات پارلمان افزایش خواهد یافت. بر این اساس، قرار است نهاد موسوم به شورای مردمی (مصلحت خلق) و مجلس (پارلمان) با یکدیگر ادغام شده و سیستم قانونگذاری این کشور، دو مجلسی شود.
طبق قوانین ترکمنستان (البته، در سطح اعلامی و اسمی) مجلس اختیارات گستردهای ازجمله تصویب قوانین، اصلاح قانون اساسی، تصویب بودجه، برگزاری همهپرسی، تعیین کفیل رئیسجمهور، برکناری مقامات ارشد و تأیید یا رد توافقنامههای بینالمللی را دارد. در مقابل، مجلس مصلحت خلق نیز در نشستهای سالانه خود که به ریاست رئیسجمهور برگزار میشود، مسائل کلان ملی و مسائل فوقالعاده کشور را بررسی میکند.
اما در ادامه و با انتشار محورهای اصلی اصلاحات قانون اساسی ترکمنستان در سایت دولتی این کشور، ابعاد دیگری از این قضیه آشکار شد. بر این اساس:
مجلس مصلحت خلق، پیشازاین و در اواخر دوره فعالیت خود در زمان نیازاف (1991-2006)، نزدیک به 2500 عضو از بدنه اجرایی دولت، ریشسفیدان و افراد متنفذ در مناطق مختلف و … را در بر میگرفت. در این دوره، بخشی از اعضای این مجلس انتخابی بوده و بخشی دیگر، بر اساس جایگاه رسمی و سازمانی خویش، بهصورت خودکار به عضویت آن در میآمدند. رئیس دولت/رئیسجمهور، اعضای هیئت دولت/وزرا، نمایندگان پارلمان، رئیس دیوان عالی کشور، رئیس دادگاه عالی اقتصادی، دادستان کل کشور، استانداران و خلق وکیللری (نمایندگان هر کدام از مناطق مسکونی/Halk vekil-leri) عضو این مجلس بودند. در دوره نیازاف، رئیس مجلس مصلحت خلق، رئیس دولت یا همان رئیسجمهور بود و نقشی جدی در تحولات کشور ترکمنستان ایفا میکرد که با روی کار آمدن بردی محمداف، تأثیر آن کمرنگ شد. با وجود این، از سال 2018 تصمیماتی برای تقویت مجدد آن گرفته شد. یکی از مهمترین کارکردهای این مجلس، ارائه صورتی مشروع به تصمیمات کلان و تغییرات بزرگ، از جمله ابتکارات خارج از چارچوبهای قانونی و حتی فراتر از قانون اساسی (مانند پیشنهاد مادامالعمری ریاستجمهوری نیازاف و …) است. این مجلس، در زمینه سنتهای قومی، تاریخی و فرهنگ ترکمنی بازسازی و تبلیغ شده است.
بر اساس آنچه که اشاره شد، اصلاحات جدید قانون اساسی به شکلی که برنامهریزی شده است، بیش از هر چیز در راستای فراهم کردن شرایط لازم برای ابقای قدرت در خاندان بردیمحمداف خواهد بود. بدین ترتیب که پس از پایان دوره قانونی ریاست جمهوری بردیمحمداف در سال 2024، وی جایگاه خود را ترک کرده و ریاست مجلس مصلحت خلق (که همانند مجلس سنا در نظامهای دومجلسی، جایگاهی قانونی و نافذ خواهد یافت) را بر عهده گرفته و فرزند ارشد وی، سردار بردیمحمداف که صاحب تجاربی بهعنوان معاون وزیر امور خارجه، استاندار ولایت آخال، نماینده مجلس، رئیس کمیسیون روابط خارجی مجلس و اکنون، وزیر صنعت و شهرسازی ترکمنستان است، بهعنوان رئیسجمهور آینده این کشور برگزیده خواهد شد. این سازوکار، هم صورتی مشروع و قانونی در داخل و هم چهرهای قابل دفاع در عرصه بینالمللی ارائه خواهد کرد.
در ساختار جدید نهاد قانونگذاری ترکمنستان، اعضای مجلس عادی کماکان 125 نفر خواهد بود (در حال حاضر نیز اینچنین است). این اعضا، از بین افراد دارای 25 سال که 10 سال آخر منتهی به انتخابات را در ترکمنستان اقامت داشتهاند، انتخاب خواهند شد. شرطی برای تحصیلات عالی اعضای مجلس عادی تعیین نشده است.
اما مجلس مصلحت خلق جدید از 56 عضو تشکیل خواهد شد. یعنی از هر منطقه اداری (5 استان به همراه شهر عشقآباد که در تقسیمات اداری، مستقل از استانداری آخال، بهعنوان واحدی مستقل محسوب در نظر گرفته میشود) 8 عضو انتخابی به آن راه یافته و به همراه 8 عضو انتصابی از سوی رئیسجمهور ((8*6)+8=56) اعضای آن را تشکیل خواهند داد. این اعضا میبایست حداقل 30 ساله بود، تابعیت اصلی ترکمنستان را داشته، دارای تحصیلات عالی باشند و 10 سال آخر منتهی به انتخابات را در ترکمنستان اقامت داشته باشند.
مجلس مصلحت خلق در قانون اساسی جدید، وظیفه تعیین خط مشیهای اساسی و صلاحدیدهای عمومی ترکمنستان را بر عهده خواهد داشت. تأیید یا رد رئیس دادگاه عالی ترکمنستان (که به پیشنهاد رئیسجمهور معرفی میشود)، تأیید یا رد وزیر کشور و تأیید یا رد وزیر دادگستری (که این افراد نیز از سوی رئیسجمهور پیشنهاد میشوند) نیز از دیگر اختیارات (اسمی/اعلامی) مجلس جدید مصلحت خلق خواهد بود.
در مجموع نهاد جدید قانونگذاری ترکمنستان (ملی گنگش/مشورت ملی) 181 عضو خواهد داشت. این اعضا برای 5 سال انتخاب خواهند شد. لازم به ذکر است که حداقل سن برای کاندیداتوری ریاست جمهوری در ترکمنستان 40 سال است و سردار بردیمحمداف در 22 سپتامبر 2021 به 40 سالگی خواهد رسید. اصلاحات جدید قانونی اساسی ترکمنستان نیز از ابتدای ژانویه 2021 اجرایی خواهد شد (رسمیت خواهد یافت).
اندیشکده جریان، جریانی است نواندیش از جوانانی که باور به تحول در حوزه سیاست ورزی جهانی دارند.
جمعی از جوانان تحصیلکرده در رشته های علوم سیاسی و علوم اجتماعی و ارتباطات و اقتصاد و باورمند به اصول اخلاقی شریعت رهایی بخش حضرت دوست گرد هم آمده اند تا با انگیزه های غیر انتفاعی و غیر جناحی جهت بهبود اوضاع حیات جمعی بشر به تشریک مساعی پرداخته و با رویکردی دانش بنیان، مسئله محور، زمینه نگر و آزاداندیشانه امکان ایجاد یک هویت جمعی فضیلت خواهانه و معطوف به بازاندیشی در سیاست های جهانی را فراهم آورند.