با اینکه شمارش معکوس برای فرارسیدن زمان ضرب‌الاجل مقتدی صدر به چارچوب هماهنگی نیروهای سیاسی شیعه آغاز شده، به نظر نمی‌آید که با گذشت این موعد نیز مشکلی از سیاست عراق حل شود.
به گزارش «الشرق الاوسط»، صدر پیش از این به سران چارچوب هماهنگی سیاسی شیعه 40 روز فرصت داد که بدون مشارکت وی دولت را تشکیل دهند، اما گویا متوجه نبود که ائتلاف‌ها و پیمان‌های سیاسی در عراق همیشه در زمینی لغزنده پیش می‌روند که هر لحظه امکان تغییر آنها وجود دارد.
شاید بتوان گفت که عقیده مشترک باعث انسجام جریان صدر شده، اما متحدان صدر در ائتلاف سه‌جانبه «انقاذ وطن»، یعنی ائتلاف سنی السیاده و حزب دموکرات کردستان، به دنبال منافع سیاسی خود هستند. حتی حزب دموکرات هم به حکم وحدت تاریخی رهبری خود تا حد زیادی منسجم می‌نماید، اما پیمان سنی السیاده که متشکل از ائتلاف تقدم به ریاست محمد الحلبوسی و ائتلاف العزم به ریاست خمیس الخنجر است، چنین وضعیتی ندارد.
ائتلاف السیاده نه یک حزب سیاسی با ایدئولوژی مشخص است نه یک جریان عقیدتی را نمایندگی می‌کند و این باعث شده که در لرزه‌های سیاسی وضعیت شکننده‌ای داشته باشد که از تغییر نقشه‌های سیاسی خبر دهد.
در این راستا، اطلاعات جاری و اظهارات اخیر «سلیم الجبوری»، رئیس سابق مجلس عراق، نشان می‌دهد که ائتلاف السیاده اولین قربانی دوره روزه سکوت صدر است. در این دوره، روابط «محمد الحلبوسی»، رئیس مجلس، با «حاکم الزاملی»، نایب رئیس مجلس و از سران جریان صدر، بر سر اصطلاح «هیئت رئیسه» به تیرگی گرایید.
این مشکل هنوز میان آنها حل نشده و الحلبوسی همه تلاش‌های الزاملی برای تثبیت این اصطلاح را رد کرده در حالی که الزاملی هم همچنان در نامه های رسمی خود از این اصطلاح استفاده می‌کند. این موضوع حتی بر روابط شخصی آنها و از آن مهم‌تر بر روابط ائتلاف السیاده با جریان صدر نیز تأثیر گذاشته است.
با وجود برخی گزارش‌ها درباره تلاش برای حل و فصل این موضوع و حفظ انسجام ائتلاف انقاذ وطن، «سلیم الجبوری» روز گذشته در مصاحبه‌ای تلویزیونی خبر داد که برخی سران سیاسی ائتلاف السیاده تماس‌های خود با سران چارچوب هماهنگی برای تغییر نقشه ائتلاف‌ها را آغاز کرده‌اند.
این نشان می‌دهد که اختلافات عمیق‌تر از چیزی است که می‌نماید و نیروهای ائتلاف السیاده از تضعیف مهم‌ترین منصبی که اهل سنت بدان دست می‌یابند یعنی ریاست پارلمان دلخورند.
«احسان الشمری»، تحلیلگر سیاسی عراقی، تأکید می‌کند که بعد از پایان مهلت صدر، دو سناریو در پیش است، نخست اینکه نقشه ائتلاف‌های سیاسی کشور کاملا تغییر کند. به نظر الشمری این گزینه بسیار محتمل است که اگر نه در سطح ائتلاف‌های اصلی، بلکه به صورت خروج اعضا از ائتلاف‌ها و پیوستن به گروه‌های دیگر رخ دهد.
او سناریوی دیگر را توافق اکثر نیروهای سیاسی با حضور صدر می‌داند و می‌گوید که این سناریو احتمال کم‌تری دارد چون معنای آن تضعیف وزنه سیاسی جریان صدر خواهد بود.
الشمری می‌گوید که شاید سناریوی سومی هم پیش بیاید و آن اقدامی «انقلابی» از نوع اقدامات صدر است که مثلا اعلام اپوزیسیون کند یا برای تعیین تکلیف وضعیت کنونی سراغ دادگاه فدرال برود یا پارلمان را منحل کند.
