در مقابل یکی از عواملی که کمتر در پیش‌بینی رفتارهای روسیه در رویارویی با غرب در نظر گرفته می‌شود شرایط اقتصادی این کشور است. مسکو هر چند ممکن است بتواند در کوتاه مدت از بخشی از درآمد حاصل از صادرات گاز به اروپا صرفنظر کند اما اقتصاد روسیه پس از تحمل تحریم‌های غرب طی سال‌های اخیر لزوما توان تاب‌آوری تبعات یک رویارویی جدید با آمریکا و کشورهای اروپایی را حداقل در درازمدت نخواهد داشت.
مسکو در پاسخ به نگرانی‌های آمریکا و کشورهای اروپایی تاکید کرده که «انگیزه تهاجمی» ندارد و تنها به فعالیت‌های روزافزون ناتو در نزدیکی مرزهایش و تقویت ارتش اوکراین واکنش نشان داده است.
اگرچه در حال حاضر مسکو و واشنگتن خواهان درگیری نظامی نیستند اما حاضر به عقب‌نشینی از مواضع خود بر سر اوکراین هم نیستند؛ مسکو از حمایت از شورشیان در لوهانسک و دونتسک صرفنظر نمی‌کند و کریمه را جز لاینفک خاک خود می‌داند و غرب سیاست حمایت از کی‌یف و سناریوی پیوستن اوکراین به ناتو را کنار نمی‌گذارد.
به نظر می‌رسد بهترین گزینه‌ای که منافع مثلث روسیه-اوکراین-غرب را در کوتاه مدت و میان مدت تامین می‌کند ادامه توازن قوای فعلی و پرهیز از رویارویی نظامی است.
به این ترتیب یکی از فرضیه‌ها درباره رویدادهای اخیر می‌تواند تنها تکرار وقایع بهار امسال باشد. روسیه در آن زمان نیز تحرکاتی نظامی در مرز با اوکراین داشت و نگرانی‌هایی بابت احتمال اشغال قریب الوقوع خاک این کشور پدید آمد اما مسکو در نهایت ماه آوریل (فروردین/اردیبهشت) شمار نیروهایش در مرز با اوکراین را کاهش داد.
