افول جایگاه اتحادیه عرب؛ «احمد ابوالغیط» دنبالهروی مواضع مصر
بازگشت ناگهانی ابوالغیط دبیرکل اتحادیه عرب به رسانهها و اظهارنظرهای متعدد برای تامین منافع مصر بدین معنا نیست که وی شخصیتی اثرگذار در مسائل منطقهای است یا اینکه اتحادیه عرب وزن و تاثیرگذاری خود را بازیافته است.
ابوالغیط اخیرا در مناسبتهای متعددی ظاهر شده و اظهارنظرهایی گاه محکم ایراد کرده؛ گویی که کشورهای جهان در انتظار موضع وی یا اتحادیه عرب در قبال مسائل عربی است؛ اتحادیهای که سالهاست وزن و تاثیرگذاری خود را از دست داده است.
سیاست ابوالغیط از زمان نشستن بر کرسی دبیرکلی اتحادیه عرب در سال 016 میلادی نظارت بر رخدادها و تحولات منطقهای به عنوان یک ناظر و پیگیر تحولات و سپس اظهارنظری کلی برای جلب رضایت طرفهای ذیربط در بحرانهای عربی بوده، دبیرکل اتحادیه عرب غالبا تاکنون از مداخله در بحرانها دوری کرده اما اکنون چه شده است که مرتبا در رسانهها ظاهر میشود و اظهارنظرهای محکمی درباره پرونده سد النهضه و بحرانهای لیبی و لبنان ایراد میکند؟
ناظران سیاسی بر این باور هستند که ابوالغیط پایبند به سیاست دبیرکلهای پیشین است که موضع مصر را در جایگاه میزبانی از اتحادیه عرب به عنوان تعیینکنندهِ تحرکات و مشی خود قلمداد کردهاند و غالبا دبیرکل این اتحادیه از میان شخصیتهای مصری انتخاب شدهاند، ابوالغیط نیز تنها در مواردی که مصر نیاز به موضعگیری وی داشته، به اظهارنظر درباره مسائل مختلف از جمله سد النهضه یا پرونده لیبی پرداخته که در آن قاهره در تلاش برای ایفای نقشی پررنگتر ار ترکیه بوده است.
ناظران معتقدند که بازگشت ناگهانی دبیرکل اتحادیه عرب به عرصه رسانهها در راستای تامین نیازهای مصر بدین معنا نیست که ابوالغیط شخصیتی موثر در مسائل منطقهای است یا اینکه اتحادیه وزن و تاثیرگذاری خود را بازیافته است بلکه همه در منطقه از جمله خود مصریها بر این باور هستند که اتحادیه دستکم در مرحله کنونی نمیتواند از وضعیت حاشیهای خود بیرون بیاید.
در این میان، حمایت اتحادیه عرب از مصر در مساله سد النهضه با مخالفت شدید اتیوپی مواجه شده که گفته است: موضع این اتحادیه هیچ کمکی به حل بحران سد النهضه نمیکند و تنها به پیچیدهتر شدن بحران میانجامد.
در بیانیه وزارت امور خارجه اتیوپی آمده است، پس از درخواست اتحادیه عرب از شورای امنیت و مجمع عمومی سازمان ملل در مداخله در مساله سد النهضه، ما مخالف دخالت غیر قابل اتحادیه عرب در این مساله سد النهضه هستیم.
از سوی دیگر، ابوالغیط با ابراز نگرانی از تصمیم «سعد الحریری»، در انصراف از تشکیل دولت آتی لبنان، گفت: تبعات این تصمیم بر آینده وضعیت لبنان مخاطرهآمیز خواهد بود.موضعگیری که کاملا با اظهارنظر «عبدالفتاح السیسی»، رئیس جمهوری به هنگام دیدار با الحریری در قاهره همخوان است.
علیرغم اینکه اتحادیه عرب کاملا از بحران لبنان غائب است اما دبیرکل این اتحادیه متعهد به تداوم حمایت از لبنان در این شرایط دشوار شد؛ حمایتی که ماهیت و سطح آن مشخص نیست.
ابوالغیط درخصوص بحران لیبی نیز تقریبا هیچ کاری برای پایان دادن به بحران سیاسی و درگیریهای نظامی جاری در این کشور نکرد و ضمن نادیده گرفتن مسئولیت خود، عملا عرصه را به طرفهای مختلف درگیر در بحران لیبی نظیر امارات، مصر، ترکیه و غیره واگذار کرد.
ناظران سیاسی معتقدند که دبیرکل کنونی اتحادیه عرب تلاش میکند در مسائلی که اهمیت چندانی ندارد و موضعگیری در قبال آن منجر به بروز مشکلی نمیشود، برای جلب توجه دست به اظهارنظرهای محکمی میزند اما در مقابل، درخصوص مسائل جنجالی نظیر بازگشت سوریه به اتحادیه عرب، به اظهارنظری کوتاه و خنثی بسنده میکند.
در همین رابطه، منابع مصری اعلام کردهاند که ابوالغیط در حضور افراد نزدیک به خود اعتراف کرده است که در موضوع بازگشت سوریه به اتحادیه عرب، هیچ قدرت و نقشی ندارد و تصمیمگیری در این باره به دست قدرتهای بزرگ عربی است.
اتحادیه عرب در خصوص مساله فلسطین نیز عملا هیچ نقشی ندارد و تنها به بیان محکومیت حملات اسرائیل اکتفا کرده و در پرونده آشتی گروههای فلسطینی و پایان دادن به اختلافها و از سرگیری مذاکرات فلسطینیها با اسرائیلی و غیره عملا غائب میدان است.
منبع:https://mdeast.news/
- برچسب ها: اتحادیه عرب, احمد ابوالغیط, اسرائیل, اندیشکده, اندیشکده جریان, جریان, فلسطین, لبنان, لیبی, مصر
اندیشکده جریان، جریانی است نواندیش از جوانانی که باور به تحول در حوزه سیاست ورزی جهانی دارند.
جمعی از جوانان تحصیلکرده در رشته های علوم سیاسی و علوم اجتماعی و ارتباطات و اقتصاد و باورمند به اصول اخلاقی شریعت رهایی بخش حضرت دوست گرد هم آمده اند تا با انگیزه های غیر انتفاعی و غیر جناحی جهت بهبود اوضاع حیات جمعی بشر به تشریک مساعی پرداخته و با رویکردی دانش بنیان، مسئله محور، زمینه نگر و آزاداندیشانه امکان ایجاد یک هویت جمعی فضیلت خواهانه و معطوف به بازاندیشی در سیاست های جهانی را فراهم آورند.
