نویسنده با اشاره به بی‌ثباتی سیاسی در پاکستان در جریان حذف عمران‌خان، معتقد است که سیاست داخلی اسلام‌آباد تأثیر جدی بر روابط این کشور با روسیه نخواهد داشت. نشانه آن اینکه دولت جدید پاکستان نیز از محکومیت روسیه در حمله به اوکراین خودداری کرده است.
عضویت کامل پاکستان در سازمان همکاری شانگهای مهم‌ترین زمینه همکاری‌های دوجانبه مسکو و اسلام‌آباد به خصوص در ارتباط با نگرانی‌های مشترک امنیتی در آسیای میانه است. اجرای تمرینات نظامی مشترک و رزمایش سالانه در کنار تبادل اطلاعات امنیتی از نمونه‌های همکاری‌های مشترک دفاعی است.
نویسنده اذعان می‌کند که با توجه به عزم روسیه برای گسترش روابط با هند، ممکن است تماس‌های دوجانبه روسیه و پاکستان در میان‌مدت دچار محدودیت شود. هند پذیرای تعداد زیادی از گردشگران روسی است و با استفاده از قدرت نرم توانسته تصویر و جایگاه مناسبی در جامعه روسیه کسب کند.
در عین حال دو موضوع دیگر که پیوند روسیه و پاکستان را عمیق‌تر می‌سازد، اول مشارکت هر دو در پروژه «یک کمربند، یک جاده» چین و دیگری نگرانی‌های مشترک نسبت به امنیت و ثبات افغانستان است. صادرات گاز روسیه به پاکستان با توجه به نیازمندی‌های اسلام‌آباد در زمینه مصرف گاز و تولید برق، موضوع دیگری است که می‌تواند در دستور کار دو کشور قرار بگیرد.
به نظر می‌رسد تلاش اروپا برای محاصره مرزهای غربی روسیه می‌تواند تمرکز سیاست خارجی مسکو را بر فرصت‌های شرقی و جنوبی از جمله پاکستان و ایران برای دستیابی به آب‌های آزاد و شاهراه‌های حیاتی در ژئوپلتیک منطقه گسترش دهد.
