در بخش ذیل به مهمترین نکات و گزارههای اصلی این یادداشت اشاره خواهیم کرد
سعد حریری نخستوزیر سابق لبنان اعلام کرد که از سیاست کنارهگیری میکند و نه او و نه حزب المستقبل در انتخابات پارلمانی ماه مه شرکت نخواهند کرد، این خبر اگرچه قابل پیشبینی بود اما همانند یک زلزله سیاسی نمایان شد. حریری در یک سخنرانی تلویزیونی با اشاره به نفوذ فزاینده ایران گفت: ما در خدمت مردم میمانیم، اما تصمیم ما این است که هرگونه نقش یا مسئولیت مستقیم در حکومت را به حالت تعلیق درآوریم. زمینههای کنارهگیری وی از هرگونه مشارکت در نظام سیاسی لبنان مدتهاست در حال شکلگیری است، زیرا متحدان وی تضعیف شده و در مقابل مخالفانش بهویژه حزبالله در حال افزودن به قدرت و حوزه نفوذ خود هستند.
در نوامبر ۲۰۱۷ سعد حریری استعفای خود را از ریاض اعلام کرد و متنی را خواند که آشکارا حرفهای خودش نبود. بعدها مشخص شد که وی در عربستان به گروگان گرفته شده بود و با مداخله دیپلماتیک فرانسه نجات یافت. انتخابات ۲۰۱۸ به دلیل کاهش محبوبیت وی و تغییر قانون انتخابات یک شکست بزرگ برای حریری بود، بهگونهای که حزب وی تعداد زیادی از کرسیها را از دست داد و در ژانویه ۲۰۱۹ کابینه جدیدی تشکیل شد که رقبای حریری سهم بیشتری در آن داشتند. تا جایی که تلاشهای بعدی برای احیای سیاسی به سرانجام نرسیدند.
ازآنجاییکه سعد حریری و حزب المستقبل ظاهراً در آینده نزدیک در معادلات سیاسی حضور نخواهند داشت، کشور با یک خلأ سیاست فرقهای مواجه خواهد شد. برخی جایگزینهای سنی برای حریری طی سالیان گذشته مطرح بودهاند اما نفوذ سراسری مستقبل را نداشته و در بهترین حالت در سطح محلی باقیماندهاند. ازجمله این افراد میتوان به فؤاد مخزومی اشاره کرد که در سال ۲۰۱۸ بهعنوان نماینده مجلس انتخاب شد.
نویسنده در بخش پایانی یادداشت مینویسد:
صرفنظر از اینکه چه کسی ردای رهبری سنی را بر تن میکند، سقوط حریری ممکن است راه را برای قدرت گرفتن هر چه بیشتر نیروهای مخالف باز کند و بر دستاوردهای آنها در انتخابات آتی بیفزاید.
https://www.middleeasteye.net/news/lebanon-saad-hariri-decayed-dynasty-career-decline