توافق گازی امارات و رژیم صهیونیستی در مدیترانه؛ خنجر از پشت به ترکیه

یک شرکت اماراتی قرار است بخشی از سهام یک میدان گازی تحت مدیریت رژیم صهیونیستی را خریداری کند.

در این ارتباط شرکت حفاری « دیلیک دریاینگ » رژیم صهیونیستی از امضای توافق نامه تجاری غیر الزام‌آور با شرکت نفتی « مبادله » امارات خبر داد.

 بر اساس اعلام شرکت حفاری «دیلیک دریاینگ» طبق توافق نامه یاد شده این شرکت وابسته به رژیم صهیونیستی ۲۲ درصد از سهام خود در میدان گازی «تمار» در شرق مدیترانه به ارزش یک میلیارد و ۱۰۰ میلیون دلار را به شرکت نفتی «مبادله» امارات واگذار می‌کند.

شرکت حفاری رژیم صهیونیستی با اشاره به اینکه امضای توافق نامه یاد شده به تصویب وزارت انرژی این رژیم نیاز دارد، گفت که تلاش خواهد کرد تا پایان ماه «می » سال جاری میلادی معامله را به اتمام برساند.

خبرگزاری رویترز نیز از فراهم‌سازی زمینه واگذاری ۲۲ درصد از سهام شرکت  «دیلیک دریاینگ» در میدان گازی «تمار» به شرکت اماراتی «مبادله» توسط مقامات رژیم صهیونیستی خبر داد و افزود:  فروش سهام این شرکت رژیم صهیونیستی در میدان گازی تمار که دارای سهام بزرگی در بزرگترین میدان گازی «لوثیان» در نزدیکی تمار است در چارچوب اقدامات کابینه رژیم اسرائیل جهت گشودن بازار برای رقابت پذیری بیشتر انجام خواهد شد.

میدان تمار در ۹۰ کیلومتری ساحل شمالی سرزمین‌های اشغالی واقع شده است و تخمین زده می‌شود ۱۰ تریلیون فوت مکعب گاز طبیعی ظرفیت دارد و در عمق حدود پنج هزار متری از کف دریا و در سطح حدود یک هزار و ۷۰۰ متری از آب واقع شده است. اکتشاف این میدان گازی در سال ۲۰۰۹ اعلام شده بود و حال خریداری بخشی از سهام آن توسط یک شرکت اماراتی حاکی از اهدافی پشت پرده دارد.

تلاش برای عادی سازی سازش در میانه بحران اقتصادی

پس از اعلام عادی سازی رسمی روابط امارات و رژیم صهیونیستی در پائیز سال گذشته که با فشار دولت وقت آمریکا و دونالد ترامپ انجام شد، اماراتی ها چندین توافق همکاری بویژه در حوزه های اقتصادی را با صهیونیست ها به امضا رسانده اند. 

حتی حجم توافقات اقتصادی اعلام شده میان تل آویو و ابوظبی طی فقط شش ماه گذشته تا بدان حد زیاد و گسترده بوده که برخی با کارشناسان با دیده تردید و شک به سرانجام این توافقات نگاه می کنند.

در این شرایط به نظر می رسد که اعلام توافقات اقتصادی متعدد میان امارات و رژیم صهیونیستی از جمله توافق تجاری اخیر  بر سر یک میدان گازی که بزرگترین توافق اقتصادی دو طرف نیز عنوان شده، جدای از جوانب اقتصادی محض در واقع تلاشی برای نشان دادن نتایج عادی سازی روابط سیاسی تل آویو و ابوظبی است. در ارتباط با این هدف صهیونیست ها نیز تلاش بسیاری دارند تا این گونه توافقات را در بوق و کرنا فریاد بزنند و به نوعی مدعی مزایای اقتصادی عادی سازی روابط کشورهای عربی با آن ها شوند.

به بیان دیگر اعلام توافقات اقتصادی رژیم صهیونیستی با امارات در واقع طعمه چربی از سوی صهیونیست هاست تا دیگر کشورها را نیز به سمت عادی سازی روابط سوق دهند.

از سوی دیگر رژیم صهیونیستی تلاش دارد تا افزون بر بهره برداری سیاسی از توافق عادی سازی روابط با امارات و بحرین زمینه سرمایه گذاری این کشورها در مناطق یهودی نشین سرزمین‌های اشغالی را فراهم و از این طریق مشکلات اقتصادی خود را کاهش دهد.

