تداوم همکاری ایران و روسیه در سوریه
«اندیشکده خاورمیانه» در یادداشتی به ارزیابی امکان تداوم همکاری ایران و روسیه در جریان بحران سوریه پرداخته است. نویسنده اذعان می‌کند که در جنگ داخلی سوریه، ایران مسکو را قانع کرد که برای جلوگیری از سقوط متحد دیرین دو کشور، وارد این منازعه شود.
🔹 در این یادداشت آمده است با وقوع جنگ داخلی در سوریه، ایران با پشتیبانی تسلیحاتی و لجستیک از نیروهای زمینی و روسیه با پشتیبانی هوایی، مانع سقوط دولت اسد شدند. ولی ممکن است اختلافات ژئوپلتیک جدی میان این دو در «سوریۀ پس از جنگ» به وجود بیاید:
۱️⃣ مسکو تمایل به یک سوریه باثبات، اقتدارگرا و سکولار دارد که رابطه مساعدی با عموم بازیگران اصلی منطقه حتی اسرائیل داشته باشد، ولی ایران به سوریه به مثابه دروازه کمک به حزب‌الله با هدف گسترش «عمق راهبردی» و ایجاد بازدارندگی نامتقارن در برابر رژیم صهیونیستی می‌نگرد.
۲️⃣ روسیه درصدد ایجاد یک «سازمان امنیت و همکاری» در خلیج فارس است که علاوه بر کشورهای منطقه، روسیه، چین، هند، آمریکا و اتحادیه اروپا را نیز در بر بگیرد، ولی به ادعای نویسنده این یادداشت، کسب رضایت عربستان و متحدان اقماری‌اش منوط به خروج نیروهای وابسته به ایران از سوریه و انحصار سلاح در ارتش این کشور است.
۳️⃣ رقابت اقتصادی تهران و مسکو در بازسازی سوریه نیز چشمگیر است. ایران و سوریه پنج تفاهم‌نامه درباره استخراج فسفات، تلفن همراه، نصب پایانه‌های نفت و گاز و اجاره بندر لاذقیه امضا کرده‌اند و روسیه نیز درصدد است بندر طرطوس را به مدت نیم‌قرن اجاره کند.
🔸 گرچه مسکو بر حملات هوایی رژیم صهیونیستی علیه نیروهای گروه‌های مقاومت چشم بسته ولی دولت سوریه انگیزه‌های جدی برای مقابله با رژیم اشغال‌گر قدس دارد که مهم‌ترین آن اشغال بلندی‌های جولان است. بنابراین صرف نفوذ روسیه در سوریه را نمی‌توان عاملی در نزدیک‌شدن دمشق به دیگر بازیگران منطقه‌ای و دوری از جبهه مقاومت قلمداد کرد.
منبع
(https://www.mei.edu/publications/can-russian-iranian-alignment-syria-last)
منبع:http://tabyincenter.ir/
اندیشکده جریان، جریانی است نواندیش از جوانانی که باور به تحول در حوزه سیاست ورزی جهانی دارند.
جمعی از جوانان تحصیلکرده در رشته های علوم سیاسی و علوم اجتماعی و ارتباطات و اقتصاد و باورمند به اصول اخلاقی شریعت رهایی بخش حضرت دوست گرد هم آمده اند تا با انگیزه های غیر انتفاعی و غیر جناحی جهت بهبود اوضاع حیات جمعی بشر به تشریک مساعی پرداخته و با رویکردی دانش بنیان، مسئله محور، زمینه نگر و آزاداندیشانه امکان ایجاد یک هویت جمعی فضیلت خواهانه و معطوف به بازاندیشی در سیاست های جهانی را فراهم آورند.
