سخنان اخیر رابرت مالی نماینده آمریکا در مذاکرات وین در کنگره آمریکا، مولد گمانه زنی‌ها و تحلیل‌های زیادی در خصوص رویکرد واقعی واشنگتن در قبال توافق هسته‌ای بوده است. میخاییل اولیانوف نماینده روسیه در سازمان‌های بین‌المللی در پیامی معنادار تاکید کرده است که دولت بایدن قصد دارد بخشی از تحریم‌های اعمال شده توسط دولت ترامپ (علیه ایران) را حفظ کند. این رویکرد غیرسازنده، منجر به توقف مذاکرات و عدم احیای توافق هسته‌ای شده است.
در رقابت‌های انتخابات ریاست جمهوری 2020، جوبایدن و همراهانش بارها رویکرد دولت ترامپ در خروج از توافق هسته‌ای با ایران را به چالش کشیدند. با این حال، افرادی مانند آنتونی بلینکن و جیک سالیوان که اتفاقا پس از حضور بایدن در قدرت به دو بازیگر کلیدی در حوزه سیاست خارجی آمریکا تبدیل شدند، تاکید داشتند که دولت بایدن باید بخشی از تحریم‌های ضدایرانی اعمال شده را حتی در صورت احیای توافق هسته‌ای حفظ کند. حتی سالیوان یک گام فراتر از آن رفت مدعی شد که واشنگتن در ازای بازگشت به برجام باید امتیازی فرابرجامی مانند «حذف بند غروب آفتاب» را از تهران مطالبه کند.
اکنون مقامات آمریکایی به وضوح دریافته‌اند که به واسطه گارد بسته ایران در برابر زیاده‌خواهی‌های خود، امکان تحمیل تعهدات بیشتر به تهران را ندارند. با این حال، آنها کماکان بر مواضع خود در خصوص «عدم رفع واقعی تحریم‌های ضد ایرانی» اصرار می‌ورزند. اگرچه افرادی مانند رابرت مالی و بایدن در خصوص موانع ذاتی و تبعی وضع تحریم‌های غیر هسته‌ای (پس از خروج ترامپ از برجام) در روند رفع عملیاتی تحریم‌های هسته‌ای آگاه هستند اما این قاعده مسلم را به عناوین مختلف انکار می‌کنند.
در چنین شرایطی، دولت بایدن دست به هر گونه اقدامی می‌زند تا به هر نحو ممکن برخی محدودیت‌ها و تحریم‌های دوران ریاست جمهوری ترامپ را حفظ کند. نکته جالب توجه اینکه در عین اصرار دولت بایدن بر این رویکرد غیرسازنده، کماکان مقامات کاخ سفید جمهوریخواهان را در خصوص مین‌گذاری در روند احیای توافق هسته‌ای متهم می‌سازند! این بازی نامتوازن و مضحکانه دولت بایدن در حالی ادامه دارد که اکثریت نسبی کنگره (مجلس نمایندگان و سنا) اکنون در دست دموکرات‌هاست و فراتر از آن، بایدن به عنوان رئیس جمهور مستقر در کاخ سفید می‌تواند از اختیارات ویژه خود در مسیر رفع تحریم‌های ضدایرانی و کلیه تحریم‌هایی که در تداخل و تعارض با رفع این تحریم‌ها می‌باشد استفاده کند.
سخنرانی اخیر رابرت مالی در جلسه استماع سنای آمریکا، نقطه آشکارساز اعتیاد دموکرات‌ها به تحریم‌های ضدایرانی می‌باشد. نقطه اوج سیاست پارادوکسیکال دموکرات‌ها آنجاست که همزمان در حالی از ترامپ و مایک پمپئو بابت اعمال استراتژی فشار حداکثری علیه ایران در بین سال‌های 2018 تا 2020 انتقاد می‌کنند، دقیقا از همان رویکرد شکست خورده تبعیت می‌کنند. بدون شک این بازی دموکرات‌ها امروز بیش از هر زمان دیگری در معرض رصد و دید افکار عمومی جهان قرار دارد و البته آثار و تبعات آن نیز برای بایدن و همراهانش قابل مدیریت نخواهد بود!
