پژوهش پیرامون رمزارزها به دلیل ناشناس بودن مالکیت آن ها دشوار است. به همین دلیل این پژوهش به روش نظرسنجی انجام شده است. در واقع اعداد این نمودار درصدی از 1000 تا 4000 نفری را نشان می دهند که در هر کشور از 74 کشور مورد بررسی گفته اند از رمزارزها استفاده کرده یا مالک آن هستند. رمزارزها به عنوان پولی که به راحتی قابل انتقال است و ارزش آن کاهش نمی یابد بیشتر در کشورهایی جذاب هستند که نرخ بیکاری و تورم بالایی دارند و واحد پول آن ها به راحتی به پول های دیگر قابل تبدیل نیست. کشورهای نیجریه، ویتنام، و فیلیپین صدرنشین هستند و در این بین نیجریه با اختلاف از بقیه جلوتر است. این کشور در زمینه پولشویی، تامین مالی تروریسم، و جرایم سایبری به ویژه اخاذی از طریق ایمیل های فیشینگ سابقه طولانی دارد. رییس بانک مرکزی نیجریه نسبت به سرمایه گذاری در بیت کوین به دلیل احتمال بالای کلاهبرداری هایی مانند پولشویی، تامین مالی تروریسم، خرید غیرقانونی اسلحه و غیره هشدار داده بود (لینک).
نوآوری ها معمولاً از کشورهای توسعه یافته به سمت کشورهای درحال توسعه سرازیر می شود. این در حالی است که محبوبیت بیتکوین خلاف این روند را نشان می دهد. به همین دلیل باید در مورد فضاسازی هایی که رمزارزها را مالک آینده می دانند هوشیار بود. سال ها قبل تحت تاثیر همین فضاسازی ها شرکت های هرمی را تجارت هزاره سوم و دنباله موج سوم آلوین تافلر می پنداشتند و حالا دیگر کمتر خبری از آن ها می شنویم. البته این ارزها در دوره گذار، به ویژه با ظهور متاورس می توانند هم چنان تقاضا داشته باشند، اما این تقاضا تا زمانی خواهد بود که دولت ها نظام بانکداری خود را بر بستر بلاک چین استوار کنند، و یا این که برای نوآوری هایی مانند متاورس شروع به قانونگذاری کنند. تا آن زمان شاید رمزارزهایی که اشخاصی حقیقی در گوشه و کنار دنیا ابداع می کنند برای سرمایه گذاری جذاب باقی بمانند.