دلایل تسریع خروج آمریکا از افغانستان
محمدرضا عسگری مورودی در گفتگو با سایت شورای راهبردی روابط خارجی با اشاره به تصمیم آمریکا برای خروج از افغانستان تأکید کرد: «توجه به این نکته ضروری است که آمریکایی‌ها در طول نزدیک به دو دهه حضور در افغانستان باوجود مطرح کردن شعارهای مشخص در خصوص مبارزه با تروریسم و افراط‌گرایی، مبارزه با کشت، تولید و ترانزیت مواد مخدر از افغانستان به سایر کشورها و همچنین تضمین آزادی‌های فردی، سیاسی، اجتماعی و مدنی، در هیچ‌یک از ابعاد این شعارها به موفقیت لازم دست نیافتند.»
وی افزود: «از همین منظر جامعه افغانستان، ایالات‌متحده آمریکا را یک ناکام بزرگ در کشورشان تلقی می‌کنند. درعین‌حال از نگاه مردم افغان، حضور دودهه‌ای آمریکا در افغانستان تنها باعث تشدید جنگ و بی‌ثباتی در این کشور شده و دستاورد ملموسی برای مردم به همراه نداشته است.»
به گفته این کارشناس، در حوزه مبارزه با تروریسم، طی ۲۰ سال گذشته و هم‌زمان با حضور نیروهای آمریکایی، علاوه بر آنکه افغانستان با گسترش فعالیت‌ها و خشونت‌های طالبان مواجه بوده، در چند سال اخیر هم شاهد ورود گروه تروریستی داعش در شرق کشور بوده است.
عسگری افزود: «مرکز ایالت ننگرهار نیز به‌عنوان پایگاه اصلی گروه تروریستی داعش انتخاب شده است.»
وی با اشاره به اینکه حملات تروریستی داعش تا قلب پایتخت افغانستان یعنی کابل نیز پیش رفت، گفت: «این مسئله بیانگر آن است که به‌هرحال دولت ایالات‌متحده آمریکا که شعار مبارزه با طالبان و القاعده و گونه‌های مختلف تروریستی را در افغانستان مطرح کرده بود در این مسیر موفق نبوده است؛ به‌خصوص ورود گروه تروریستی داعش و شکل‌گیری آن‌ها در افغانستان ازجمله نشانه‌های ملموس شکست سیاست‌های کاخ سفید در افغانستان به شمار می‌رود.»
این کارشناس با اشاره به بحث کشت مواد مخدر و کشت خشخاش نیز گفت: «بر اساس آمارهای منتشرشده توسط نهادهای بین‌المللی، در سال‌های گذشته کشت این مواد نسبت به دوره پیش از اشغال افغانستان توسط آمریکا با رشد بیش از ۴ برابری مواجه بوده است.»
کارشناس مسائل افغانستان همچنین گفت: «در بحث تعمیق دمکراسی و برقراری آزادی‌های فردی، اجتماعی و سیاسی در افغانستان هم شاهد آن هستیم که طبق آمارهای نهادهای بین‌المللی این کشور بزرگ‌ترین قربانگاه خبرنگاران و فعالان رسانه‌ای بوده است.»
عسگری مورودی با اشاره به برگزاری انتخابات در هر کشوری به‌عنوان یکی از نمادهای تبلور مشارکت سیاسی مردم، تأکید کرد: «این در حالی است که برگزاری انتخابات در افغانستان همواره با تهدیدات جدی مواجه بوده و در دوره‌های مختلف که انتخابات ریاست جمهوری، انتخابات شوراهای استانی و شهرستانی برگزارشده در بسیاری از شهرهای این کشور امکان برگزاری انتخابات وجود نداشته است.»
درعین‌حال وی به دلایل داخلی کاخ سفید برای این خروج نیز اشاره کرد و با اشاره به حضور شمار زیادی از نیروهای ارتش آمریکا در افغانستان در این 20 سال گفت: «این حضور نه‌تنها نتوانست هدف کاخ سفید را برای مبارزه با تروریسم محقق کند، بلکه مطالبات ملت و دولت آمریکا را نیز برآورده نکرد.»
عسگری مورودی ادامه داد: «بنابراین آمریکایی‌ها برای پایان دادن به یک دوره طولانی‌مدت از حضور نظامی در یک کشور دیگر و توقف هزینه‌های فزاینده مالی و انسانی تصمیم به خروج از افغانستان گرفتند.»
تشدید ناامنی پس از خروج عجولانه آمریکا از افغانستان؛ اهرمی برای مفید جلوه دادن دو دهه حضور نظامی در این کشور
این کارشناس مسائل افغانستان بابیان اینکه هم‌زمان با اعلام خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان شاهد تشدید ناامنی‌ها توسط طالبان و سقوط بیش از 80 شهر توسط این گروه هستیم، تأکید کرد: «این اقدامات طالبان، این فرصت را در اختیار واشنگتن قرار داده که در رسانه‌های خود این‌گونه تبلیغ کند که با اعلام تصمیم ارتش آمریکا برای خروج از افغانستان، عملاً این کشور به ورطه جدیدی از ناامنی و خشونت سوق پیداکرده و لذا آمریکا از این شرایط باهدف مؤثر جلوه دادن حضور دو دهه‌ای خود در افغانستان در حال استفاده است.»
وی درنهایت افزود: «به‌عبارت‌دیگر آمریکا سعی دارد حضور خود در افغانستان را یک نقش ثبات ساز و مهارکننده برای گروه طالبان نشان دهد و بگوید اکنون‌که آمریکا خارج‌شده کشورهایی که خواهان خروج این کشور از منطقه بودند مانند ایران باید بتوانند گروهی چون طالبان را مهار کنند. این در حالی است که آمریکا نقش مهارکننده را هیچ‌گاه ایفا نکرده است.»
منبع:https://www.scfr.ir/
اندیشکده جریان، جریانی است نواندیش از جوانانی که باور به تحول در حوزه سیاست ورزی جهانی دارند.
جمعی از جوانان تحصیلکرده در رشته های علوم سیاسی و علوم اجتماعی و ارتباطات و اقتصاد و باورمند به اصول اخلاقی شریعت رهایی بخش حضرت دوست گرد هم آمده اند تا با انگیزه های غیر انتفاعی و غیر جناحی جهت بهبود اوضاع حیات جمعی بشر به تشریک مساعی پرداخته و با رویکردی دانش بنیان، مسئله محور، زمینه نگر و آزاداندیشانه امکان ایجاد یک هویت جمعی فضیلت خواهانه و معطوف به بازاندیشی در سیاست های جهانی را فراهم آورند.
