امارات و توسعه انرژِی های نو

 
در twitter به اشتراک بگذارید
در whatsapp به اشتراک بگذارید
در telegram به اشتراک بگذارید

در حال حاضر حدود پنجاه سال از استقلال سرزمینی می گذرد که نامش امارات متحده عربی ست و قاطعانه می توان نوشت این مملکت در دنیای امروز و در مقام مقایسه با بسیاری از کشورهایی که داعیه داشتن تاریخ و پیشینه کهن ، تمدن درخشان ، وسعت خاک و جمعیت فراوان دارند بخوبی درخشیده و موفق شده است تا با عزم و اراده ای فوق العاده و از درون شن زارهای سوزان به کشف قابلیت ها ، ظرفیت ها و توانائی های بالقوه خود پرداخته و آنها را به فعلیت و فرصت های طلایی در جهان پر از رقابت تبدیل نماید .

حاکم وقت امارات در کتابی تحت عنوان ” نگرش من “به ذکر خاطره ای از اجلاس سران عرب در دهه هشتاد می پردازد که محور بحث به جنگ ایران و عراق اختصاص داشته است که نویسنده در مباحث خود با تحت الشعاع قرار دادن محور اصلی مذاکرات عنوان می نماید : بیش از هر چیز باید به فکر توسعه و ترقی منطقه و کشور خود  باشیم  و ادامه می دهد که پیشرفت امارات در زمینه گسترش صنعت توریسم را هدف اصلی میداند ، وی می نویسد برخی در آن اجلاس مرا به تمسخر گرفتند و گفتند این بیابان برهوت و این خورشید سوزان اجازه تحقق رویاهای تو را نخواهد داد و لکن از آن زمان با عزم و اراده ای جدی و بدون وقفه برای پیشرفت کشورم تلاش نمودم و اینک رویاهایم تحقق یافته است . 

آنچه امروزه به وضوح در امارات متحده عربی قابل مشاهده است توسعه و پیشرفت های خارق العاده و بی نظیر در کشور کوچکی ست که از دل بیابانی خشک به صنعتی عظیم از شهرسازی مدرن دست یافته  و از بدترین شرایط آب و هوایی به بهترین فرصت برای رشد فزاینده صنعت توریسم و گردشگری  رسیده است  و از حداقل امکانات حمل و نقل به معتبر ترین خطوط بین المللی هوایی دست یافته  است و در قرن بیست و یکم نیز اهداف و برنامه های خود را بر این مبنا قرار داده است تا علیرغم در اختیار داشتن ثروت بزرگ نفتی به شرایطی دست پیدا نماید که ضمن قطع  اعتیاد و وابستگی به نفت و سایر سوخت های فسیلی  ، در راستای بهره برداری از انرژی های نو و مهمتر از همه مشارکت با شرکتهای بین المللی گسترش دهنده  انرژی های نو ” خورشیدی ، برق آبی و بادی ” مشارکت و گام های بلندی در راستای پیشرفت منطقه و کشور خود بردارد که نقطه کانونی و محوری این نوشتار نیز می باشد.

نگاهی به دلایل استفاده این کشور از انرژِ های نو مبین این نکته است که امروزه تامین انرژی و نحوه مدیریت آن برای حاکمان این کشور نوعی آینده نگری عقلانی و فرصتی راهبردی محسوب می گردد که دارای تاثیراتی تعیین کننده  بر زندگی ، اقتصاد ، محیط زیست ، سیاست و حتی مناسبات جهانی خواهد بود زیرا اتمام منابع فسیلی در آینده باعث خواهد شد تا تنها کشورهایی بتوانند در مسیر توسعه و پیشرفت باقی بمانند که با بهره گیری از دانش روز و تکنولوژی قادر باشند در راستای کنترل و بهره گیری از انرژی های نامحدود  و با پیش بینی تمامی مولفه ها به ویژه رشد جمعیت  و تفکر در جهت حفظ توانایی نسل آینده تلاش نمایند.

