دنیس راس، تحلیلگر ارشد موسسه واشنگتن برای مطالعات خاورنزدیک، در مقالهای به دولت جو بایدن توصیه کرده است که موضع سختتری در قبال برنامه هستهای ایران بگیرد.
او در این مقاله نوشته است که دولت بایدن باید صریحا بگوید که ایران اجازه نخواهد داشت به آستانه تولید سلاحهستهای برسید.
«از وجه نظری، مذاکرات میتواند از [دستیابی ایران به این توان] جلوگیری کند. یک راه برای انجام این کار، تمدید بندهای موسوم به غروب برجام به مدت ده تا بیست سال دیگر است. گزینه بهتر، تحمیل محدودیتهای سختگیرانه همیشگی بر توان تولیدی ایران و شمار و انواع سانتریفیوژهایی است که میتواند به کار ببرد.»
نویسنده مقاله که از سیاستمداران باسابقه آمریکاست و پیشینه حضور در دولت باراک اوباما را هم دارد، در ادامه نوشته است که اگر دولت ابراهیم رئیسی به مذاکره بر سر محدودیت بیشتر برنامه اتمی تهران تن در ندهد، ایالات متحده باید هزینههای پیگیری سیاستی مبنی بر رسیدن به آستانه تولید سلاح هستهای را برای ایران روشنتر سازد.
«برای این کار، دولت بایدن باید تحویل بمب شکافنده عظیم جیبییو-۵۷ به اسرائیل را که برخی در کنگره توصیه کردهاند، بررسی کند.»
به گفته راس، این بمب پانزدههزارکیلویی کوهشکاف میتواند برای نابود کردن تاسیسات زیرزمینی غنیسازی اورانیوم فردو و دیگر سایتهای هستهای مستحکم به کار رود.
نویسنده میافزاید: «البته کاخ سفید باید بر سر ماشههای محرک کاربرد این بمب با اسرائیلیها به توافق برسد. اما آمادگی برای تحویل چنین سلاح هولناکی به اسرائیل و نیز امانت دادن بمبافکن بی-۵۲ به اسرائیل برای پرتاب این بمب، پیامی نیرومند به ایران خواهد داد.
«ایرانیها ممکن است شک داشته باشند که آمریکا تهدیدهای خود را عملی میکند یا نه، ولی در باره اسرائیل کوچکترین تردیدی نخواهد کرد.»
از دیدگاه دنیس راس، تحویل جیبییو-۵۷ به اسرائیل میتواند بهترین راه برای ترغیب ایران به مذاکره بر سر توافقی «بلندمدتتر و نیرومندتر» باشد. «تنها در آن صورت است که رژیم [ایران] ممکن است بپذیرد که آمریکا به طور جدی قصد جلوگیری از رسیدن ایران به آستانه توانایی تولید سلاح هستهای را داشته باشد، چرا که ایران باید این خط را بپذیرد که اگر توافقی صورت ندهد، کل تاسیسات هستهای خود را از دست خواهد داد.»
منبع:https://www.independentpersian.com
اندیشکده جریان، جریانی است نواندیش از جوانانی که باور به تحول در حوزه سیاست ورزی جهانی دارند.
جمعی از جوانان تحصیلکرده در رشته های علوم سیاسی و علوم اجتماعی و ارتباطات و اقتصاد و باورمند به اصول اخلاقی شریعت رهایی بخش حضرت دوست گرد هم آمده اند تا با انگیزه های غیر انتفاعی و غیر جناحی جهت بهبود اوضاع حیات جمعی بشر به تشریک مساعی پرداخته و با رویکردی دانش بنیان، مسئله محور، زمینه نگر و آزاداندیشانه امکان ایجاد یک هویت جمعی فضیلت خواهانه و معطوف به بازاندیشی در سیاست های جهانی را فراهم آورند.