چه کسی گفت اتحاد چپ؟

چرا که حتی اگرفرض براین باشد که سیاست های اقتصادی و اجتماعی آنها مانعی در برابر تشکیل جبهه مشترکی علیه آقای امانوئل مکرون در دور اول رأی گیری نشود ، آیا در رابطه با سیاست خارجی نیز می توان چنین ادعایی کرد ؟ نکته حیرت انگیز این است که حتی طرح این سوال نیز برای کسی جالب نیست. آیا روشن شدن موضع هر کدام از این تشکل های چپ در باره مسائلی چون : روابط با ایالات متحده ، چین ، روسیه ، سیاست فرانسه در خاورمیانه ، آفریقا ، آمریکای لاتین ، مداخله نظامی، لازم نمی باشد ؟ به نظر می رسد در جلسه مشترک احزاب چپ روز ١٧ آوریل گذشته هیچ یک از این موضوعات مورد بحث قرار نگرفته است. البته این امر برای رسانه ها به هیچ وجه سوال برانگیز نبود و آنها ترجیح دادند که به مسایلی چون منوی غذای گیاهخواران در مدارس شهر لیون ، «جلسات دخترانه پسرانه» در یکی از سندیکاهای دانشجویی و یا امتناع ازپرداخت یارانه به یکی از باشگاههای هواپیمارانی در شهر پواتیه بپردازند.

تا جایی که هنگامی که یکی از گردانندگان جلسه واحد، آقای یانیک ژادو، تحلیلی نومحافظه کارانه از سیاست خارجی ارائه داد، محتوای آن اصلا مورد توجه قرار نگرفت (١). هرچند در متن پیشنهادی وی قسمتهایی وجود دارد که فکر می کنید در دفتر پنتاگون نوشته شده است. این فرد که از رهبران تشکل هوادار محیط زیست می باشد، با این نظرات، در سمت راست آقای ماکرون قرار می گیرد. به زعم وی «افزایش تنش های بین المللی» تنها زائیده «تهاجم فزاینده رژیم های استبدادی حاکم بر چین ، روسیه یا حتی ترکیه» می باشد. لذا از نظر وی ، تحریکات هرگز از جانب ایالات متحده ، عربستان سعودی یا اسرائیل نمی باشد. بر اساس این نگاه آتلانتیستی، آقای ژادو «اخبار جعلی»، حمایت از «جنبش های افراطی» یا سعی در به چنگ آوردن «شرکت های فرانسوی» را تنها مختص مسکو و پکن می داند و بس. به این ترتیب وی، به اصطلاح «سلاح های کشتار جمعی» در عراق ، پشتیبانی غرب و عربستان از جبهه النصره سوریه – وابسته به القاعده – ، تمهیدات آمریکایی بر علیه شرکت های فرانسوی از جمله جریمه های سنگینی که به شرکت های رقیب تحمیل می کند یا قرار داذن آلستوم تحت کنترل جنرال الکتریک را به فراموشی می سپارد (٢). از نظر وی، مطابق با پیشنهاد آقایان دونالد ترامپ و جوزف بایدن ، اروپایی ها می بایست «فوراً به پروژه گاز Nord Stream 2 پایان دهند» (مقالات «واشنگتن اختلاف در بازار گاز اروپا ایجاد می کند» و«چگونه می توان در خط لوله گاز خرابکاری کرد» را بخوانید). اوهمچنین توصیه می کند که اروپا از اوکراین «در برابر تجاوز نظامی همسایه روسی خود» حمایت کند. بگذریم از اینکه اوکرائین بیش از هر چیز خواستار عضویت در سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) می باشد که اتحادی نظامی است وهواداران محیط زیست قول داده اند – یکی از «نخستین تصمیماتشان» در صورت موفقیت درانتخابات – بیرون آمدن فرانسه از همین پیمان باشد …

وزیر سابق سوسیالیست آقای بنوا هامن علی رغم این اختلافات اساسی ادعا می کند که «تفاوتها بین احزاب هوادار محیط زیست و احزاب چپ زیاد نیست». آیا این بدان معنی است که نیروهای مترقی فرانسه فردا می توانند سیاست توکیو در رابطه با چین، واشنگتن در مقابل ونزوئلا ، تل آویو علیه اعراب را اتخاذ کرده و دیدگاه ورشو نسبت به مسکو را داشته باشند؟

منبع:https://ir.mondediplo.com