حکایت راست های اسرائیل و درّه اردن

دره اردن به مناطق شرق کرانه غربی رود اردن اطلاق می شود که مرز فلسطین اشغالی و کشور اردن است که عرب ها آن را “اَغوار اردن می نامند”. این منطقه از دیرباز منطقه به لحاظ اقتصادی و ژئوپلتیکی اهمیت راهبردی برای صهیونیست ها دارد.

 در جریانات سیاسی اسرائیل کنونی دونگاه حاکم در خصوص فلسطین و آینده آن وجود دارد ؛ ابتدا نگاه جناح راست که معتقد به یک دولت یک کشور واحد می باشد و معتقد به کنترل جمعیت فلسطین و سرکوب آن یا بیرون راندن و کوچ اجباری فلسطینیان به کشورهای مجاور است و به همین دلیل تسلط بر مرزهای سرتاسر فلسطین برای این جریان اهمیت راهبردی دارد.

جریان دیگر جریان چپ می باشد که معتقد به تشکیل ۲ کشور اسرائیلی و فلسطینی است.

 از آنجا که در حال حاضر جریان تندرو راست بر رژیم صهیونیستی حاکم است، به دنبال تسلط کامل بر جغرافیای فلسطین اشغالی بوده و حتی سرزمین هایی که در سال ۱۹۶۷ اشغال شدند و قطعنامه های سازمان ملل نیز خواستار عقب نشینی اسرائیل از آن مناطق هستند را ملک طلق یهودیان می داند.

 بنابراین جریان راست کنترل دوژوره و منضم کردن “دره اردن” به سایر مناطق اشغالی را از لحاظ امنیتی و سیاسی برای آینده دولت یهود بسیار مهم تلقی می کند.

 همچنین منطقه اغوار با توجه به مرطوب بودن و دسترسی به منابع آبی مناسب کاملا مستعد کشاورزی ست و مرکبات آن بسیار با کیفیت می باشد و با توجه به سرمایه گذاری جدی اسرائیل بر رونق کشاورزی برای حل مشکلات اقتصادی دولتمردان راست چشم طمع بر این منطقه حاصل خیز دوخته اند.

 با توجه به تسهیلاتی که اروپاییان برای صادرات محصولات کشاورزی اسرائیلی قائل گشته اند امروز صادرات محصولات کشاورزی این رژیم به اروپا حدود ۱۰ میلیارد دلار می باشد و اگر بتوانند مرکبات منطقه اغوار را نیز به سبد محصولاتشان بیفزایند حجم درآمد کشاورزی ، گسترش چشمگیری خواهد داشت.

 همچنین با توجه به بحران جدی آب در فلسطین اشغالی همواره دولتمردان آن در پی یافتن منابع جدید آب هستند که نمونه آن تسلط بر دریاچه طبریه ( متعلق به سوریه ) به عنوان منبع اصلی تامین آب اسرائیل می باشد.

 لذا نهر اردن و چاههای منطقه اَغوار میتواند منبع جدیدی را برای تامین آب شهروندان اسرائیلی فراهم نماید.
از جمله اتفاقات مهم در خصوص این منطقه توافق اسرائیل و اردن در خصوص ایجاد کانال از خلیج عقبه به دریای مرده یا بحرالمیت در جنوب شرقی دره اردن است.

 در این توافق که البته هنوز به مرحله اجرا نرسیده قرار است دریای مرده از یک دریاچه بسیار شور که بیش از ۳۰۰ متر از سطح دریا پایین تر است به دریای آزاد متصل شود و اردن در این صورت دارای بندر خواهد شد و بدون نیاز به کشورهای دیگر تجارت دریایی خواهد داشت و اسراییل نیز از لحاظ دریانوردی دیگر در دریای سرخ متکی به منطقه کوچک خلیج عقبه و نخواهد بود و علاوه بر آن میتواند از گسترش دریای مرده و شیرین تر شدن آب آن برای مقاصد کشاورزی ، تجاری و گردشگری بهره ببرد.

فاز بعدی این پروژه متصل نمودن این قسمت از سمت غرب به دریای مدیترانه است که امنیت دریانوردی اسرائیل را کاملا تامین خواهد کرد و همچنین آن را به رقیبی جدی برای کانال سوئز تبدیل می نماید و اسرائیل از وابستگی به کانال سوئز رها خواهد شد.
البته نباید از نظر دور داشت که این پروژه ها در کلان مدت تعریف شده اند و اجرای آنها در آینده نزدیک با توجه به مشکلات امنیتی اسرائیل بعید به نظر می رسد.
 در نهایت میتوان گفت استراتژی راست های اسرائیل و در راس آن حزب لیکود تشکیل یک دولت یهودی ست که باید بر تمام جغرافیای فلسطین سیطره داشته باشد و فلسطینیان خصوصا افراد ساکن در منطقه کرانه باختری رود اردن را ( با توجه به این که همگی پس از ۱۹۴۸ شناسنامه اردنی دارند) از آنجا بیرون و به اردن هاشمی که از نظر اسرائیل یک کشور مصنوعی با اکثریت فلسطینی ست کوچ دهند و یک دولت-ملت کاملا یهودی را در جغرافیای فلسطین مستقر نمایند.
این که آیا موفق خواهند شد یا خیر را با توجه متغیرهای داخلی و خارجی و همچنین واکنش های کشورهای عربی و اسلامی و جامعه بین الملل باید سنجید که البته برای قضاوت در مورد آن هنوز زود است.
نباید فراموش کرد راست های اسرائیل ترامپ را یک فرصت طلایی برای خود می دانند که شاید تا مدت ها تکرار نشود و مترصد این هستند که تا پایان دولت ترامپ تمام طرح های خود را با کمک وی محقق نمایند./ کانال علیرضا تقوی نیا