سالهاست حاکمان ابوظبی با مطالعات وسیع و برنامه ریزی در حوزه اقتصاد کلان موفق به ایجاد بسترهای مناسب در امر گسترش استفاده از انرژی های نو و همچنین مشارکت گسترده با سازمانهای اصلی توسعه این نوع انرژی ها در سراسر جهان پرداخته اند که در حال حاضر می توان به مصادیق فراوانی از قراردادها  و معاهده نامه های مختلف اشاره نمود که مهمترین آن انعقاد قرارداد با یک کنسرسیوم بین المللی جهت ایجاد بزرگترین مزرعه خورشیدی با هزینه ای بالغ بر شانزده میلیارد دلار است .

نقطه کانونی موفقیت های امارات را باید در نحوه انتخاب و بکارگیری بازیگران و شرکای متنوع منطقه ای و جهانی در حوزه انرژی های نو  جستجو نمود که تمرکز بر پیشینه و اعتبار برخی شرکا و نوع مشارکت آنها با امارات از اهمیتی خاص برخوردار است که مشارکت با روسیه در زمینه تحقیق ، توسعه و مدیریت متمرکز در امر بازیافت پسماندها و زباله های صنعتی با هدف تبدیل بهینه انرژی ، شراکت با آلمان در پروژه ای مدرن تحت عنوان هیدروژن سبز (کاهش گازهای گلخانه ای )، همکاری با آذربایجان ، آنگولا و سودان در حوزه انرژی دریایی و بادی، مشارکت با چین در عرصه انرژی های برق آبی ،استفاده از توان ازبکستان و کره جنوبی در حوزه بهره گیری از انرژی های نو در سطوح مدیریت دولتی ، شراکت با عربستان و بحرین در عرصه انرژی های خورشیدی و انعقاد قرارداد با یک کنسرسیوم بزرگ بین المللی متشکل از آمریکا و اسرائیل برای ایجاد بزرگترین مزرعه خورشیدی جهان و همچنین تولید آلومینیوم با استفاده از انرژی خورشیدی توسط دولت اسرائیل از موارد مهم آن بشمار می رود.

محافل تجزیه و تحلیل داده ها در امارات در ارزیابی تهدیدات دهه اخیر به مواردی مانند بحران اقتصاد جهانی در سال 2009 ، بحران اقتصادی منطقه ای و همچنین بحران عظیم 2020 ( کوید 19 ) و تاثیرات مخرب بر صنعت توریسم و خطوط هوایی اشاره داشته اند و فرصت های پیش روی این کشور را نیز تبدیل تهدید به فرصت در عرصه صنعت توریسم، مدیریت ویژگی های جمعیتی و هویتی ، اصلاح زیر ساخت های تجاری و گسترش بنادر ، چرخش در حوزه انرژِی و قطع اعتیاد به نفت  ، جایگزینی انرژی های تجدید پذیر و نامحدود (انرژی خورشیدی، دریایی، برق آبی و بادی) و از همه مهم تر بهره برداری  استراتژیک از فرصت ارتباط با دولت اسرائیل می دانند که بستر ساز پیشرفت های امارات متحده عربی در عرصه اهداف ملی در سطوح جهانی و منطقه ای خواهد گردید. 

با توجه به شرایط جهان کنونی و رویکرد کشورهای عربی در به رسمیت شناختن اسرائیل و علنی نمودن ارتباط با این کشور ، امارات صرفا به پوشش اهداف اقتصادی بسنده نخواهد کرد و بطور مستمر و جدی سعی خواهد کرد در عرصه رقابت های منطقه ای ، رفع تهدیدات احتمالی از عرصه امنیت ملی و سایر مولفه های افزایش قدرت اقتصادی و سیاسی نیز تلاش نماید تا  بتواند ضمن تحقق اهداف استراتژیک ، به جایگاه بهتری در عرصه های داخلی ، منطقه ای و جهانی دست یابد  هر چند دولت اسرائیل نیز اهداف متعدد و متنوعی را از این ارتباط تعقیب نموده  و سود های پنهان و آشکار فراوانی را از ارتباط با امارات و سایر کشورهای منطقه نصیب خود خواهد نمود .

 


منبع:http://peace-ipsc.org

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *