با این حال، تلاش‌های عربستان و امارات برای معرفی خود به عنوان پیشتازان اسلام میانه‌رو برپایه یک مفهوم استبدادی، علیرغم کاهش چشمگیر بودجه بسیاری ارگان‌ها و مؤسسات سعودی خارج از کشور، و نیز ترویج مفاهیم تسامح توسط امارات، در تشویق میانه روی در خارج از این کشورها، نتایج چندانی درپی نداشته است.
موانع صدور الگوی اعتدال
الگوی «اعتدال» سعودی و اماراتی از مرزهای جغرافیایی دو کشور فراتر نرفت؛ چنان که در بسیاری کشورهای اروپایی و همچنین در کمپ «کاکس بازار» پناهجویان روهینگیا در بنگلادش و پاکستان مشهود است.
موانع پیش روی قدرت نرم مذهبی در «مرکز بین‌المللی گفت‌وگوی فرهنگ¬ها و ادیان ملک عبدالله بن عبدالعزیز» (که توسط عربستان سعودی تأمین مالی می‌شود) آشکارتر است. این مرکز یک دهه پس از حضور در وین مجبور به انتقال به لیسبون شد؛ و امیدوار است با این کاهش حضور، از جنجالها پیرامون پرونده ننگین حقوق بشر سعودی بکاهد.
اگرچه نقش اسلام هراسی در خشونت، تعصبات ضدمهاجران و بیگانه هراسی، غیرقابل انکار است، اما عربستان سعودی و امارات نمیتوانند همزمان از مسئولیت شانه خالی کنند؛ و آنها را تبرئه کرد.
تا پیش از ظهور ولیعهد محمد بن سلمان، ستیزه¬جویان تحت حمایت عربستان از احساسات حاشیه نشینی، محرومیت و فقر در پروژه های مسکن شهرهای فرانسه که عمدتاً محل سکونت مهاجران مسلمان و فرزندان فرانسوی الاصل آنها بود، سوء استفاده می کردند.