در حال حاضر فلسطین اشغالی از مشکلات اقتصادی متعدد بویژه همزمان با همه گیری کرونا رنج می برد و طی ماه های گذشته در چندین نوبت هزاران نفر در تل‌آویو در اعتراض به مدیریت اقتصادی کابینه نتانیاهو تظاهرات کردند، چون آنها مسئولان تل آویو و سوء‌مدیریت در بحران کرونا را دلیل وضعیت سخت اقتصادی‌شان می‌دانند.

در زمستان سال گذشته بی بی سی گزارش داد که خیلی‌ها در اسرائیل دوران اقتصادی سختی را می‌گذرانند و از اقداماتی که مسئولان به دلیل شیوع ویروس کرونا انجام داده و معیشت‌شان را تحت تاثیر قرار داده‌است، عصبانی هستند و می‌گویند کمک‌های مالی عمومی هنوز پرداخت نشده‌است.

براین اساس افزایش نرخ بیکاری و اقتصاد بحران زده رژیم صهیونیستی یکی دیگر از دلایلی است که باعث شده تا صهیونیست ها برای جذب سرمایه کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس به تکاپو بیافتند و در همین زمینه نیز اقدام به انعقاد قراردادهای تجاری متعدد با امارات کرده اند تا به زعم خودشان سرمایه و پول های کشورهای ثروتمند عربی بتواند آنان را از گرداب مشکلات اقتصادی نجات دهد.

فرصتی سیاسی برای امارات

از سوی دیگر سرمایه گذاری اماراتی ها در یک میدان گازی دریای مدیترانه به معنای ورود فعال امارات به این حوزه جغرافیایی است.

در حال حاضر حوزه دریای مدیترانه صحنه رقابت ها و کشمکش میان ترکیه و برخی کشورهای اروپایی بویژه یونان و فرانسه است. مناقشات گازی در دریای مدیترانه بین ترکیه و سایر همسایه های مرزی و اتحادیه اروپا با کشف میادین گازی جدید به اوج رسیده است. عده ای از محققان دلیل تلاش ترکیه برای تصاحب سهم حداکثری از سفره های گازی موجود را رهایی این کشور از خفگی ژئوپلتیکی و دسته ای دیگر سرمایه گذاری ترکیه در تامین انرژی در دهه های آتی می دانند.

ترکیه از سوی دیگر رقابت ها و تنش های متعددی را با امارات در دیگر حوزه ها بویژه در خاورمیانه و شمال آفریقا دنبال می کند و حال همزمان با این رقابت ها، امارات با خرید سهام یک میدان گازی در حال ورود به مدیترانه و تشدید رقابت ها با ترکیه است.  ترکیه و امارات متحده عربی علی رغم عدم تقارن در مساحت، جمعیت و قدرت نظامی خود، درگیر یک خصومت ده ساله هستند که در حال تغییر ساختار نظم ژئوپلیتیک در خاورمیانه و شمال آفریقا است. این تقابل نه تنها منجر به بی ثباتی مضاعف در مناطقی مانند لیبی و شاخ آفریقا شده است بلکه می‌تواند تأثیر فوری هم بر منافع اروپا در شرق مدیترانه بگذارد. این رقابت در حال تعمیق اختلافات در اروپا است و ایجاد یک سیاست منسجم در مورد مدیترانه را برای اتحادیه اروپا و کشورهای عضو آن دشوارتر می کند و حال این وضعیت با ورود مستقیم ابوظبی به مدیترانه پیچیده تر نیز خواهد شد.

هر دو کشور ترکیه و امارات متحده عربی مشتاقند روایت‌های رقابتی را در مورد ویژگی ظاهراً ایدئولوژیک منازعه شان ارائه دهند و این تلاش‌ها ماهیت واقعی مبارزه را پوشانده است. این دو کشور از سال 2011 تقریباً در هر نقطه از درگیری‌های منطقه‌ای در نقطه مقابل یکدیگر بوده‌اند، عمده اختلاف این دو کشور هم به بحث حمایت آنکارا از اسلام‌گرایان مثل اخوان المسلمین و حمایت ابوظبی از سلطنت‌های اقتدارگرا بازمی‌گردد. این اختلاف پیچیده است، اما در اصل و در وهله اول شامل یک مبارزه برای نفوذ منطقه‌ای است که حال به مدیترانه کشیده شده است و قابل پیش  بینی است که وضعیت در مدیترانه بعد از این پیچیده تر نیز خواهد شد.

منبع:http://alwaght.net