نقش امارات در احداث کانال بن گوریون

 امارات نیز نیاز به یک حرکت سیاسی اقتصادی مهم خارجی در منطقه خاورمیانه دارد. رهیافت سیاسی اتحاد و ائتلاف امارات با اسرائیل تلاشی برای رسیدن به قدرت در سطح منطقه است. امارات  به دو دلیل با اسرائیل متحد شده است: نخست، برای ایجاد تعادل قدرت به منظور رفع نفوذ ترکیه که یک منبع تهدید در محیط امنیتی محسوب می شود؛ دوم، برای ساختن یک جایگزین عمده خارجی مانند انگلیس در منطقه است.

 لذا امارات برای متعادل کردن تهدیدهای امنیتی از سوی ترکیه، و پررنگ کردن و جایگزین حضور انگلیس  به جای آمریکا و جلوگیری از حضور قدرت هایی چون چین و روسیه ، به عادی سازی روابط با اسرائیل روی آورده است.

امارات در بعد اقتصادی با پرداختن هزینه خط لوله‌ای صدور منابع انرژی از سواحل فلسطین به اروپا به اقتصاد دو کشور کمک می نماید.علاوه بر آن با سرمایه گذاری در مهم ترین فعالیت اقتصادی یعنی احداث کانال بن گوریون توسط اسرائیل ، به تضعیف مصر خواهد پرداخت. ابوظبی نیزبا پرداخت مبلغ ۶۰۰ میلیون دلاربه تأمین مالی طرح شهرک‌سازی “دره سلیکون” در قدس اشغالی کمک کرده ، در واقع این طرح منجربه تخریب ۲۰۰ مرکز تجاری فلسطینی خواهد شد.

طرح احداث کانال بن گوریون برای اولین بار توسط انگلیس در سال 1850 مطرح شد. کانال جدید بن گوریون در وسط مناطق تحت کنترل اسرائیل حفر ،و مانند کانال سوئز، دریای سرخ را به دریای مدیترانه وصل می کند. 

این کانال می تواند علاوه بر برطرف کردن نقضِ یک طرفه بودن کانال سوئز با احداث دو کانال مجزا برای رفت و برگشت کشتی ها در کوتاه ترین مدت ، و با استفاده از نصب ابزارهای لیزری بر تمام کشتی هایی که از این کانال وارد یا خارج می شوند، سیستم تجسسی را در اعماق این کانال به کار بگذارد. همچنین اسرائیل با بستن منطقه اطراف شهر ایلات از ورود افراد به خاک اسرائیل جلوگیری می نماید.

این طرح از دو بعد اقتصادی و زیست محیطی دارای زیان برای منطقه، و سود چند جانبه برای اسرائیل دارد. زیرا ویژگی های ژئوپولیتکی این حوزه و تلاقی آن با ارو- آفریقا و حوزه خلیج فارس از اهمیت خاصی در سیاست ها و راهبردهای قدرت های منطقه ای و فرامنطقه ای دارد.

کانال بن گوریون در مرحله اول تهدیدی برای کانال بین المللی سوئز مهم ترین آبراهه تجارت و نفت است. از آن جایی که محیط زیست اطراف دریای سرخ از نظر زمین شنایی از انسجام و ثبات کافی برخوردار نیست ، احداث کانال جدید منجر به زلزله های بیشتر در منطقه خواهد شد.

اما احداث کانال بن گوریون بیشتر از همه کشورهای منطقه، تهدیدی برای مصر محسوب می شود، زیرا کانال سوئز پس از گردشگری، دومین منبع درآمد دولت مصر است. خسارات ناشی از احداث کانال بن گوریون برای مصر به شرح ذیل است:

الف)دولت مصر بابت عوارض از کشتی‌های عبوری ازاین کانال سالانه 8 میلیارد دلار درآمدزایی دارد، تونل جدید این درآمد را به 4 میلیارد دلارتقلیل می دهد.

ب) کانال بن گوریون تهدیدی برای منافع اقتصادی مصر در بندر عین السخنه ، فرودگاه های سینا و غرب کانال سوئز است.

ج) احداث کانال بن گوریون باعث سرازیر شدن سالانه دو میلیارد متر مکعب از آب های دریای سرخ به بحر المیت ، و خسارت در مناطق ثروت خیز مصر می شود.

مصر به شدت به احداث کانال بن گوریون اعتراض و حتی تهدید به قطع روابط دیپلماتیک با اسرائیل را کرده است.همراهی و سرمایه گذاری امارات در کانال بن گوریون،نشانگر تغییر چرخش سیاست‌های امارات  با عادی سازی روابط با اسرائیل در قبال مصراست. امارات با توجیه عدم هم پوشانی و بهره ، درصدد قطع حمایت های مالی از مصر است.امارات از مصر خواسته با دخالت نظامی در لیبی با ترکیه وارد مقابله مستقیم شود. مصر در مقابل درخواست امارات قادر نیست با توجه به این که ترکیه از دو ابرقدرت روسیه و ایالات متحده حمایت می شود ، و از طرفی هم پیمانان قدرتمندی در منطقه ندارد و روی حمایت عربستان و امارات نیز در امور نظامی در مقابل ترکیه نمی تواند حساب کند،درنتیجه از درگیری با ترکیه خودداری کرده است.

چشم انداز

ایجاد کانال آبی بن گوریون سبب اتصال دریای سرخ به بحر المیت شده و می تواند مشکل کمبود جمعیت اسرائیل با طرح های عمرانی ناشی از تولید برق و جذب مهاجرین و ساکنان در منطقه نقب در جنوب فلسطین اشغالی را برطرف کند، و علاوه بر افزایش قدرت ژئوپلتیک ،امنیت مصر را نیز به خطر اندازد.

درآمد سالانه 4 میلیارد دلار ناشی از راه اندازی کانال بن گوریون برای اسرائیل ،سبب تقویت قدرت نظامی دریایی این کشور می شود.
اتحاد امارات با اسرائیل با یک نقشه طراحی شده است ،امارات در ظاهر برای کمک به  مردم فلسطین و جلوگیری و توقف ازالحاق کرانه باختری و شهرک‌های اسرائیلی به همراه دره اردن است. اما در واقع برای استفاده از فن آوری در بعد امنیتی و جلوگیری از اعتراضات مردمی کشورش با اسرائیل هم پیمان شده است.

همچنین امارات سعی دارد  با قدرت مالی خود و شرکت در طرح کانال بن گوریون قدرت مصر را محدود ، و با غلبه بر اخوان المسلمین جلو پیشرفت آنان را در کشورهای خلیج فارس بگیرد.

منبع:http://peace-ipsc.org/