رئیس جمهور امریکا که سفر چهار روزهاش به سرزمینهای اشغالی و وادی سعودیها سرشار از موارد ضد و نقیض بود، روبهروی همان محمد بن سلمانی نشست که به دفعات در صحبتهایش او را به سبب دست داشتن در «مثله» کردن جمال خاشقجی روزنامهنگار معترض عربستان در ترکیه، نکوهش کرده و او را سزاوار پیگرد قضایی نامیده بود. تسلیم شدن رئیس جمهور پیر و متوهم امریکا در جریان این دیدار و این نکته که مجبور شد با فردی دست بدهد که پیشتر گفته بود، نماد و دلیل اصلی قتل خاشقجی است، یک شکست سیاسی سنگین و تازه برای بایدن بود. «فرد رایان» رئیس هیأت مدیره روزنامه واشنگتن پست هم نتوانست خشماش را از این دیدار بی حاصل پنهان نگه دارد: «کاش این فقط یک دست دادن ساده بود اما این طور نبود و طوری گرم و اطمینانبخش بود که انگار بایدن دارد به یک مجرم اماننامه میدهد.» جان بی الترمن، مدیر بخش برنامههای خاورمیانه در مرکز مطالعات بینالملل هم گفت: «شاید این شروع یک رابطه گرم و عالی بین بایدن و بن سلمان نباشد اما قطعاً آغاز یک رابطه است.» بایدن بعداً کوشید توضیحاتی بر این قضایا بیاورد؛ «چالشهای جهان مدرن به گونهای است که چارهای جز دیدار و گفتوگو با تمامی طرفهای دعوا نیست. اکنون خاورمیانه آبستن مهمترین حوادث دنیا است و اگر در آنها مشارکت نکنیم، از هر جهت محکوم خواهیم بود. اما اگر این صحنه ویژه را خالی کنیم و حضوری فعال نداشته باشیم، روسیه، چین و ایران بیش از پیش صحنه را از دست ما خواهند گرفت.»
جو بایدن مدعی است بخشی از کمک یک میلیارد دلاری اخیرش به کشورهای عربی خاورمیانه صرف کمکرسانی به مردم فلسطین شده اما این مردم شریف و مبارز میگویند این پول نه تنها دردی از آنها دوا نکرده، بلکه ادامه حمایت آشکار کاخ سفید از شهرکسازیهای غیرقانونی صهیونیستها در سرزمینهای اشغالی آنها را جریتر و منطقه را ملتهبتر و آبستن آشوب کرده است. مریم برغوثی، نویسنده و فعال سیاسی فلسطینی میگوید: «بایدن مثل سلف خود دونالد ترامپ گاه مقداری پول به نهادهای فلسطینی میدهد اما اولاً پول نیاز اول ما نیست و ثانیاً مسأله حساستر که باید به آن رسیدگی شود، شرایط خطیر سیاسی و امنیتی در نوار غزه و کرانه غربی است. آنجا که صهیونیستهای جنایتکار قدم به قدم پاسگاههای ایست و بازرسی گذاشته و هرگونه ترددی را برای مالکان اصلی منطقه عذابآور کردهاند.»
اظهارات حمایتآمیز حسین ایبیش، محقق ارشد انستیتوی مطالعاتی کشورهای عرب خاورمیانه در واشنگتن هم گرهی از کار بایدن باز نخواهد کرد؛ «بایدن به این قصد به سرزمینهای اشغالی نرفت که در کوتاه مدت مانع شهرکسازیهای تازه شود. او طرحهای درازمدتی را در این زمینه در ذهن دارد که طبعاً زمانبر خواهد بود. به او باید فرصت بیشتری داد.»
مشکل بایدن این است که طی این سفر به قدری سرشار از تضاد و بی ثبات، نشان داد که حتی خودیها و رسانههای امریکا هم وی را بابت این نمایش لرزان کوبیدند و ابراز تأسف کردند.