بازداشت یک خبرنگار برای پوتین و لوکاشنکو چه تبعاتی دارد؟

تا به اینجای کار مسکو اعلام کرده قصد ندارد در موضوعی که به بلاروس و اتحادیه اروپا مربوط است دخالت کند اما به نظر می‌رسد هدف اصلی مسکو این است که صبر کند و ببیند روند اتفاقات به چه سمت و سویی پیش خواهد رفت. مسکو پیش‌تر هم از استراتژی صبوری استفاده کرده بود؛ سال گذشته هنگامی که اعتراضات علیه لوکاشنکو آغاز شد، مسکو در ابتدا تنها نظاره‌گر بود و تنها زمانی وارد عمل شد که کار به جای باریک کشید.

تنها امید مسکو می‌تواند این باشد که اتحادیه اروپا همین میزان از تحریم‌ها را کافی بداند و تصمیم نگیرد به واسطه برخورد با لوکاشنکو تحریم‌هایی را نیز متوجه مسکو کند. در این میان البته انگلیس موضعی سرسختانه علیه مسکو در پیش گرفته است. این کشور علاوه بر اینکه اخیرا اعلام کرده روسیه را دشمن شماره یک و تهدید نخست خود به حساب می‌آورد، قصد دارد تحریم‌هایی را علیه خطوط لوله نورد‌ استریم 2 و یامال-اروپا به اجرا بگذارد. روسیه از طریق این دو خط لوله انرژی خود را به اروپا صادر و نکته جالب اینکه خط لوله یامال-اروپا از خاک بلاروس عبور می‌کند.

می‌توان گفت مسکو بر سر یک دوراهی قرار گرفته است؛ دوراهی که به دلایل اقتصادی، بسیار تمایل دارد از آن اجتناب کند، مسکو از یک‌سو مجبور است بلاروس را از وضعیتی که گرفتار آن است نجات دهد و از سوی دیگر به هیچ‌وجه تمایل ندارد به خاطر انجام این کار بیشتر از گذشته با اروپا دچار تنش شود.

مساله اصلی و سوال اساسی در اینجا این است که واکنش اروپا چگونه می‌تواند بر روسیه و همچنین دولت و مخالفان بلاروس تاثیر بگذارد؟ مسکو هرگونه تهدید علیه بلاروس را تهدیدی علیه خود می‌داند.