در رایزنی های بی سروصدا برای تشکیل دولت جدید لبنان چه می گذرد؟

«مصطفی ادیب» از روز چهارشنبه (2 سپتامبر) که رایزنی ها برای تشکیل کابینه اش را آغاز کرده فقط یک دیدار با رئیس جمهور داشته است و صرفا به موضوع کلی تشکیل دولتی از افراد متخصص اشاره کرده است و دیگر مذاکرات  و رایزنی هایش در سکوت کامل خبری انجام می شود.

با این همه، چند موضوع درباره دولت جدید لبنان مشخص شده است:

1.دولت جدید در مهلت تعیین شده 15 روزه و شاید زودتر از آن تشکیل خواهد شد و این وعده ای است که همه نیروهای سیاسی لبنان به رئیس جمهور فرانسه داده اند. البته این موضوع بسیار جای درنگ دارد چون همین نیروهای سیاسی همواره با مانع تراشی باعث شده بودند که تشکیل دولت ها در لبنان با مشکل مواجه شود و از جمله در سال 2014 تشکیل دولت در لبنان 10 ماه طول کشید.

2. تأکید رئیس جمهور فرانسه بر این بود که این دولت نباید شبیه دولت های قبل لبنان باشد و نباید در آن سهمیه بندی احزاب رعایت شود. براین اساس، نخست وزیر مأمور تشکیل کابینه نامزدهای خود را به احزاب معرفی می کند و آنها از حق تأیید یا رد برخوردارند، برخلاف دولت های سابق که نامزدها ازجانب نیروهای سیاسی به نخست وزیر معرفی می شد.

3. دولت جدید که قرار است متشکل از نیروهای متخصص و خبره باشد، شامل نیروهایی خواهد بود که نه وابسته به تشکل های سیاسی اند نه با آنها مسئله دارند و نه حساسیت برانگیزند. این باعث می شود که دولت بتواند به مسئولیت خود بدون دخالت احزاب عمل کند. قرار بر آن شده که در صورت هرگونه مشکل در این مسیر ادیب از مأموریت خود عذرخواهی کند. فشارهای بین المللی و پیگیری مصرانه فرانسه باعث می شود که این مسیر به نتیجه برسد.

4. تردیدی نیست که «امانوئل مکرون» نقشه راه خود برای بهبود اوضاع لبنان را با هماهنگی ایران وعربستان و البته ایالات متحده تنظیم کرده است چون تردیدی نیست که هم ایران و هم عربستان ابزارهای لازم برای به شکست کشیدن دولت را دارند.

5. از زمان انفجار بندر بیروت، تشکل های سیاسی لبنان تعادل خود را بازنیافته اند و همچنان به دست گرفتن بازی سیاست داخلی عاجزند. پیش از این انفجار همه احساس می کردند که وضعیت اختناق سیاسی تا بی نهایت می تواند ادامه یابد و تشکل های سیاسی می توانند همچنان دولت «حسان دیاب» را به بازی بگیرند و مانع از اجرای اصلاحات واقعی شوند.

اما انفجار بندر که مسئولیت سیاسی و اخلاقی همه نیروهای سیاسی لبنان را برملا کرد و باعث شد که همه حساب کار دستشان بیاید. در چنین شرایطی دیگر سخن گفتن از سهم و حق در دولت برای آنها آسان نیست و نخست وزیر می تواند بدون اعتراض چندانی درمورد پست های اصلی تصمیم بگیرد.