زمانی که بقای لبنانی ها درگرو الزامات راهبردی بود

در twitter به اشتراک بگذارید
در whatsapp به اشتراک بگذارید
در telegram به اشتراک بگذارید

با آن که سراسر سرزمین سوریه درجریان جنگ جهانی اول دستخوش کمبود مواد غذایی بود، تنها منطقه «لبنان کوهستانی» بود که دچار قحطی وحشتناکی شد که بسیاری از مردم را ازبین برد و احتمالا موجب مرگ نزدیک به یک سوم ساکنان «کوهستان»، به ویژه در مناطق مسیحی نشین جبیل و کسروآن شد. دلیل اصلی این رویداد اندوهبار، تحریم های دوگانه اِعمال شده بر منطقه توسط عثمانی ها از یک سو، و نیروهای دریایی متفق از سوی دیگر بود. فرانسه، به عنوان حامی مسیحیان «مغرب» – و به ویژه مارونی ها که در لبنان اکثریتی بزرگ دارند – باید دست به عمل می زد.

در شرایطی بسیار نامساعد، مقام های فرانسوی به چه شکل و از چه راه هایی می کوشیدند از رنج های مردم لبنان بکاهند ؟ آیا فرانسه همه کارهای ممکن برای نجات «تحت الحمایه» های سنتی خود را انجام داد، یا می توانست کارهای بیشتری بکند ؟

در این روند نجات، دو دوره باید کاملا از هم متمایز شود. دوران جنگ و زمان بلافاصله پس از جنگ. رهبران فرانسه، که خواهان سرعت عمل بودند، در فاصله بهار سال ١٩١۶ و پایان تابستان ١٩١٨، هم از جانب حریف عثمانی و هم از سوی متحد انگلیسی، به موانعی غلبه ناپذیر برخوردند. به خاطر این واقعیت، کمک های عرضه شده به لبنان بسیار محدود ماند. ولی، از اکتبر ١٩١٨، زمانی که سوریه تحت کنترل متفقین درآمد، کمک فرانسه گسترده تر شد و در مدت سه ماه بر قحطی غلبه کرد. در این روند واقعی نجات، بی گمان ارتش فرانسه نقشی کلیدی ایفا کرد. دیگر بازیگران هم نباید نادیده گرفته شوند.

 

منبع:https://ir.mondediplo.com/

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

آیا مطمئن هستید که می خواهید قفل این پست را باز کنید؟
باز کردن قفل باقی مانده : 0
آیا مطمئن هستید که می خواهید اشتراک را لغو کنید؟