در بخش ذیل به نکات و گزاره های اصلی این یادداشت اشاره خواهیم کرد
بدون اینکه شانسی برای دستیابی به توافقنامه طولانی تر و قوی تر داشته باشیم، دولت بایدن به دنبال احیای برجام یا توافقنامه ضعیف است. توافق هسته ای ۲۰۱۵ دارای نواقص زیادی است و بازگشت به این توافق در بهترین شرایط میتواند تهدید هسته ای ایران را به تعویق بیندازد. به ۴ دلیل بازگشت به توافق هسته ای قدیمی ایده بدی است:
الف) توافق هسته ای بهجای پایان دادن، تنها برنامه هسته ای ایران را به تعویق میاندازد و به مثابه سرعتگیر عمل میکند.
ب) توافق هسته ای ۲۰۱۵ به برنامه توسعه موشک های بالستیک که ابزار مناسب برای حمل سلاح هسته ای هستند، رسیدگی نمیکند.
ج) توافق هسته ای ۲۰۱۵، اجازه بازرسی سرزده را به آژانس بین المللی انرژی اتمی نمیدهد و اساساً بازرسان بدون مجوز نمیتوانند از تأسیسات اعلامنشدهی ایران بازدید کنند. این امر می تواند توانایی ایران را برای پنهان سازی فعالیت های هسته ای تقویت کند. با توجه به اینکه ایران در گذشته سابقه ی انکار و فریب داشته است، مسیری برای راستی آزمایی پایبندی ایران به تعهداتش وجود ندارد.
د) به عنوان بخشی از توافق هسته ای، ایران قرار بود که تمام جنبه های نظامی فعالیت های گذشته خود را در زمینه تسلیحات اتمی به آژانس بینالمللی اطلاع دهد تا نظارت بر توافق تسهیل یابد. البته جای تعجب نیست که ایران در این زمینه هیچگونه همکاری انجام نداده است.
ایران همچنان بزرگترین دولت حامی تروریسم در جهان است و از حامیان مالی و نظامی گروه های نیابتی در منطقه است؛ بنابراین منابع مالی آزادشده از لغو تحریم های اقتصادی می تواند زمینه ی حمایت و پشتیبانی ایران از گروه های نیابتی را در سطح منطقه فراهم کند.
نویسندگان در بخش پایانی یادداشت مینویسند:
دولت بایدن در طی مذاکرات هسته ای وین باید بر توافقنامه طولانیتر و قویتر تأکید کند، توافقنامه ای که ضمن محدودیت گسترده بر غنی سازی اورانیوم و برنامه موشکی، فرایند نظارت و راستی آزمایی را تشدید کند. شکست تیم بایدن در استفاده از این فرصت تاریخی برای جبران نواقص توافق هسته ای میتواند ایران اتمی را اجتنابناپذیر سازد.