راهبرد نظامی جمهوری اسلامی اساساً یک راهبرد تدافعی است. یکی از اهداف اصلی راهبرد جنگ نامتقارن، متقاعدکردن دشمنان است که در صورت حمله به ایران، بهای گزافی را خواهند پرداخت.
در بخش ذیل به مهمترین نکات و گزارههای اصلی این یادداشت اشاره خواهیم کرد
- سیاستگذاران آمریکا نسبت به اهداف و تواناییهای دولت ایران، دیدگاه تحریفشدهای دارند. دیدگاه تحریفشده، آنها را به پذیرش سیاستهای نامناسب سوق میدهد که هم به منافع آمریکا و هم به رفاه مردم ایران آسیب میرساند. سیاستگذاران آمریکا بر این عقیده هستند که ایران به دنبال گسترش ایدئولوژی و صدور انقلاب به جهان بیرون است، به همین دلیل، هر آنچه را که دولت ایران انجام میدهد، رفتار توسعهطلبانه تلقی میکنند. اگر فهم درستی از چگونگی رفتار ایران شکل بگیرد، سیاستگذاران آمریکا را به طرح سیاستی متفاوت و کمتر خصمانه نسبت به ایران سوق میدهد.
- بازدارندگی در مقابل دولت آمریکا، دلیل اصلی سرمایهگذاری گسترده ایران در توسعه برنامه موشکی میباشد. ازآنجاییکه ایران نمیتواند در برابر قدرت متعارف دشمنان خود برابری کند، برای بهرهبرداری از نقاط ضعف آنها با هدف تضمین امنیت ایران در برابر تهدیدات خارجی، راهبرد جنگ نامتقارن را اتخاذ کرده است.
- راهبرد نظامی جمهوری اسلامی اساساً یک راهبرد تدافعی است. یکی از اهداف اصلی راهبرد جنگ نامتقارن، متقاعدکردن دشمنان است که در صورت حمله به ایران، بهای گزافی را خواهند پرداخت. سیاستگذاران آمریکا بهتر است این موضوع را جدی بگیرند و بدانند که حمله به ایران با واکنش تلافیجویانه همراه خواهد بود. برخلاف سایر کشورهای ضعیفتر که دولت آمریکا در گذشته به آنها حمله کرده است، ایران توانایی اقدام تلافیجویانه و تحمیل خسارات واقعی را خواهد داشت.
- حافظه تاریخی، تفکر امنیتی هر کشوری را شکل میدهد. ایران مانند هر کشور دیگر جهان، سیاست خود را بر اساس جهتگیری ایدئولوژیک و منافع ملی تنظیم میکند. برنامه موشکهای بالستیک، هستهی اصلی توان دفاعی ایران میباشد، درحالیکه شاهینهای آمریکا، اصرار دارند که این برنامه را به موضوع هستهای مرتبط سازند؛ اما درواقع ایران بر توسعه موشکهای بالستیک بهعنوان ابزار بازدارندگی متعارف تمرکز کرده است.
- ایران برنامه موشکی خود را غیرقابلمذاکره میداند، زیرا برای استراتژی دفاعی آن مهم است و بسیار بعید است که این دیدگاه در آیندهی قابل پیشبینی تغییر کند. اگر سیاستگذاران آمریکا فهم بهتری از اهمیت برنامه موشکهای بالستیک برای تواناییهای دفاعی داشتند، متوجه میشدند که چرا درخواست برای محدود کردن آن امری منطقی نیست.
نویسنده در بخش پایانی یادداشت مینویسد:
حامیان کارزار فشار حداکثری بر این عقیده هستند که با کاهش منابع درآمدی ایران، حمایت این کشور از گروههای نیابتی کاهش خواهد یافت؛ اما این مفروضه اشتباه میباشد، زیرا هزینه حمایت ایران از گروههای نیابتیاش بسیار پایین است و همچنین با توجه به استراتژی کلان، دولت ایران بدون توجه بهشدت تحریمها، منابع موردنیاز را برای حمایت از این گروهها تأمین میکند.