دور بعدی که قرار است این هفته آغاز شود، تعیین کننده به نظر می رسد. یک منبع می گوید که مذاکره کنندگان هرگز به موفقیت نزدیکتر از این نبوده‌اند، همچنین هرگز به شکست از این نزدیکتر نبوده‌اند. مقامات آمریکایی به طور قابل توجهی در مورد چشم انداز توافق خوشبین بوده‌اند. اما ریسک خرابکاری نیز آشکار است. اصرار آمریکا مبنی بر اینکه مذاکرات در حال ورود به «مرحله پایانی» است، از این رو است که اگر توافقی به زودی منعقد نشود، برجام ارزش خود را از دست خواهد داد. مذاکره‌کنندگان آمریکایی درخواست‌های ایران برای «تضمین» مبنی بر عدم اعمال مجدد تحریم‌ها را رد کرده‌اند. آنها می گویند که بایدن نمی تواند جانشین خود را مقید کند. بهترین کاری که او می تواند ارائه دهد، قول پایبندی به برجام در صورت پایبندی ایران به آن است. آیا چنین اطمینان محدودی کافی خواهد بود؟ خوشبین ها با توجه به تغییر در مواضع آمریکا، احتمال توافق را 75 درصد می بینند. این امر به اقتصاد ایران در آغاز ریاست جمهوری ابراهیم رئیسی کمک می‌کند. بدبینان احتمال شکست را زیاد می بینند و حساب می کنند که ایران متقاعد شده است که آمریکا نمی خواهد وارد جنگ شود و می خواهد بر مزیت خود پافشاری کند. با توجه به اینکه ایران از گفتگوی مستقیم با آمریکا امتناع می ورزد، خطر سوء تفاهم زیاد است.اکونومیست مدعی است: مقامات غربی نیز خود را برای فروپاشی مذاکرات آماده می کنند. آنها بی سر و صدا در حال بحث در مورد گام‌های بعدی در افزایش فشار اقتصادی و سیاسی بر ایران، در صورت شکست مذاکرات هستند. یکی از گزینه‌ها این است که یک کشور اروپایی – احتمالاً بریتانیا – به مفاد «اسنپ‌بک» برجام برای اعمال مجدد تحریم‌های سازمان ملل استناد کند. اینها تأثیر محدودی خواهند داشت و خطر رخنه بین غرب و روسیه و چین را به همراه خواهد داشت. تا کنون روسیه و چین به ترغیب ایران به سمت یک توافق کمک کرده اند. روابط آنها با ایران پیچیده است. به نظر می رسد که هر دوی آنها مشتاق همکاری با ایران به عنوان وزنه‌ای در برابر نفوذ آمریکا هستند، اما هیچکدام نمی خواهند ایران هسته ای شود. همچنین به نظر نمی رسد که آنها خواهان بحران جدیدی در خلیج فارس باشند که به بی ثباتی ژئوپلیتیک بیافزاید. طوفان تجمعی در اوکراین ممکن است بر چنین محاسباتی تأثیر بگذارد. برخی از دیپلمات ها امیدوارند که بحران اوکراین در واقع به توافق سرعت ببخشد، زیرا قدرت های بزرگ به دنبال مهار رقابت خود هستند. دیگران می ترسند که مواضع در حال حاضر سخت تر شود. روسیه و چین هفته گذشته بیانیه مشترکی صادر کردند که در آن آمریکا و متحدانش را به دامن زدن به “تضاد و رویارویی” در سراسر جهان، محکوم کردند. ایران می تواند به عنصر دیگری از رقابت تبدیل شود. اگر چنین باشد، یک بحران جدید در خاورمیانه به بحران‌های اروپا و بحران‌های آینده در آسیا اضافه خواهد شد.
