در بخش ذیل به نکات و گزارههای اصلی این یادداشت اشاره خواهیم کرد
جو بایدن در دوران کارزار انتخابات ریاست جمهوری متعهد شد که با ایران به یک توافقنامه طولانی تر و قویتر دست مییابد، اما آنچه مبرهن میباشد این است که این امر اتفاق نخواهد افتاد و با توجه به مطالبات حداکثری و زیاده خواهانه ی ایران، مذاکرات یا به توافق ضعیفتر و کوتاهتر منجر می شود یا درنهایت مذاکرات بدون موفقیت به پایان میرسد.
لغو تحریم های هسته ای غیرنظامی یکی دیگر از امتیازات یکجانبه دولت بایدن به ایران است که این امر فشار بر تهران را برای پذیرش توافقی که شامل تضمین های مؤثرتر و طولانی تر درزمینهی عدم اشاعه است، کاهش می دهد.
مقامات ارشد ایران به دلیل سابقهی خروج ترامپ از برجام خواستار تضمین کتبی هستند که دولت آینده آمریکا دیگر از توافقنامه خارج نشود. البته چنین تضمینی توسط جو بایدن غیرممکن است و به دلیل مخالفت شدید جمهوریخواهان، این توافقنامه نمیتواند در مجلس سنا به یک معاهده تبدیل شود.
دولت بایدن با محکومیت کارزار فشار حداکثری دولت ترامپ در قالب کاهش اجرای تحریم ها و چشم پوشی از افزایش واردات نفت چین از ایران، باعث شد تا ایران به نقض تعهدات برجامی و توسعه فعالیت های هسته ای خود ادامه دهد. در راستای اعطای امتیاز توسط دولت بایدن، آمریکا مجوزی را صادر کرد تا کره جنوبی از ۷ میلیارد دلار سرمایه ایران که به دلیل تحریمهای آمریکا بلوکهشده بود، ۶۳ میلیون دلار به یک شرکت ایرانی پرداخت کند.
سیاست سازش و مماشات دولت بایدن در قبال ایران زمانی به اوج خود رسید که دولت آمریکا ترتیبی داد تا ۱۸ میلیون دلار از وجوه بلوکهشده ایران توسط کره جنوبی آزاد شود تا ایران بتواند حق رأی خود را در سازمان ملل بپردازد، سازمانی که حق رأی ایران را در مجمع عمومی به حالت تعلیق درآورده بود. دولت بایدن به جای اینکه به ایران در پرداخت هزینهی عضویتش در سازمان ملل کمک کند، باید تحریم های یکجانبه خود را علیه ایران تشدید کند.
احیای برجام یا توافقنامه احتمالی جدید به این معنا است که محدودیت های اساسی در حوزه غنی سازی اورانیوم تا سال ۲۰۳۱ منقضی خواهد شد و شاهد دوران کوتاه تری از موانع عدم اشاعه هستیم. توافق احیاشده ضعیف تر خواهد بود، زیرا تهران با نقض محدودیت های مرتبط با تولید سانتریفیوژ و فلز اورانیوم، مزایای توافق (برجام) را از بین برده است و حتی به تجربه ای دستیافته که ایران را قادر می سازد تا توانایی انفجار هست های سریعتری به دست آورد.
نویسنده در بخش پایانی یادداشت مینویسد:
واقعیت ناخوشایند این است که احیای برجام نمیتواند به جاه طلبی های اتمی ایران خاتمه بخشد و تنها سرعت پیشرفته ای هسته ای ایران را کند می کند. در توافقنامه جدید، در ازای محدودیت های هسته ای ضعیف و موقت، مزایای اقتصادی نامتناسبی به ایران اعطا میشود؛ بنابراین به جای اینکه به توافقنامه ناقص گذشته بازگردیم، دولت آمریکا باید بر یک توافقنامه جدید قوی تر پافشاری کند. علاوه بر این، لغو تحریم های اقتصادی، ایران را جسورتر میکند و به تقویت نظامی آن کمک کرده و شبکه های نیابتی تروریستی ایران را برای انجام حملات آینده تقویت میکند.