ایالات متحده، بدون به خطر انداختن جان حتی یک سرباز، از فجایع متوالی ببار آمده توسط رئیس جمهور ولادیمیر پوتین، برای دستیابی به پیشرفت های استراتژیک خود استفاده می کند : روسیه برای همیشه تضعیف شده،دست و پای چین به خاطرکژروی های همسایه اش بسته شده و پیمان آتلانتیک شمالی، ناتو، با پیوستن آتی سوئد و فنلاند تقویت خواهد شد.
به اینها باید مجموعه ای از قراردادها برای صادرکنندگان آمریکایی غلات، سلاح و گازرا افزود. نور علی نور، اینکه حال، رسانه های غربی تبلیغات پنتاگون را منظما تکرار می کنند. پس با این همه موهبت، استراتژیست های آمریکایی به چه دلیل می بایست خواهان پایان چنین جنگ به این پر رونقی باشند؟
آنها پایان جنگ را نمی خواهند. در چند هفته گذشته، به نظر می‌رسد که تنها «ختم به خیری» که ایالات متحده واقعاً خواستار آن است، پیروزی رومی وار ارتش‌های غربی می باشد، که آقای بایدن را بر مسند پیروزی بنشاند و آقای پوتین را در قفسی آهنین مقابل او به بند کشد. برای دستیابی به هدفی که اکنون دیگر رسما اعلام شده، یعنی «تضعیف روسیه» و به خاک مالیدن پوزه آن، در حقیقت، ایالات متحده ازدر اختیار قرار دادن هیچ امکانی کوتاهی نمی کند: تحویل تسلیحات تهاجمی تر و پیشرفته تر به اوکراین و کمک به این کشور به منظور نابود کردن ژنرال‌های روسی و غرق و منهدم کردن گل سرسبد ناوگانهایشان. ناگفته نماند که در مدت سه ماه گذشته، کنگره آمریکا به ارائه ۵۴ میلیارد دلار کمک بلاعوض به کی‌یف یعنی معادل بیش از ۸۰ درصد از بودجه نظامی روسیه، رای داده است.
آقای بایدن در ابتدا می ترسید که مقابله مشترک غرب با اوکراین منجر به «جنگ جهانی سوم» شود. به نظر می رسد اواکنون به این نتیجه رسیده باشد که تهدید هسته ای مسکو یک لاف بی اساس بوده و روسیه که قدرت نظامی اش را بیش از حد ارزیابی کرده بود، به راحتی قابل مهار شدن است. به این ترتیب به جمهوری‌خواهان نومحافظه‌کار می‌پیوندد، برای آنها هر گونه امتیازی به توسعه طلبی آقای پوتین «به منزله پرداخت پول به یک آدم‌خوار است تا دست آخر ما را بخورد (۱)». آمریکایی ها در یکه تازی چنان پیش رفته اند که آقای بایدن خطاب به کارگران لاکهید مارتین، که موشک‌های ضد زره جاولین را در آلاباما تولید می‌کنند، موشکهایی که بسیاری از نفتکش‌های روسی کارایی فوق‌العاده آن را تجربه کرده‌اند، با خوشحالی گفت که «اوکراینی‌ها نام جاولین یا جاولینا را برای نوزادانشان انتخاب می کنند»…
رئیس جمهور ولودیمیر زلنسکی در ۲۱ مه یادآور شد که جنگ تنها «سر میز مذاکره» پایان خواهد یافت. اما ارتش روسیه به فتح ویرانگر شهرهای دونباس ادامه می دهد و رهبران آمریکایی از تشدید درگیریها سود می برند. اروپا، به نوبه خود دو پاره شده است، بین رئیس جمهور نسبتاً منزوی فرانسه که به درستی خاطرنشان ساخت که «صلح با تحقیر روسیه حاصل نمی شود» و نخست وزیر استونی که به تندی به او پاسخ داد: «نباید پیشنهادی برای خروج از بن بست به ولادیمیر پوتین بدهیم (…) راه حل خروج از وضعیت حاضرتنها می تواند نظامی باشد. اوکراین می بایست در این جنگ پیروز شود (۲)». پرچم دیپلماسی فعلا پایین است و در حال حاضر، عروسک گردانهای واشنگتن رهبران قاره کهن را می چرخانند.
