شی جین پینگ، رئیسجمهوری چین در تاریخ ۲۱ تا ۲۲ ژوئیه از منطقه خودمختار تبت دیدن کرد. این نخستین سفر او بهعنوان رئیسجمهوری به این منطقه است.
به گزارش خبرگزاری شینهوا، او روز چهارشنبه به داخل شهر نایینگچی پرواز کرد و روز بعد با قطار به لهاسا ، پایتخت تبت رفت. رئیس جمهور چین در لهاسا از یک صومعه و میدان کاخ پوتالا بازدید کرد و نحوه حفاظت از میراث فرهنگی تبت را بررسی کرد. این کاخ خانه سنتی رهبر معنوی بودایی های تبتی، دالایی لاما است که هم اکنون در تبعید به سر می برد و توسط پکن به عنوان یک جدایی طلب خطرناک معرفی میشود.
تبت که در مرز چین با هند واقع است، از اهمیت استراتژیک بسیار زیادی برای پکن برخوردار است. سال گذشته چین و هند جدی ترین درگیری طی چند دهه گذشته را در مرزهای مورد اختلاف خود در هیمالیا تجربه کردند. این درگیری منجر به کشته شدن هر دو طرف شد.
تصاویر منتشر شده نشان میدهد که ژی جین پینگ، توسط ژانگ یوشیا، نایبرئیس کمیسیون نظامی مرکزی چین و فرمانده ارشد ارتش خلق همراهی شده است.
آخرین دیدار شی جین پینگ از چین به سال ۲۰۱۱ و زمانی که او معاون رئیسجمهوری بود، باز میگردد.
پکن در سال ۱۹۵۰ نیروهای خود را به تبت اعزام کرد و مدعی شد که آن را رسماً آزاد کره است. از آن زمان حضور امنیتی شدید خود را در منطقه حفظ میکند.
تبت به لحاظ جغرافیایی حدود یک چهارم وسعت چین را تشکیل میدهد که دو برابر وسعتی است که هم اکنون در تقسیمبندیهای سیاسی به آن نسبت داده میشود. این منطقه پیشتر مستقل بود. اما در سال ۱۹۵۱ به چین الحاق شده است. در پی حمله نظامی چین به تبت، دالاییلاما رهبر معنوی تبتیها به هندوستان پناهنده شد. اما همچنان بیشتر مردم ساکن این منطقه خود را به او وفادار میدانند.
چین متهم است که طی چند دهه اخیر تلاش کرده تا با کوچاندن اجباری، زبان و فرهنگ بومی این منطقه را محو کند.
منبع:https://www.independentpersian.com
اندیشکده جریان، جریانی است نواندیش از جوانانی که باور به تحول در حوزه سیاست ورزی جهانی دارند.
جمعی از جوانان تحصیلکرده در رشته های علوم سیاسی و علوم اجتماعی و ارتباطات و اقتصاد و باورمند به اصول اخلاقی شریعت رهایی بخش حضرت دوست گرد هم آمده اند تا با انگیزه های غیر انتفاعی و غیر جناحی جهت بهبود اوضاع حیات جمعی بشر به تشریک مساعی پرداخته و با رویکردی دانش بنیان، مسئله محور، زمینه نگر و آزاداندیشانه امکان ایجاد یک هویت جمعی فضیلت خواهانه و معطوف به بازاندیشی در سیاست های جهانی را فراهم آورند.