به گزارش گروه اقتصاد بینالملل روزنامه «دنیایاقتصاد» به نقل از روزنامه صبح جنوب چین، در حالی که تنشهای مرزی و کهنه چین و هند در مسیر کاهشی قرار گرفته است، اکنون تقابل منافع استراتژیک این دو کشور پرجمعیت جهان در خاک ایران میتواند به منبع جدیدی برای اختلافات بدل شود. روزنامه نیویورکتایمز اخیرا با استناد به متنی ۱۸ صفحهای که از پیشنویس توافق ۲۵ ساله همکاری اقتصادی و امنیتی چین و ایران به طور غیررسمی منتشر شده است. در گزارشی عنوان کرده است که پکن قصد دارد سرمایهگذاری به ارزش ۴۰۰ میلیارد دلار را به سوی زیرساختهای ایران روانه کند؛ خبری که البته تاکنون توسط چین تایید یا رد نشده است.
چنین توافقی در صورت نهایی شدن میتواند رویای دیرینه هندیها را برای سرمایهگذاری در بندر چابهار ایران در نزدیکی اقیانوس هند مختل کند. این پروژه که شامل ساخت یک خط راهآهن از این بندر به مرز ایران و افغانستان میشود، میتواند مسیری کمهزینه را برای تجارت دریایی هند به سوی آسیای میانه افتتاح کند و در عین حال نیز دهلینو میتواند با این مسیر بنبست سرزمینی که توسط پاکستان در برابر هند ایجاد شده است را دور بزند.
خبر بد برای دهلی نو آن است که به گفته روزنامه هندوستان تایمز، ایران از کنار گذاشته شدن هند از پروژه خط راه آهن بندر چابهار خبر داده است. البته تهران این خبر را رد و تصریح کردهاست که هنوز توافقی در اینباره به دست نیامده است.
اما توافق تجاری بین ایران و چین و نیز کنار گذاشته شدن هند از پروژه خط راهآهن به یکدیگر مربوط هستند. کلود راکیستس، استاد دیپلماسی دانشگاه ملی استرالیا در اینباره معتقد است: «این یک پیروزی بزرگ برای چین و با هزینه هندیها است، بهویژه پس از شکست هند از نیروهای مرزی چین در هفتههای اخیر. من احتمال میدهم که ایران در نهایت برای توسعه بندر چابهار به دست چینیها وادار شود تا هند را از این پروژه کنار بزند.»
منبع:https://www.55online.news/
اندیشکده جریان، جریانی است نواندیش از جوانانی که باور به تحول در حوزه سیاست ورزی جهانی دارند.
جمعی از جوانان تحصیلکرده در رشته های علوم سیاسی و علوم اجتماعی و ارتباطات و اقتصاد و باورمند به اصول اخلاقی شریعت رهایی بخش حضرت دوست گرد هم آمده اند تا با انگیزه های غیر انتفاعی و غیر جناحی جهت بهبود اوضاع حیات جمعی بشر به تشریک مساعی پرداخته و با رویکردی دانش بنیان، مسئله محور، زمینه نگر و آزاداندیشانه امکان ایجاد یک هویت جمعی فضیلت خواهانه و معطوف به بازاندیشی در سیاست های جهانی را فراهم آورند.