پاسخ‌گویی به پروکسی‌های ایران در عراق: کاهش هزینه پاسخ‌گویی

در twitter به اشتراک بگذارید
در whatsapp به اشتراک بگذارید
در telegram به اشتراک بگذارید

آنتونی پفاف: کارشناس ارشد شورای آتلانتیک، استاد تحقیقات استراتژی، حرفه نظامی و اخلاق در انستیتوی مطالعات استراتژیک در کالج جنگ ارتش ایالات‌متحده

حمله 16 فوریه به نیروهای آمریکایی در اربیل که منجر به کشته شدن یک پیمانکار آمریکایی و زخمی شدن 9 نفر دیگر ازجمله یک عضو سرویس آمریکایی شد، نمایانگر اوج درگیری بین ایران و ایالات‌متحده آمریکا می‌باشد. این حمله در کنار گسترش خشونت‌های فرقه‌ای عراق، باعث می‌شود دولت جو بایدن در بند و اسارت قرار بگیرد.

در بخش زیر اهم نکات و گزاره‌های کلیدی این مقاله مطرح خواهد شد:

  • گروه‌های نیابتی همسو با ایران در عراق از منافع و قدرت کافی برخوردار بوده و در سرتاسر عراق با یکدیگر مرتبط هستند و در نتیجه مقابله با آن‌ها ریسک قابل‌توجه و هزینه‌هایی زیادی دارد. حتی هنگامی‌که دولت عراق تلاش‌های خیرخواهانه‌ای برای مهار آن‌ها انجام می‌دهد (مشابه دستگیری اعضای کتائب حزب‌الله)، اما درنهایت با موفقیت به پایان نمی‌رسد.
  • « اولیای الدم» که مسئولیت این حمله را برعهده گرفت به‌احتمال‌زیاد برند کتائب حزب‌الله و در اصل بازوی سپاه پاسداران می‌باشد. در واقع این گروه‌ها، گزینه‌هایی که ایالات‌متحده برای پاسخ‌گویی در نظر می‌گیرد را محدود می‌سازد. در واقع هدف قرار دادن کتائب حزب‌الله می‌تواند به ایران اجازه دهد تا این روایت که آمریکا بازیگر اصلی بی‌ثبات کننده عراق است را ترویج دهد و همین امر نارضایتی مردم را در مورد تداوم حضور آمریکا در عراق افزایش دهد.
  • اکثر کردها همچنان از حضور امنیتی ایالات‌متحده استقبال می‌کنند و احتمالاً مایل به حمایت از اقدامی هستند که علیه اولیای الدم انجام می‌شود، صرف‌نظر از اینکه در واقع برای چه کسانی کار می‌کنند. این به نفع ایالات‌متحده خواهد بود که با این نیروهای محلی همکاری نزدیکی داشته باشند و به‌جای واکنش‌های منفرد، پشتیبانی لازم را برای پاسخ‌گویی مؤثر به این حمله ارائه دهند. با این وجود، ایالات‌متحده همچنین باید از نزدیک با بغداد هماهنگ شود، زیرا هر نوع استفاده از زور نقض حاکمیت عراق می‌باشد.

نویسنده در بخش پایانی مقاله بر این دیدگاه است که اقدام نظامی مستقیم آمریکا در عراق می‌تواند روایت ایران در مورد نقش بی‌ثبات کننده آمریکا در عراق را تقویت کند و همین امر ضمن محدودسازی اشکال همکاری بین آمریکا و دولت عراق؛ باعث می‌شود تا فشار بیشتری بر دولت عراق برای خروج نیروهای نظامی آمریکا از این کشور ایجاد شود؛ اما همکاری مشترک ایالات‌متحده با اربیل و بغداد می‌تواند ایالات‌متحده را به شریک جذاب‌تر تبدیل کند، توانایی ایران در کنترل روایت را تضعیف و چشم‌انداز همکاری‌های امنیتی آینده را بهبود بخشد.

 

منابع پژوهش در دفتر پژوهشکده موجود است.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *