از لحاظ تاریخی، روسیه نگرانی زیادی در مورد مرزهای جنوبی خود داشته است و آنها را زیر شکم نرم خود میداند. برخی از جنبههای مداخله مسکو در سوریه منحصر به پوتین است و برخی کوتاهمدت و معاملاتی هستند، اما منافع روسیه در منطقه بسیار عمیقتر از پروژههای شخصی رهبر کنونی است.
برای درک این منافع، باید اذعان کرد که روسیه دیدگاهی برای جهانی چندمرکزی دارد و این دیدگاه ذاتاً با اهداف سیاست خارجی ایالاتمتحده در تضاد است.
در نتیجه، مسکو مدتهاست بر کنترل نفوذ ایالاتمتحده در خارج از کشور تمرکز کرده است. او از ابتدا به دنبال بازگرداندن روسیه به خاورمیانه بود و نسبت به پیشینیان خود عملگراتر و مایل به ایجاد روابط با همه طرفهای منطقه بود.
با این حال، دیدگاه ضد غربی او باعث شده است تا عمیقترین روابط را با رهبران همفکری مانند بشار اسد، رئیسجمهور سوریه، تقویت کند. سوریه هیچگاه پرونده آسانی برای رسیدگی نخواهد بود، صرفنظر از رویکردی که واشنگتن در پیش گرفت؛ اما اسد یکی از بدترین دیکتاتورهای زمان ما است، بنابراین اتخاذ یک موضع قویتر و اصولیتر از ابتدا ضروری بود و امروز نیز همینگونه باقی مانده است.
لستر گراو: درگیری سوریه به دور از باتلاق بودن، عرصه ایدهآلی برای ارتش روسیه برای ارتقای نفوذ و قدرت خود، آزمایش سیستمهای نظامی جدید و تعمیر سیستمهای قدیمی و ارائه تجربه رزمی برای کل کارکنان است. نیروهای روسیه نیز از این مداخله برای تقویت بخشی از قابلیتهای خود استفاده کردهاند.
این کشور تجارب رزمی ارزشمندی را در سوریه به دست آورد. گروه واگنر، مسکو را قادر میسازد تا در عملیاتهایی شرکت کند که ممکن است بخواهد مستقیماً با آن ارتباط نداشته باشد و در عین حال که همچنان اهداف کرملین در سوریه را پیش میبرد، امکان انکار قابل قبولی را برای روسیه فراهم میکند. البته مداخلات مسکو بدون چالش نبوده است. به عنوان مثال، روسیه دارای اقلیت مسلمان قابلتوجهی است و مداخله در سوریه میتواند روابط گاهوبیگاه این گروه را با جامعه مسیحی این کشور تشدید کند؛ اما نکته اصلی این است که مسکو به هدف اصلی خود – بقای رژیم اسد – دست یافته است، بدون اینکه وارد باتلاقی شود که بسیاری پیشبینی میکردند.
مایکل مکفول: پوتین در حال حاضر به هدف اصلی خود در سوریه که حفظ اسد در قدرت بود، دست یافته است. او به برخی از مزایای ثانویه به ویژه در آزمایش و نشان دادن انواع جدیدی از قدرت نظامی دست یافته است.
با این حال، محدودیتهایی برای موفقیت او وجود دارد. سوریه همچنان یک منطقه درگیری همراه با شکاف و اختلافات میباشد. استراتژی کاخ سفید در قبال سوریه همچنان گیجکننده است. به نظر میرسد آنها در مورد مسائل کوچک مانند مذاکرات در مورد کمکهای بشردوستانه فرامرزی بسیار نگران هستند. این واقعیت که واشنگتن وقت رئیسجمهور ایالاتمتحده را صرف لابیکردن برای یک گذرگاه مرزی میکند، نشان میدهد که موازنه قدرت در سوریه به طور چشمگیری به نفع روسیه تغییر کرده است.
https://www.washingtoninstitute.org/policy-analysis/future-putins-war-syria
اندیشکده جریان، جریانی است نواندیش از جوانانی که باور به تحول در حوزه سیاست ورزی جهانی دارند.
جمعی از جوانان تحصیلکرده در رشته های علوم سیاسی و علوم اجتماعی و ارتباطات و اقتصاد و باورمند به اصول اخلاقی شریعت رهایی بخش حضرت دوست گرد هم آمده اند تا با انگیزه های غیر انتفاعی و غیر جناحی جهت بهبود اوضاع حیات جمعی بشر به تشریک مساعی پرداخته و با رویکردی دانش بنیان، مسئله محور، زمینه نگر و آزاداندیشانه امکان ایجاد یک هویت جمعی فضیلت خواهانه و معطوف به بازاندیشی در سیاست های جهانی را فراهم آورند.