سفر پاپ فرانسیس رهبر کلیسای کاتولیک به عراق که از تاریخ 15 تا 18 اسفند 1399 صورت گرفت نخستین سفر یک رهبر کاتولیک به عراق، و نخستین سفر پاپ فرانسیس در دروان کرونا بود.
برای تحلیل این رویداد نخست لازم است اطلاعاتی در مورد وضعیت کنونی مسیحیان عراق داشته باشیم. در آخرین سرشماری در سال 1987 شمار مسیحیان عراق 1262000 نفر (حدود 4 %جمعیت عراق) بوده است. جمعیت مسیحی عراق عمدتا در شهرهای بصره، ناصره، بغداد، بعقوبه، عماره، کرکوک، سلیمانیه، شقلاوه، اربیل، موصل، دهوک، قراقوش زندگی میکرده اند.
در حالی که تا قبل از حضور نیروهای اشغالگر، مسیحیان در آرامش و آزادی به عبادت و زندگی عادی میپرداختند، با حملهء آمریکا و متحدان به عراق، در سال 2003 شرایط تغییر کرد. به طوری که ناامنی فراگیر در عراق، دامن مسیحیان را نیز گرفت و کلیساهای مسیحیان به علت تهدیدات امنیتی و نگرانی از حملات انتحاری، در بغداد و سایر شهرها، یکی پس از دیگری تعطیل شد. با ظهور داعش و تسلط بر استانهای نینوا و موصل، موج جدید خشونت علیه مسیحیان به حدی افزایش یافت که مسیحیان عراقی عمدتا ناچار به ترک خانه و کاشانه و فرار و مهاجرت شدند. این روند در شمال عراق بیشتر از سایر نقاط کشور بود. کار به جایی رسید که بر اساس آمار غیر رسمی در حال حاضر تنها بین 200 تا 300000 مسیحی در عراق زندگی میکنند.
در چنین وضعیتی، واتیکان با طراحی سفر پاپ به عراق، اهداف متعددی را پیگیری میکرد:
یکی از بخش های مهم سفر پاپ به عراق، دیدار و ملاقات پاپ با حضرت آیت الله العظمی سیستانی در نجف اشرف بود. این دیدار که در نوع خود بی نظیر و نقطهء عطفی در تاریخ روابط اسلام و مسیحیت و به ویژه اسلام شیعی و مسیحیت کاتولیک بود، با هوشمندی و دقت در برنامهء سفر قرار گرفت. در اینجا به اهداف پاپ از این دیدار و نیز اهداف آیت الله سیستانی از ملاقات با پاپ اشاره میکنیم.
همچنین میتوان اهداف حضرت آیت الله العظمی سیستانی را از پذیرش درخواست ملاقات با پاپ در این موارد خلاصه کرد:
منبع:https://ipis.ir/
اندیشکده جریان، جریانی است نواندیش از جوانانی که باور به تحول در حوزه سیاست ورزی جهانی دارند.
جمعی از جوانان تحصیلکرده در رشته های علوم سیاسی و علوم اجتماعی و ارتباطات و اقتصاد و باورمند به اصول اخلاقی شریعت رهایی بخش حضرت دوست گرد هم آمده اند تا با انگیزه های غیر انتفاعی و غیر جناحی جهت بهبود اوضاع حیات جمعی بشر به تشریک مساعی پرداخته و با رویکردی دانش بنیان، مسئله محور، زمینه نگر و آزاداندیشانه امکان ایجاد یک هویت جمعی فضیلت خواهانه و معطوف به بازاندیشی در سیاست های جهانی را فراهم آورند.