با وجودی که ایالات متحده به ایران هشدار داده مبنی بر اینکه زمان در برابر آن برای بازگشت به توافق هسته ای پایان می یابد و در صورت شکست مذاکرات، فشار اقتصادی و دیپلماتیک علیه تهران تشدید خواهد شد، اما واقعیت این است که تهران همچنان به بازی خود را می کند و اعتنایی به خط و نشان ها و ضرب الاجل های امریکا ندارد. به ویژه که اطمینان یافته که هیچ گزینه نظامی علیه آن وجود ندارد، در حالی که گزینه نظامی تنها راه برای توقف مسابقه آن به سمت تبدیل شدن به یک قدرت هسته ای است.
تهران اولویتهایی برای خود دارد، اینکه اولا، دولت جو بایدن وادار به لغو تحریم ها شود، در حالی که واشنگتن بر وادار کردن تهران به توقف غنی سازی اورانیوم تمرکز دارد، هر یک از آنها می خواهد که ابتدا طرف دیگر اقدام کند، اما تهران زمان زیادی در اختیار دارد، و طی تنها چند ماه قادر خواهد بود تا خود را یک قدرت هسته ای اعلام کند که این مساله تا حد زیادی گزینه های واشنگتن را محدود می کند و قدرت تهران برای چانه زنی در مذاکرات را افزایش خواهد داد.
به سبب آنکه واشنگتن گزینه های واقعی برای ملزم کردن تهران در اختیار ندارد، در صورت شکست مذاکرات ممکن است ایالات متحده به طور مستقیم با ایران تماس برقرار نکند، ایرانی که شیوه سرسختانه تری در پیش می گیرد که سبب طولانی شدن مذاکرات وین می شود، علاوه بر آنکه این کشور با هرگونه مذاکرات درباره برنامه موشک های بالستیک و سیاست های منطقه ای خود و در راس آن حمایت از گروه های نیابتی خود در خاورمیانه مخالف است.
شکی نیست که دولت رئیس جمهور بایدن وارد بازی جدیدی که خوب بلد نیست، شده است. وارد بازی ایران در حالی که ابتکار عملی ندارد و چیزی را بیان می کند که عملا نقیضش را انجام داده است. در حالی که نظام ایران به خوبی در این نوع سیاست ها تبحر دارد، سیاستی که آن را در جایگاه مناسب یک حریف سرسخت و قدرتمند در سطح بین المللی قرار می دهد.
بنابراین، در صورتی که دولت رئیس جمهور بایدن با این سیاست هایی که نمی شناسد و به آن عادت نکرده، تعامل کند و در دادن ضمانت های امنیتی به همپیمانان در خاورمیانه سهل انگاری کند، در این صورت، اعتبارش همچنین در اقیانوس آرام متزلزل می شود. تنها راه در برابر دولت بایدن این است که جرات کند و به صراحت از گزینه های واقعی از جمله اقدام نظامی سخن بگوید و در عین حال امنیت همپیمانان و منافع آنها را نیز در نظر بگیرد. به ویژه امریکا مجبور نیست در برابر نظام ایران کرنش کند و اگر چنین کاری انجام دهد، در آن صورت ممکن است زمان عذرخواهی از همپیمانان را از دست بدهد.
