پیامدهای بلندمدت خروج ایالات‌متحده از افغانستان

در twitter به اشتراک بگذارید
در whatsapp به اشتراک بگذارید
در telegram به اشتراک بگذارید
پیامدهای بلندمدت خروج ایالات‌متحده از افغانستان

اندیشکده آمریکایی انستیتو میدل ایست در تحلیلی به قلم «آنی فورزهایمر و نیلوفر سخی» در تبیین و بررسی عقب‌نشینی نیروهای نظامی ایالات‌متحده از افغانستان و پیامدهای بلندمدت آن می‌نویسد: «ایالات‌متحده به‌جای این‌که بتواند به مدیریت افغانستان کمک کند، از پیامدهای رفتارهای غارتگرانه همسایگان افغانستان و سازمان‌های تروریستی غیردولتی متضرر خواهد شد. بهترین مسیر برای حفظ منافع ایالات‌متحده این است که مجدداً در مسائل داخلی افغانستان مشارکت نماید.»

در بخش زیر به نکات و گزاره‌های اصلی این یادداشت اشاره می‌کنیم

 

  • با عقب‌نشینی ضرب‌الاجل نظامی آمریکا از افغانستان، سطح جدیدی از عدم قطعیت و بی‌ثباتی ظاهرشده و هیچ طرح یا اقدام مشخصی برای مبارزه با تروریسم در دست نیست. با توجه به اینکه، یک‌سوم کشور تحت کنترل گروه طالبان است، میزان بالای خشونت نگران‌کننده می‌باشد. چشم‌اندازهای ناشناخته صلح این پیام را می‌رساند که طالبان ممکن است به دنبال آغاز یک تصرف نظامی باشد که می‌تواند منجر به جنگ داخلی شود. وخامت اوضاع امنیتی باعث شکاف بیشتر جناح‌های سیاسی و دعوت از بازیگران منطقه‌ای برای پیوستن به درگیری می‌شود که این امر به جنگ نیابتی دامن زده و فضایی برای ظهور و پیشرفت افراط‌گرایی خشونت‌آمیز ایجاد می‌کند.

 

  • اگرچه رئیس‌جمهور بایدن اعلام کرده که ما از طریق کمک‌های امنیتی و توسعه‌ای و از مجاری دیپلماسی در بحران افغانستان مداخله خواهیم کرد اما ایالات‌متحده باید به اولویت‌های زیر مبادرت ورزد:

در بین برخی ناظران این باور عمومی وجود دارد که ایالات‌متحده در نهایت افغانستان را به پاکستان واگذار می‌کند و درهای مشارکت سیاسی و مشوق‌های اقتصادی بین ایالات‌متحده و پاکستان را باز می‌کند. بااین‌حال، چنین معامله‌ای به هند مربوط می‌شود که نگران تهدیدات احتمالی امنیتی است که طالبان تحت حمایت پاکستان می‌توانند ایجاد کنند. اگر هند شاهد کنترل و نفوذ پاکستان بر افغانستان باشد، مرحله جدیدی از درگیری بین آن‌ها در داخل افغانستان رخ می‌دهد که بی‌ثباتی و ناامنی را تشدید و عناصر افراط‌گرایی خشونت‌آمیز را بیشتر می‌کند.

    • تداوم حمایت و پشتیبانی از نیروهای امنیتی افغانستان
    • حفظ تحریم‌های سازمان ملل و آمریکا علیه رهبران طالبان
    • همکاری در قالب شورای امنیت سازمان ملل برای توانمندسازی مکانیزم‌های مؤثر میانجی‌گری به دنبال مشارکت همسایگان افغانستان به‌خصوص دشمنان استراتژیک مانند چین، روسیه و ایران
    • تقویت ارتباطات منطقه‌ای و اقتصاد شکننده افغانستان از طریق بسته‌های توسعه چندجانبه ازجمله زیرساخت‌های حمل‌ونقل برای تشویق همسایگان افغانستان به تجارت از طریق مسیرهای زمینی
    • تداوم مشارکت و حضور در نشست‌های منطقه‌ای برای مبارزه با گروه‌های تروریستی فراملی که در حال حاضر یا بالقوه در افغانستان فعالیت می‌کنند.
    • کمک‌های توسعه به مناطق تحت کنترل طالبان برای پایان دادن به خشونت این گروه، تعهد به آتش‌بس سراسری، مذاکره با حسن نیت و پای بندی به استانداردهای بین‌المللی حقوق بشر
    • محکومیت تجاوز طالبان به حقوق اساسی دختران، زنان و سایر جوامع آسیب‌پذیر در افغانستان
    • محافظت از افغان‌هایی که در معرض قتل یا سرکوب طالبان قرار دارند. صدور ویزای ویژه برای ورود متحدان آمریکا در افغانستان و حمایت از مدافعان حقوق بشر، زنان برجسته و رهبران اقلیت

 

منابع پژوهش در دفتر اندیشکده موجود است .

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *