رهبران حزب کمونیست چین از آغاز تا کنون

روز اول ژوئیه حزب کمونیست چین صدمین سال تأسیس خود را جشن گرفت. صد سال پیش گروهی از انقلابی‌های چینی با الهام گرفتن از انقلاب بلشویکی روسیه در سال 1921 حزب کمونیست را تأسیس کردند. پس از یک دوره همکاری نسبی میان ملی‌گرایان چینی و کمونیست‌ها، نهایتاً حزب کمونیست در سال 1949 بر چین مسلط شد و ملی‌گرایان به رهبری «چیانگ کای‌شک» به تایوان عقب‌نشینی کردند. روز اول اکتبر 1949 مائو تسه‌تونگ تأسیس جمهوری خلق چین را اعلام کرد. مائو در تلاش برای صنعتی‌سازی سریع چین از سیاست «جهش بزرگ به پیش» رونمایی کرد که شامل جمعی‌سازی کشاورزی بود. این سیاست نهایتاً به بروز قحطی در چین انجامید و 30 میلیون چینی را به کام مرگ فرستاد. در سال 1966 شاهد دیگر اجرای سیاست انقلابی مائو یعنی «انقلاب فرهنگی» هستیم. در جریان اجرای این سیاست، «گارد سرخ» مسئولیت از بین بردن کلیه مظاهر و بقایای آنچه «فرهنگ فئودالی» خوانده‌ می‌شد را برعهده گرفت. برخی تاریخ‌نگاران از مرگ بیش از 2 میلیون تن در نتیجه این اقدامات خبر داده اند.

وقتی مائو در سال 1976 مرد، رهبران جدید حزب کمونیست چین یک رشته اصلاحات سیاسی و اقتصادی، از جمله باز کردن درهای کشور به روی سرمایه‌گذاری خارجی را در دستورکار قرار داد. در 5 دهه گذشته رشد اقتصادی بالای چین باعث شده ده‌ها میلیون تن از شهروندان چین از فقر خارج شوند و این کشور به یک قدرت جهانی تبدیل شده است. حزب کمونیست چین در حالی صدمین سال تولد خود را جشن گرفته که احزاب کمونیست انگشت‌شماری هنوز در قدرت باقی مانده اند. تحت زعامت رئیس جمهور «شی جین‌پینگ» – قدرتمند‌ترین رهبر چین پس از مائو – حزب کمونیست بیش از پیش خود را به جامعه چین قبولانده و هرگونه اعتراضی را سرکوب می‌کند (از جمله در تبت، سین‌کیانگ و هنگ کنگ).