توهم بحرین در مورد ایران محکوم به شکست است

در بخش ذیل به نکات و گزاره‌های اصلی این یادداشت اشاره خواهیم کرد

1. نفتالی بنت اولین نخست‌وزیر اسرائیل بود که در اواسط فوریه به بحرین سفر کرد و تاریخ‌ساز شد. وی در این سفر تلاش کرد تا ائتلاف شکل‌گرفته بین اسرائیل و کشورهای عربی علیه ایران را تحکیم بخشد. در این ائتلاف‌سازی جدید، بحرین به دلیل میزبانی ناوگان پنجم نیروی دریایی آمریکا، نقش مهمی را ایفاء می‌کند.
2. مهار و مقابله با نفوذ ایران؛ پادشاهی آل خلیفه را به حاکمانی بی‌رحم و کشور را به مکانی ناامن برای اکثریت جمعیت تبدیل کرده است. بحرین بر این باور است که ایران می‌خواهد این کشور اکثریت شیعه را به خاک خود ضمیمه کند یا حداقل یک رژیم دست‌نشانده روی کار بیاورد. این امر ترس آن‌ها را بیشتر کرده و باعث سرکوب هرچه بیشتر داخلی شده است. اتحاد جدید بحرین با اسرائیل، آزادی شهروندان را بیش‌ازپیش کاهش می‌دهد؛ زیرا با استفاده از نرم‌افزارهای جاسوسی اسرائیلی منتقدان کنترل و بررسی می‌شوند.
3. بسیاری از فعالان داخلی، تهدید ایران را بهانه‌ای برای رژیم آل‌خلیفه جهت سرکوب هرچه بیشتر می‌دانند. آن‌ها می‌گویند شیعیان در بحرین احساس می‌کنند به حاشیه رانده شده‌اند و از موقعیت ممتاز سنی‌ها در مشاغل کشوری خشمگین هستند. در جریان اعتراضات سال ۲۰۱۱ معترضان خواستار حکومتی انتخابی بودند؛ اما حکومت، آن‌ها را عناصر ایران خواند که می‌خواهند نظام را سرنگون کنند.
4. در فهرست جهانی آزادی مطبوعات در سال ۲۰۲۱، بحرین از بین ۱۸۰ کشور در جایگاه ۱۶۸ قرار گرفت. بر اساس شاخص دموکراسی از میان ۱۶۷ کشور رتبه ۱۴۴ را داراست. طبق گزارش «فریدم هووس» آزادی اینترنت نیز در وضعیت بسیار بدی قرار دارد. بحرین به طور معمول در تلاش است تا حواس‌ها را از مسائل داخلی به تهدیدات خارجی جلب کند؛ اما نکته مهم آن است که بازداشت کودکان و تهدید آن‌ها به برق‌گرفتگی، تجاوز جنسی و سرکوب آزادی بیان، ربطی به ایران ندارد و این بهانه‌ای برای فرار از مسئولیت است.

نویسنده در بخش پایانی یادداشت می‌نویسد:

اسرائیل به دنبال یافتن دوستان عرب در منطقه است اما صادرات بی‌دقت فناوری باعث خشم بیشتر در منطقه خواهد شد. ازاین‌رو اتحاد با اسرائیل شاید برای مقابله با ایران مفید باشد اما تا زمانی که سرکوب داخلی ادامه دارد، ناآرامی‌ها متوقف نخواهد شد.

Bahrain’s Paranoia About Iran Is Self-Defeating