احمدینژاد استدلال میکند که انقلابی در منطقه آمریکای لاتین رخ داده است که یک جبهه متحد متشکل از جنبشهای چپگرا و ضد آمریکایی به قدرت رسیدهاند و این کشورها میتوانند به او در مبارزه با آمریکا کمک کنند. دیدارهای مستمر با چاوز و تاکید دو طرف بر لزوم تقویت روابط دوجانبه از ویژگیهای اصلی سیاست خارجی او بود.
اما دولت روحانی سیاست خارجی ایران را تغییر داد و تمرکزش را بر کاهش تنش با غرب گذاشت. روحانی مذاکره با آمریکا و همکاری با اروپا را به روابط نزدیک با آمریکای لاتین ترجیح داد. بر این اساس، سطح روابط تهران با کاراکاس و دیگر کشورهای آمریکای لاتین که هنوز ضد آمریکایی بودند نسبت به دوره احمدینژاد کاهش یافت. این امر باعث انتقاد سیاستمداران ایرانی ضد آمریکایی از دولت روحانی شد.
پس از خروج ترامپ از توافق هستهای، ایران در زمینه صادرات و فروش نفت با مشکلات شدیدی روبرو شد. با این حال، با تشدید بحران اقتصادی و سوخت در ونزوئلا، مقامات ایرانی تصمیم گرفتند چندین تانکر حامل بنزین و مشتقات نفتی را به این کشور بفرستند.
طبق آمارهای رسمی، ایران تاکنون بیش از 5/1 میلیون بشکه، بنزین و نفت خام به ونزوئلا ارسال کرده است. علاوهبر این، جمهوری اسلامی سوپرمارکتی مملو از اجناس ایرانی را در آن¬جا افتتاح کرده بود. اما بهدلیل تحریمهای آمریکا، کاراکاس باید به ایرانیها پول طلا بدهد.
سید احمد سبحانی در مصاحبهای بیان کرد: ایران تحت تحریم است و سعی در دور زدن آن دارد؛ لذا در ازای فروش نفت، طلا یا هرچیز دیگری را قبول میکند.
او افزود: دریافت پول از ونزوئلا بهصورت طلا، یورو یا هر ارزی تا جاییکه بتوانیم چیزهای دیگری بخریم و نیاز خود را رفع کنیم، بلامانع است. سیاستمداران تندرو به تجارت با ونزوئلا میبالند، زیرا به حیاط خلوت آمریکا ورود کردهاند.
احیای مجدد روابط ایران و ونزوئلا درحالی صورت میگیرد که دولت جدید، برخلاف دولت میانه رو روحانی، نه تنها از روابط گرم تر با غرب استقبال نمیکند، بلکه «خنثی کردن تاثیر تحریمها» را نیز در اولویت قرار داده است.