گزارشها از درگیریها در نزدیکی شهر لشکرگاه، مرکز ولایت هلمند نیز خبر میدهند. گرچه طالبان حدود نیمی از افغانستان را در اختیار گرفته است اما هنوز هیچ مرکز استانی در این کشور سقوط نکرده است.
روز جمعه اولین حمله جدی طالبان به هرات در حدود ۲۰ سال گذشته را شاهد بودیم. طالبان به شهر وارد شدند و از جمله به مقر اصلی سازمان ملل در این شهر حمله کردند که در جریان آن یک مامور پلیس افغانستان کشته و شماری دیگر زخمی شدند.
نهاد سازمان ملل در افغانستان از درگیری طالبان و نیروهای دولتی در نزدیکی مقر این سازمان خبر داده است. دبورا لاینز، رئیس این نهاد، گفته است: «حمله علیه سازمان ملل مشمئزکننده است و ما آن را به شدت محکوم میکنیم. فکر ما اول از همه معطوف خانواده ماموری است که کشته شده است و برای زخمیشدگان آرزوی سلامتی داریم.»
خانم لاینز که نماینده ویژه دبیر کل سازمان ملل، آنتونیو گوترش در افغانستان، نیز هست گفته است که مرتکبان این حمله باید شناسایی و دادرسی شوند. اتحادیه اروپا و دولت ایتالیا نیز حمله به مقر سازمان ملل در هرات را به شدت محکوم کردهاند.
مقامهای افغانستان گفتهاند نیروهای ارتش ملی این کشور در حال پاکسازی جاده فرودگاه هراتاند اما در حالی که این مقامها از عقب راندن نیروهای طالبان خبر میدهند، برخی رسانهها از قول مردم هرات گفتهاند که درگیریها حتی به داخل شهر هم کشیده شده است و در محلاتی همچون پل پشتو و پل مالان صدای تیراندازی شدید شنیده میشود. «پل پشتو» درست بین مرکز شهر و فرودگاه هرات است.
جیلانی فرهاد، سخنگوی استان هرات که پس از هلمند دومین استان بزرگ این کشور است، شب پنجشنبه به خبرگزاری شینهوآی چین گفته بود که حمله طالبان دفع شده است. به گفته او در درگیریها ۴۰ نیروی طالبان کشته و چهار نیروی امنیتی افغانستان زخمی شدند اما روز جمعه حمله مجدد طالبان را شاهد بودیم. نیروهای طالبان اکنون مدعی شدهاند کنترل دو شهرستان کرخ و گذره در هرات را نیز به دست گرفتهاند. شهرستان گذره با شهر هرات هممرز است. برخی روزنامهنگاران محلی هم کنترل طالبان بر این دو شهرستان را تایید کردهاند.
طالبان پیش از درگیریهای کنونی نیز دو شهر مهم مرزی در ولایت هرات را در اختیار داشت: یکی اسلام قلعه در مرز ایران که آن سوی شهر تایباد استان خراسان رضوی قرار دارد. دیگری شهر تورغوندی در مرز ترکمنستان که در ۱۰۰ کیلومتری شهر هرات است و حدود یک ماه است در اختیار طالبان قرار است. تورغوندی نقطه آغاز «کریدور لاجوردی» است که در سال ۲۰۱۸ با پشتیبانی مالی بانک توسعه آسیا آغاز شد و قرار بود با وصل کردن افغانستان به ترکیه از راه ترکمنستان، دریای خزر، آذربایجان و گرجستان بر تواناییهای اقتصادی این کشور بیفزاید.
اختر محمد ماکویی، روزنامهنگار، در توییتر نوشت: «هرات کاملا محاصره شده است. مرزها با ایران و ترکمنستان هم فعلا در سیطره طالباناند. تنها راه امن برای ترک شهر فرودگاه است و از دیروز صبح پروازی نیست.»
در سوی دیگری از افغانستان، از کشته شدن حداقل پنج زن و کودک غیرنظامی در حمله طالبان به استان زابل در جنوب افغانستان خبر میرسد. تلویزیون طلوع به نقل از مقامهای محلی گفته است که پنجشنبه شب در جریان درگیری نیروهای امنیتی افغانستان با طالبان سه کودک و دو زن در شهر قلات، مرکز استان زابل، کشته و ۱۲ شهروند غیرنظامی دیگر زخمی شدند.
عمران خان، نخستوزیر پاکستان، روز جمعه در سخنانی که به سرعت تیتر رسانههای افغانستان شد، از سیاست آمریکا نسبت به طالبان انتقاد کرد و گفت واشنگتن باید زمانی با طالبان مذاکره میکرد که ناتو ۱۵۰ هزار نیرو در افغانستان داشت نه الان. آقای خان گفت: «حالا زمانی با آنها مذاکره میکنند که تاریخ خروج معلوم است و چند هزار نیرو هم بیشتر نمانده است. چطور انتظار دارند طالبان سازش کند؟»
نخستوزیر پاکستان در ضمن مدعی شد که بیشتر سه میلیون پناهنده افغانستانی مقیم پاکستان از قوم پشتون و حامی طالباناند و افزود: «سازش سیاسی بین طالبان و دولت و رسیدن به دولتی که شامل هر دو بشود، تنها راه پیشروی است.»
وزارت دفاع چین هم اعلام کرده است که آمریکا مسئول اوضاع افغانستان است و «نمیتواند تقصیر را بر گردن سایر کشورهای منطقه بیندازد» که اشاره غیرمستقیم به متحد اصلی پکن، پاکستان، است. وو چیان، مدیر دفتر اطلاعرسانی این وزارتخانه، گفته است: «آمریکا باید با جدیت مسئولیت خود را بپذیرد و در پی خروج نیروهای آمریکایی، جلوی جنگ احتمالی را بگیرد.»
در همین حال در کابل، پایتخت افغانستان، تظاهراتی چند صد نفره پاکستان را به حمایت از طالبان متهم کرده است. اشرف غنی، رئیسجمهور افغانستان نیز چند هفته قبل همین اتهام را متوجه اسلامآباد کرده و گفته بود ۱۰ هزار نیروی جهادگرا در روزهای گذشته از خاک پاکستان به افغانستان وارد شدهاند تا به طالبان یاری برسانند.
منبع:https://www.independentpersian.com
اندیشکده جریان، جریانی است نواندیش از جوانانی که باور به تحول در حوزه سیاست ورزی جهانی دارند.
جمعی از جوانان تحصیلکرده در رشته های علوم سیاسی و علوم اجتماعی و ارتباطات و اقتصاد و باورمند به اصول اخلاقی شریعت رهایی بخش حضرت دوست گرد هم آمده اند تا با انگیزه های غیر انتفاعی و غیر جناحی جهت بهبود اوضاع حیات جمعی بشر به تشریک مساعی پرداخته و با رویکردی دانش بنیان، مسئله محور، زمینه نگر و آزاداندیشانه امکان ایجاد یک هویت جمعی فضیلت خواهانه و معطوف به بازاندیشی در سیاست های جهانی را فراهم آورند.