فصلنامه آمریکاس به نقل از دوکان وود، مدیر موسسه مکزیک در مرکز مطالعاتی ویلسون در گزارشی نوشت: رئیسجمهور آندره مانوئل لوپز اوبرادور که به وی آملو میگویند خیلی دیر به بایدن رئیسجمهور منتخب در آمریکا تبریک گفت؛ که این خود معنادار بود. تعداد مبتلایان به کووید ۱۹ به بیش از یکمیلیون نفر رسیده است. تظاهرات عظیمی در ماه گذشته علیه خشونت خانگی علیه زنان صورت گرفت که خیلی هم گسترده بود. از طرفی مواجه هستیم بااینکه آتشسوزیهای زیادی در جنگلها انجام گرفت و همچنین طبق آمار در ماه گذشته نزدیک به ۳۰۰۰ نفر کشته شدند که مکزیک را خطرناکترین کشورها ثبت کرده است. یکی از اخبار مهم این بود که سالوادور سین فوئه گو وزیر دفاع مکزیک که به آمریکا رفت به اتهام ترافیک مواد مخدر و پولشویی دستگیر شد، اتهاماتی که هیچگاه در این سطح اتفاق نیفتاده بود. ولی ناگهان همه اتهامات برطرف شده و وی آزاد شد و به مکزیک برگشت!
مجموعه این تحولات بسیار زیاد است و حتماً با روی کار آمدن رئیسجمهور جدید در آمریکا اثر متفاوتی بر روابط با آمریکا خواهد گذاشت که در ذیل به بررسی جوانبی از آن میپردازیم.
برطرف شدن اتهامات وزیر دفاع اگرچه یک خبر تکاندهنده بود اما با توجه به روابط بسیار خاص مکزیک با آمریکا که میان دو رئیسجمهور برقرار بوده است و همچنین مدیریت خاصی که باید گفت رئیسجمهور آملو نسبتاً خوب آن را مدیریت کرده است، این خبر را هم باید در میان اخبار موفقیتهای وی قرار داد.
آنچه مشخص است این است که آملو رابطه خوبی با نظامیها در مکزیک نداشته است. وی چهرهای ناشناخته نبوده و سوابقش برای نظامیان روشن بود و همهجا صحبت از این بود که نظامیها نسبت به او خیلی بدگمان بودند زیرا آملو گفته بود که میخواهد حضور نظامیان را از خیابانها جمع کند؛ اما آنچه اتفاق افتاد این بود که در کمال تعجب وی بیش از سایر روسای جمهور به نظامیان متکی گردید! آملو وظایفی را به آنها سپرد که سابقه نداشته است، مانند مقابله با جنایات سازمانیافته که ارتش همیشه سعی داشته خود را از آن دورنگه دارد و یا برقراری نظم و امنیت که اصلاً در شرح وظایف ارتش نمیگنجد. حتی در حال حاضر آنها را درگیر ساخت بانکها و بیمارستانها کرده است. مکزیک اگرچه هنوز یک استراتژی ملی نظامی ندارد اما یک گارد ملی ایجاد کرد که فعالیت آن در مقابله با مهاجرتهای غیرقانونی به آمریکا بوده است. طبیعتاً بودجه نظامیها هم افزایش یافت.
بنابراین روابط با نظامیها اگرچه از سوی نظامیان با علامت سؤال و بیاعتمادی همراه است اما رئیسجمهور آملو نیاز به نظامیها برای پر کردن خلأ نیروی انسانی در بسیاری از پروژهها را دارد. نباید فراموش کرد که بالاخره در میان مکزیکیها نظامیها از درجهای از اعتماد ملی برخوردار بوده و آملو میتواند به آنها اعتماد نماید. مطمئناً از آنها مثلاً در توزیع واکسن کووید ۱۹ استفاده خواهد کرد.
شاید تنها خطری که از ورود نظامیان وجود داشته باشد این است که هرچه آنها بیشتر تأمینکننده نیروی انسانی برای پروژههای غیرنظامی گردند، هر چه آنها مقابله بیشتر با جنایات سازمانیافته کنند و هرچه بیشتر سعی کنند که با نفوذیهای فاسد و رشوه گیران مبارزه کنند، درواقع راه ژنرالهای نظامی را برای حکومت بازکرده است و بالطبع آنها را باید محدود کند.
در خصوص رابطهی بایدن و آملو باید گفت که بایدن همیشه دنبال دیپلماسی رسمی از طریق نهادهای مربوطه بوده است و حتماً در رابطه با مکزیک هم به همین صورت عمل خواهد کرد و علیالقاعده باید شاهد روشهای سنتی آمریکا در رابطه با مکزیک بود.
مکزیک برای آمریکا همیشه بسیار مهم بوده اما به نظر میرسد که از این به بعد گفتگوهای دو رئیسجمهور کمتر شده و روابط میان دولتمردان و مسئولین قسمتهای مختلف و دولتها با همدیگر بهطور مستقیم و بیشتر گردد. اگر آمریکا از مکزیک بخواهد که چیزی انجام دهد بیشتر سعی خواهد شد که از ابزارهای مختلف سیاسی اقتصادی استفاده گردد. مسلماً آمریکا از مکزیک میخواهد که با کووید ۱۹ مبارزه کند زیرابه تولیدات آنجا احتیاج دارد و میخواهد که اقتصاد مکزیک قوی شود. مطمئناً از مکزیک میخواهد که با مهاجرتها از آمریکای لاتین به آمریکا بهتر و بیشتر مبارزه کند. رابطه آمریکا با مکزیک در زمان ترامپ بیشتر تک خواستی بود، یعنی آمریکا میگفت که من از تو میخواهم که مهاجرت را کنترل کنی و در آن صورت در مورد باقی مسائل آزاد خواهی بود و این بسیار موردعلاقه رئیسجمهور مکزیک بود؛ اما با بایدن اینگونه نخواهد بود، بلکه هر داستانی از مهاجرت گرفته تا کووید ۱۹ تا اقتصاد یا قرار داد پاریس و غیره هرکدام بر اساس سیاست دولتی و رسمی دنبال خواهد شد. آملو البته به نظر نمیرسد که مانند بایدن باشد، شاید قسمتی از آن بهاینعلت است که وی میخواهد که آمریکا کاری به سیاستهای مکزیک نداشته باشد و در امور آنجا دخالت نکند. وی بارها گفته است که «یک سیاست خارجی خوب یک سیاست داخلی خوب است» و شما به مسائل داخل ما کاری نداشته باشید و ما به کار خودمان میرسیم؛ اما به همین علت احتمالاً چون باید از این به بعد با وزارتخانههای مختلف در آمریکا سروکار داشته باشد بار اضافی زیادی به دولت آملو تحمیل خواهد شد که علاقهای به آن ندارد.
در مکزیک همیشه این تصور هست که اگر لویاتان (هیولای خیالی جان هابز) شمالی را راضی نگه نداری شما روزگار بدی خواهی داشت. به نظر میرسد که این تصور همچنان برای رئیسجمهور آملو صادق باشد و او بخواهد که نگاهش صرفاً به داخل باشد.
اقتصاد در سال ۲۰۲۱ بسیار سخت خواهد بود. اتفاقی که در مکزیک به خاطر کووید ۱۹ خواهد افتاد بسیار عظیمتر از سایر بخشهای جهان است. اگر در کشورها دهها هزار نفر کشته میشوند، اگر به مکزیک رسیدگی نشود به خاطر کووید ۱۹ صدها هزار نفر کشته خواهند شد. لذا باید آمریکا کمکهای فراوان به مکزیک کند و باید این جریان بهراحتی قابلمشاهده باشد؛ اما از آنچه در سیاستهای مکزیک میبینیم، از قوانین مجلس و دیدگاههای اعلام شده حزبی و غیره، به این نتیجه میرسیم که شرایط به ضرر سرمایهگذاران خارجی شده است. شاید علتش همان باشد که آملو بیشتر معتقد به یک مکزیک بدون وابستگی به آمریکاست. آملو فساد را با نئو لیبرالیسم یکی میداند و وقتی صحبت از آن میکند به نظر میرسد که مشکل اصلی را پول و سرمایه گذاری خارجی میداند. او فقط توسعه اقتصادی را در جهت اهداف سیاسی قبول دارد. اهداف سیاسی که منتج به افزایش و تمرکز بیشتر قدرت دولت گردد.
مکزیک برای سالها بهعنوان یک کشوری بوده است که دولتهایش نسبت به مردم آن بیتوجه بودهاند. سرانجام روزی رسیده است که رئیسجمهوری بر سرکار آمده که به زبان مردم صحبت میکند و با آنها ارتباط دارد و مکزیکیها خیلی از آن خوشحال هستند و احساس میکنند که او از جنس آنهاست. شاید اگر از آنها بپرسید که آیا این رئیسجمهور میتواند مشکلات کشور را حل کند پاسخ منفی باشد، اما همچنان از حضور او راضی هستند. البته نباید فراموش کرد که او حداقل دستمزدها را دو بار اضافه کرده است و این را مردم قدر میدانند.
منبع:https://www.scfr.ir/
اندیشکده جریان، جریانی است نواندیش از جوانانی که باور به تحول در حوزه سیاست ورزی جهانی دارند.
جمعی از جوانان تحصیلکرده در رشته های علوم سیاسی و علوم اجتماعی و ارتباطات و اقتصاد و باورمند به اصول اخلاقی شریعت رهایی بخش حضرت دوست گرد هم آمده اند تا با انگیزه های غیر انتفاعی و غیر جناحی جهت بهبود اوضاع حیات جمعی بشر به تشریک مساعی پرداخته و با رویکردی دانش بنیان، مسئله محور، زمینه نگر و آزاداندیشانه امکان ایجاد یک هویت جمعی فضیلت خواهانه و معطوف به بازاندیشی در سیاست های جهانی را فراهم آورند.